پیشینه پژوهشی حضور ذهن و ذهن آگاهی (رشته روانشناسی بالینی)

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی حضور ذهن و ذهن آگاهی (رشته روانشناسی بالینی)» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

فهرست محتوا

فهرست مطالب

• 2-1 مقدمه. 12
• 2-7 تاریخچه حضور ذهن. 58
• 2-7-1 تاریخچه حضور ذهن مبتنی بر ذهن آگاهی. 59
• 2-7-2 تاریخچه ذهن آگاهی مبتنی بر درمان شناختی MBCT در ایران. 61
• 2-7-3 تعریف حضور ذهن: 61
• 2-7-4 مقایسه ی درمان شناختی با روشهای مبتنی بر حضور ذهن در درمان افسردگی: 62
• 2-7-5 کاربرد حضور ذهن در قالب کاهش استرس مبتنی بر حضور ذهن. 64
• 2-7-6 مکانیسم های اثرگذاری حضور ذهن. 67
• 2-7-6-1 تمرکز توجه بر هدف و متمرکز بر لحظه حال. 68
• 2-7-6-2 توجه کردن به شیوه ی غیر قضاوتی. 68
• 2-7-7 ذهن آگاهی. 69
• 2-7-8 کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی. 74
• 2-7-9 شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی. 75
• 2-7-10 اجماع برروی یک تعریف عملیاتی جامع از ذهن آگاهی. 77
• 2-7-11 تلویحاتی در مورد ذهن آگاهی. 77
• 2-7-12 مفاهیم سازی معادل از ذهن آگاهی. 78
• 2-7-13 مولفه های ذهن آگاهی. 78
• 2-8 پیشینه پژوهش… 80
• 2-8-1 مطالعات داخلی. 80
• 2-8-2- مطالعات خارجی. 83

تاریخچه حضور ذهن

حضور ذهن ابتدا در دانشگاه ماساچوست توسط کبات زین بکار گرفته شد. وی در کلینیک کاهش استرس خود به شرکت کنندگان تمربنآرامش ذهنی همراه با حضور ذهن می داد. این کوشش ها به شکل گرفتن مدل حضور ذهن مبتنی بر کاهش استرس انجامید. این برنامه در مورد 51 بیمار مبتلا به درد مزمن[1] که توسط پزشک هایشان ارجاع داده شده بودند و درمان رایج پژشکی در مورد آن ها اثربخشی قابل توجهی نداشت، به کار گرفت. سن بیماران از 22 تا 75 سال متغیر بود و مدت زمان تجربه نشانگان درد در این آزمودنی ها از 6 تا 48 سال در افراد مختلف در نوسان بود. اکثر قریب به اتفاق این بیماران از دردهای مرتبط با کمر، پشت و شانه ها یا سردرد رنج می بردند. بعد از ده هفته برنامه مدیتیشن مبتنی بر ذهن آگاهی 65 درصد آزمودنی بر اساس درجه بندی درد مک گیل – ملزاک[2] (PRI) کاهش بیش از 33 درصد را در نمره کلی کیفیت[3] و شدت[4] درد جسمی خود گزارش کردند، این در حالی است که در مورد 50 درصد آزمودنی ها، کاهش نمره در این مقیاس بیش از 50 درصد گزارش شده است. اثرات عمده کاهش درد این برنامه در دوره های پیگیری 5/2، 4 و 7 ماهه به قوت خویش باقی بود. به علاوه نشانگان آسیب شناختی خلق و دیگر نشانگان روانشناختی نیز بطور قابل توجهی کاهش نشان می داد. خلق بیماران با استفاده از نیمرخ خلقی[5] (POMS) مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج آن نشان داد در مورد 76 درصد از آزمودنی ها در پایان برنامه ده هفته ای بیش از 50 درصد کاهش داشته است. نشانگان روانشناختی با استفاده از شاخص شدت کلی[6] (GIS) چک لیست علائم هاپکینز تجدید نظر شده[7] (SCL-90-R) مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان 10 هفته مداخله، 75 درصد آزمودنی بیش از 33 درصد و 32 درصد از آزمودنی ها بیش از 50 درصد کاهش در شدت علائم گزارش کردند. با این وجود باید تاکید کرد که فقدان گروه کنترل در این مطالعه، تعمیم داده های موجود مبنی بر نقش برنامه ذهن آگاهی بر کاهش درد مضمن را تا حدودی دشوار می نماید. در یک مطالعه جدیدتر، (کارمودی و همکاران[8]، 2008) تاثیر برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) را بر سطوح ذهن آگاهی، معنویت و ارتباط آن با علائم پزشکی و روانشناختی بیماران به صورت خود گزارش دهی ثبت می شد، مورد بررسی قرار دادند. آزمودنی ها (میانگین سنی 8/47) یا بصورت خود معرف یا ارجاعی توسط کارکنان مراقبت های بهداشتی در برنامه MBSR حضور یافتند. تحلیل داده های پیش آزمون و پس آزمون حاکی از بهبود معنی دار در میانگین نمرات متغیرهای ذهن آگاهی (که با استفاده از مقیاس ذهن آگاهی تورنتو (TMS) و مقیاس توجه آگاهانه (MAAS) ارزیابی شد). معنویت، اختلال روانشناختی ( که با استفاده از مقیاس شدت کلی و خرده مقیاس های اضطراب و افسردگی SCL-90-R مورد ارزیابی قرار گرفت) و علائم پزشکی خود گزارشی (با استفاده از چک لیست علائم پزشکی (MSCL) اندازه گیری شده بود) شرکت در برنامه MBSR با افزایش نمرات در ذهن آگاهی و کاهش نمرات در آشفتگی روانشناختی و علائم پزشکی در ارتباط بود. به این صورت که مداخله مذکور 50 درصد اضطراب و 28 درصد گزارش علائم جسمانی را کاهش داده بود. افزایش نمرات در MAAS بطور معنی داری با کاهش نمرات آشفتگی روانشناختی علائم پزشکی در ارتباط بود در حالی که این مطالعه گروه کنترل نداشت، اما نتایج حاکی از این است که مدیتیشن مبتنی بر ذهن آگاهی ممکن است با گزارش بهزیستی ذهن – بدن – ارتباط باشد (اسماعیلیان و همکاران، 1392).

تاریخچه حضور ذهن مبتنی بر ذهن آگاهی

در سال 1992 تیزدل و ویلیامز از دانشگاه ولز و سگال از تورنتو[9] یک رویکرد جدیدی به منظور درمان، پیشگیری و جلوگیری از بازگشت افسردگی و جلوگیری از بازگشت افسردگی تبیین نموده‌اند و براساس آن بین شناخت، هیجان و ذهن موقعیتی ارتباط دیده شده به نام رویکرد شناختی – درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی معرفی گردیده است. همسو با مطرح شدن مباحث فراشناختی در زمینه اختلالات هیجانی دیدگاه خود را به شناخت ربط دادند. آگاهی فراشناختی اشاره بر این دارد که میل ها فکرهای منفی و احساس های دلهره‌آور همه حوادث و رویدادهای گزارشی شناختی هستند (کاویانی و همکاران، 1384).

در مقابل آن چیزی که بازتاب حوادث عینی و موجه می‌باشد قضاوت نکردن ذهن آگاهی را پرورش می‌دهد وقتی کسی با وضعیت هیجانی یا فیزیکی سختی روبه رو می‌شوند قضاوت نکردن درباره تجربیات بیشتر آن چه که می بیند و هست و چیزی که باید باشد آگاه می شود البته این از پذیرش تجربیات لذت آور و دردناک ناشی می شود پذیرش این نیست که چیزهایی که از نظر اخلاقی قابل قبول نیست را تصدیق کنیم بلکه پذیرش در مورد رفتارهای متفاوت است به عبارت دیگر تغییر همان پذیرش است اگر چه سریعتر اتفاق می افتد (اصلانی و همکاران، 1386).

به نظر تیزدل و همکاران (1995) مهارتهای کنترل توجه که در مراقبه حضور ذهن آموخته می شوند می توانند در پیشگیری از عود افسردگی اساسی مفید باشد نظریه پردازش اطلاعاتی آنها را در مورد عود افسردگی نشانگر این است که افرادی که دوره های افسردگی اساسی را تجربه کرده اند نسبت به حالتهای ملایم خلق ملال انگیز آسیب پذیرند و این حالتها ممکن است الگوی تفکر افسرده را که مربوط به دوره یا دوره های قبلی افسردگی است دوباره فعال کند این برنامه ها عناصری از درمان شناختی را در بر می‌گیرد باعث جدا شدن دیدگاه فرد از افکارش می گردد و عدم محرومیت آن موجب می گردد مثلا اظهاراتی چون «افکار واقعیت نیستند» را شامل می شود. MBCT برای کاهش عود افسردگی طراحی شده بدین صورت افراد در طی آن می آموزند تا افکار و احساسات خود را بدون قضاوت مشاهده کنند و آنها را به سادگی به عنوان رویدادهای ذهنی که در حالت رفت و آمد هستند در این رویکرد فرض بر این است که افراد می آموزند که چگونه در دام الگوهای نشخوار فکری خود درگیر نشوند (سمپل و همکاران، 2013).

درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بواسطه اینکه به هر دو بعد جسمانی و ذهن می پردازند دارای اثر بخشی بالایی برای درمان برخی اختلالات بالینی و بیماری‌های جسمانی گزارش شده است در دو دهه اخیر تعداد زیادی از مداخلات و درمانهای مبتنی بر دهن آگاهی ظهور کردند (بایر، 2003).

تاریخچه ذهن آگاهی مبتنی بر درمان شناختی MBCT در ایران

MBCT در ایران براین نخستین بار در یک پژوهش مشترک بین دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و دانشگاه کلگیری، کانادا در سال 1382 معرفی گردید در این پژوهش اثر بخشی MBCT در مقایسه با رفتار درمانی شناختی نوین مبتنی بر پیشگیری از عود افسردگی و درمان متداول که غالبا دارو می‌باشد. برای بیماران مبتلا به افسردگی اساسی در فاز بهبودی نسبی مورد آزمون قرار داده شد. به همین منظور کارگاه های آموزشی برای درمانگران که باید MBCT را به اجرا در می آوردند برگزار شد در همین راستا کتاب درمان شناختی حضور ذهن به اقتباس از کتاب تحت این عنوان (بیرامی و همکاران، 1394). به رشته تحریر درآمد که در این کتاب اصول و میانی درمان شناختی حضور ذهن و همین طور، ساختار جلسات همراه با اظهارات مربوط به شرکت کنندگان ارائه شد. با توجه به تنایج مذکور در حال حاضر کوشش هایی به منظور بررسی اثر بخشی یک درمان ترکیبی (MBCT ، CBT) بیماران مبتلا به افسردگی در حال انجام است که انتظار می رود به انطباق فرهنگی MBCT  می انجامد. و از به کارگیری مبتنی آن در پیشگیری از عود افسردگی به عنوان یک درمان در زمان تجربه افسردگی به کار می آید (امیدی و همکاران، زیر چاپ) . شایان ذکر است که اثر بخشی MBCT در کاهش افکار خودآیند منفی، نگرش کارآمد، افسردگی و اضطراب توسط کاویانی و همکاران (1384) نیز مطالعاتی است که تاکنون در این انجام یافته است.

منابع

• 1- اسماعیلیان، نسرین؛ طهماسیان، کارینه؛ دهقانی، محسن و موتابی، فرشته (1392)، اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشانه های افسردگی و پذیرش کودکان دارای والدین مطلقه، مجله روانشناسی بالینی، سال پنجم، شماره 3، 47-57.
• 2- اصلانی، مهری؛ هاشمیان، کیانوش؛ لطفی کاشانی، فرح و میرزایی، جعفر (1386)، اثر بخشي درمان شناختي رفتاري (CBT) در بيماران مزمن مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ي ناشي از جنگ، روانشناسی کاربردی، دوره اول، شماره 3، 6-17.
• 3- آقا یوسفی، علیرضا؛ اورکی، محمد؛ زارع، مریم و ایمانی، سعید (1392)، ذهن آگاهي و اعتياد: اثربخشي ذهن آگاهي بر كاهش استرس، اضطراب و افسردگي در سومصرف كنندگان مواد، اندیشه و رفتار، دوره 7، شماره 27، 17-26.
• 4- بیرامی، منصور؛ موحدی، یزدان؛ کاظمی رضایی، سید ولی و اسماعیلی، سودابه (1394)، تاثیر درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش نگرانی آسیب شناختی و علائم اضطرابی دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، پژوهش توانبخشی در پرستاري دوره دوم، شماره  1، 79-90.
• 5- بیرامی، منصور؛ موحدی، یزدان و علیزاده گورادل، جابر (1394)، اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت در کاهش اضطراب اجتماعی و نگرشهاي ناکارآمد نوجوانان، دو فصلنامه علمی ـ پژوهشی شناخت اجتماعی، سال چهارم، شماره 1، 41-52.
• 6- حناساب زاده، مریم و همکاران (1390)، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در مورد بیماران افسرده خودکشی گرا، مجله علوم رفتاری، دوره 5، شماره 1، 33-38.
• 7- دهستانی، مهدی (1394)، اثربخشي آموزش كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر افسردگي، اضطراب
  و افسردگي دانش آموزان دختر، اندیشه و رفتار، دوره 9، شماره 37، 37-46.
• 8- محمدخانی، پروانه و خانی پور، حمید (1391)، درمان های مبتنی بر حضور ذهن، چاپ اول، انتشارات دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
• 9- رحیمی، لیلا (1392)، تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر کاهش استرس، اضطراب و اهمال کاری و افزایش بهزیستی روانشناختی پرستاران شهرستان مریوان، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مریوان.
• 10- رضایی، سعید؛ خدابخشی کولایی، آناهیتا و تقوایی، داوود (1394)، اثربخشی نقاشي درماني بر کاهش اضطراب و پرخاشگري دانش آموزان دبستاني پسر داراي اختلالات بروني سازي شده، نشریه پرستاری کودکان دوره 2، شماره 2، 10-19.
• 11- شریفی درآمدی، پرویز (1393)، اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنآگاهی بر نشانه هاي افسردگی، اضطراب و
  نشخوار ذهنی در افراد بزرگسال با اختلالهاي طیف درخودماندگی، فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی، سال چهارم، شماره چهاردهم، 99-118.
• 12- شریفی ساکی، شیدا و همکاران (1394)، اثربخشي آموزش شناختدرماني گروهي مبتني بر ذهنآگاهي بر كاهش اضطراب و
  فرانگراني زنان داراي سقط مكرر جنين، دوماه نامه فیض، دوره 19، شماره 4، 334-340.
• 13- شهبازی، مهدی؛ پشابادی، علی، عابدینی، حسین (1390)، ارتباط اضطراب صفتی و حالتی با زمان واکنش و هوش ورزشکاران نخبه، و غیرنخبه، مجله رشد و یادگیری حرکتی-ورزشی، شماره 8، 65-80.
• 14- شیرازی تهرانی، علیرضا و غلامرضایی، سیمین (1394)، اثربخشى آموزش کاهش تنیدگى مبتنىبر ذهنآگاهى بر سلامت عمومى مادران کودکان کم توان ذهنى، تعلیم و تربیت استثنایی، سال پانزدهم، شماره 9، 5-16.
• 15- عبدالقادری، ماریه و همکاران (1392)، اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان شتاختي ـ رفتاري بر كاهش درد، افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به كمر درد مزمن، مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد، دوره 21، شماره 6، 795-807.
• 16- عبدی، محمدرضا؛ پور ابراهیم، تقی و محمد نظری، علی (1392)، تأثير برنامه مداخلهاي كودكان طلاق بر ميزان سازگاري آنها با طلاق والدينشان، فصلنامه خانواده پژوهی، سال نهم، شماره 35، 343-358.
• 17- فیضه، عبدالملک؛ دباغی، پرویز و گودرزی، ناصر (1394)، اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در میزان استرس، اضطراب، افسردگی و بهزیستی روانشناختی در کارکنان نظامی، فصلنامه روانشناسی نظامی، دوره 6، شماره 21، 5-14.
• 18- کامران نژاد، مرضیه؛ سیف نراقی، مریم و خوش کلام، ارکان (1390)، مقايسة ميزان افسردگي و پرخاشگري در ميان برادران و خواهران سالم 6-12ساله كودكان درخودمانده و اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي، فصلنامه روانشناسي افراد استثنايي، سال اول، شماره 4، 1-21.
• 19- کاویانی، حسین؛ حاتمی، ندا و شفیع آبادی، عبدالله (1387)، اثر شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر كيفيت زندگي افراد افسرده، تازه های علوم شناختی، سال 10، شماره 4، 39-48.
• 20- کاویانی، حسین؛ جواهری، فروزان و بحیرایی، هادی (1384)، اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) در کاهش افکار خودآیند منفی، نگرش ناکارآمد، افسردگی و اضطراب: پیگیری 60 روزه، تازه های علوم شناختی، سال  7، شماره 1، 49-58.
• 21- نریمانی، محمد؛ زاهد، عادل و گل پور، رضا (1391)، رابطه ذهن آگاهي، سبكهاي مقابله اي و هوش هيجاني با سلامت رواني در دانشجويان، فصلنامه علوم تربیتی، سال پنجم، شماره 19، 91-105.
• 22- یحیی زاده حسین و حامد، محبوبه (1394)، مسایل فرزندان طلاق در ایران و مداخلات مربوطه: فراتحلیل مقالات موجود، مطالعات زن و خانواده، دوره 3، شماره 2، 91-120.
• 23- یعقوبی، کژال؛ سهرابی، فرامرز و مفیدی، فرخنده (1389)، بررسی و مقایسه میزان پرخاشگری کودکان طلاق و عادی، مطالعات روانشناختی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا (س)، دوره 7، شماره 1، 97-107.

• 24- Baer, R. A. (2003). Mindfulness training as a clinical intervention: A conceptual and empirical review. Clinical psychology: Science and practice, 10(2), 125-143.
• 25- Beckerman, N. L., & Corbett, L. (2010). Mindfulness and cognitive therapy in depression relapse Prevention: A case study. Clinical Social Work Journal, 38(2), 217-225.
• Bohlmeijer E, Prenger R, Taal E, Cuijpers P.(2012). The effects of mindfulness-based stress reduction therapy on mental health of adults with a chronic medical disease: A meta-analysis. J Psychoso Res. 68: 539-544.
• 26- Brewer, M. M. (2010). The effects of child gender and child age at the time of parental divorce on the development of adult depression (Doctoral dissertation, Walden University).
• 27- Campbell, P. T., Gross, M. D., Potter, J. D., Schmitz, K. H., Duggan, C., McTiernan, A., & Ulrich, C. M. (2010). Effect of exercise on oxidative stress: a 12-month randomized, controlled trial. Medicine and science in sports and exercise, 42(8), 1448.
• Carmody, J., Reed, G., Kristeller, J., & Merriam, P. (2008). Mindfulness, spirituality, and health-related symptoms. Journal of psychosomatic research, 64(4), 393-403.
• Chambless, D. L., & Ollendick, T. H. (2001). Empirically supported psychological interventions: Controversies and evidence. Annual review of psychology, 52(1), 685-716.
• Chilvers, J., Thomas, C., & Stanbury, A. (2011). The impact of a ward-based mindfulness programme on recorded aggression in a medium secure facility for women with learning disabilities. Journal of Learning Disabilities and Offending Behaviour, 2(1), 27-41.
• Curry, J. F., Wells, K. C., Lochman, J. E., Craighead, W. E., & Nagy, P. D. (2001). Group and family cognitive behavior therapy for adolescent depression and substance abuse: A case study. Cognitive and Behavioral Practice, 8(4), 367-376.
• Downey, H. (2016). Mindfulness-Based Stress Reduction for Postraumatic Stress Disorder, Depression, Anxiety, and Stress.
• Evans, S., Ferrando, S., Findler, M., Stowell, C., Smart, C., & Haglin, D. (2008). Mindfulness-based cognitive therapy for generalized anxiety disorder. Journal of anxiety disorders, 22(4), 716-721.
• Faramarzi, S., Rajabi, S., & Valadbaygi, P. (2014). Effect of Mindfulness-Based Cognitive Therapy (MBCT) on reducing aggression in students. Journal of Kermanshah University of Medical Sciences (J Kermanshah Univ Med Sci), 18(8), 452-461.
• Finucane, A., & Mercer, S. W. (2006). An exploratory mixed methods study of the acceptability and effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy for patients with active depression and anxiety in primary care. BMC psychiatry, 6(1), 14.
• Frala, J. L., Leen-Feldner, E. W., Blumenthal, H., & Barreto, C. C. (2010). Relations among perceived control over anxiety-related events, worry, and generalized anxiety disorder in a sample of adolescents. Journal of Abnormal Child Psychology, 38(2), 237-247.
• Goldin, P. R., & Gross, J. J. (2010). Effects of mindfulness-based stress reduction (MBSR) on emotion regulation in social anxiety disorder. Emotion, 10(1), 83.
• Greenman, P. S. (2005). A multi-informant, longitudinal study of overt aggression, peer rejection, and school adjustment in Italian elementary school children (Doctoral dissertation, University of Ottawa (Canada)).
• Hofmann, S. G., Sawyer, A. T., Witt, A. A., & Oh, D. (2010) The effect of mindfulnessbased therapy on anxiety and depression: A meta-analytic review. Journal of
  Consulting and Clinical Psychology, 78, 169-183.
• Janet. J. R. (2009). In the name of the child: A developmental approach to understanding and helping children of conflicted and violent divorce. Springer Publishing Company. New York.
• Kabat‐Zinn, J. (2003). Mindfulness‐based interventions in context: past, present, and future. Clinical psychology: Science and practice, 10(2), 144-156.
• Kazemeini, T.(2010). [Comparison the Efficacy of Mindfulness based Cognitive therapy with CBT in group method on aggressive manner reduction of Mashhad taxi drivers(Persian)]. M.A theses on Psychology, Faculty of Education and Psychology, Ferdowsi University of Mashhad. 90-118.
• Kelly, J. B. (2000). Children’s adjustment in conflicted marriage and divorce: A decade review of research. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 39(8), 963-973.
• Kozak, A. (2008). Mindfulness in the management of chronic pain: conceptual and clinical considerations. Techniques in Regional Anesthesia and Pain Management, 12(2), 115-118.
• Ma, S. H., & Teasdale, J. D. (2004). Mindfulness-based cognitive therapy for depression: replication and exploration of differential relapse prevention effects. Journal of consulting and clinical psychology, 72(1), 31.
• Mace C.(2008). Mindfulness and mental health: therapy, theory, and science. 2st ed. New York. Rutledge Press: 35-36.
• Nash, V. R., Ponto, J., Townsend, C., Nelson, P., & Bretz, M. N. (2013). Cognitive behavioral therapy, self-efficacy, and depression in persons with chronic pain. Pain Management Nursing, 14(4), e236-e243.
• Nyklíček, I., & Kuijpers, K. F. (2008). Effects of mindfulness-based stress reduction intervention on psychological well-being and quality of life: is increased mindfulness indeed the mechanism?. Annals of Behavioral Medicine, 35(3), 331-340.
• Osborn, R. L., Demoncada, A. C., & Feuerstein, M. (2006). Psychosocial interventions for depression, anxiety, and quality of life in cancer survivors: meta-analyses. The International Journal of Psychiatry in Medicine, 36(1), 13-34.
• Potek, R. (2012). Mindfulness as a school-based prevention program and its effect on adolescent stress, anxiety and emotion regulation. New York University.
• Ramel, W. Goldin, P. R. Carmona, P. E. j & McQuaid, J. R. (2004). The effects of
  mindfulness meditation on cognitive processes and affect in patients with past
  depression. Cognitive Therapy and Research, 28, 433-455.
• Roth B, & Robbins D. Mindfulness-based stress reduction and health related quality of life. Psychoso medic, 2004; 66 (1): 113-123.
• Segal, Z. V., Williams, J. M. G., & Teasdale, J. D. (2012). Mindfulness-based cognitive therapy for depression. Guilford Press.
• Semple, R. J., Reid, E. F., & Miller, L. (2005). Treating anxiety with mindfulness: An open trial of mindfulness training for anxious children. Journal of Cognitive Psychotherapy, 19(4), 379-392.
• Singh, N. N., Lancioni, G. E., Singh Joy, S. D., Winton, A. S.W., Sabaawi, M., Wahler, R. G., & et al. (2007). Adolescents withconduct disorder can be mindful of their aggressive behavior.Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 15, 56–63.
• Shtayermman, O. (2007). Peer victimization in adolescents and young adults diagnosed with Asperger’s Syndrome: a link to depressive symptomatology, anxiety symptomatology and suicidal ideation. Issues in comprehensive pediatric nursing, 30(3), 87-107.
• Smith, B.W., Ortiz, J. A., Steffen, L. E., Tooley, E. M., Wiggins, K.T., & et al. (2011). Mindfulness is associated with fewer PTSD symptoms, depressive symptoms, physical symptoms, and alcohol problems in urban firefighters. Journal of Consulting and Clinical Psychology. 79(5): 613-617.
• Snippe, E., Dziak, J. J., Lanza, S. T., Nyklíček, I., & Wichers, M. (2017). The Shape of Change in Perceived Stress, Negative Affect, and Stress Sensitivity During Mindfulness-Based Stress Reduction. Mindfulness, 1-9.
• Speca, M., Carlson, L. E., Goodey, E., & Angen, M. (2000). A randomized, wait-list controlled clinical trial: the effect of a mindfulness meditation-based stress reduction program on mood and symptoms of stress in cancer outpatients. Psychosomatic medicine, 62(5), 613-622.
• Teasdale JD, Segal Willams JMG, Ridge  way  VA, Soulsby JM. (2002). Pervention   of   relupsel   recurrence   in   major  depression  by  Mind  Fullness – based  cognitive  therapy.  J  consu  clinic Psycho. 68: 6185-623.
• Tanay, G., Lotan, G., & Bernstein, A. (2012). Salutary proximal processes and distal mood and anxiety vulnerability outcomes of mindfulness training: A pilot preventive intervention. Behavior therapy, 43(3), 492-505.
• Vøllestad, J., Sivertsen, B., & Nielsen, G. H. (2011). Mindfulness-based stress reduction for patients with anxiety disorders: Evaluation in a randomized controlled trial. Behaviour research and therapy, 49(4), 281-288.
• Wells, A. (2002). GAD, Meta‐cognition, and Mindfulness: An Information Processing Analysis. Clinical Psychology: Science and Practice, 9(1), 95-100.
• Williams, J. M., Teasdale, J. D., Segal, Z. V., & Soulsby, J. (2000). Mindfulness-based cognitive therapy reduces overgeneral autobiographical memory in formerly depressed patients. Journal of abnormal psychology, 109(1), 150-155.
• Zeidan, F., Johnson, S. K., Diamond, B. J., David, Z., & Goolkasian, P. (2010). Mindfulness meditation improves cognition: Evidence of brief mental training. Consciousness and cognition, 19(2), 597-605.