پیشینه پژوهشی سرمایه اجتماعی (رشته مدیریت)

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پپیشینه پژوهشی سرمایه اجتماعی (رشته مدیریت)» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

فهرست محتوا

فهرست محتوا

سرمايه‌ي اجتماعي.. 40

2-16- مقدمه. 40

2-17- تعريف سرمايه. 41

2-18- تفاوت انواع سرمايه(اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي) 43

2-19- سرمايه اجتماعي و سرمايه انساني.. 44

2-20- مفهوم سرمايه اجتماعي.. 46

2-21- تعاريف سرمايه اجتماعي.. 50

2-22- سرمايه اجتماعي از ديدگاه پاتنام. 53

2-23- سرمايه اجتماعي رسمي و غير رسمي.. 55

2-24- سرمايه اجتماعي متراكم و سرمايه اجتماعي غير متراكم. 55

2-25- سرمايه اجتماعي دروننگر و بروننگر. 56

2-26- سرمايه اجتماعي گسسته و پيوسته. 56

2-27- انواع اصلي سرمايه اجتماعي از ديدگاه پاتنام. 57

2-28- ويژگي متمايز سرماية اجتماعي.. 58

2-29- سطوح سرمايه اجتماعي.. 59

2-29-1- سطح ملي.. 59

2-29-2- سطح سازماني.. 59

2-30- عوامل تعيين‌كننده پيدايش سرمايه اجتماعي در اين حيطه (سازمان) 60

2-31- مزاياي سرمايه اجتماعي در سازمان. 61

2-32- مخاطرات ناشي از سرمايه اجتماعي.. 64

2-33- چارچوبي براي ارزيابي سرمايه اجتماعي سازمان. 66

2-34- عناصر و ابعاد سرمايه اجتماعي.. 67

2-35- عنصر ساختاري.. 68

2-35-1- روابط شبکه‌اي.. 69

2-35-1-1- شکل و ترکيب روابط شبکه‌اي.. 69

2-35-1-2- سازمان مناسب.. 69

2-35-2- عنصر شناختي.. 70

2-35-3- عنصر ارتباطي.. 71

2-36- رويكرد مفهومي اصلي به سرمايه اجتماعي.. 73

2-37- نظريه پردازان سرماية اجتماعي.. 78

2-38-تئوريهاي سرمايه اجتماعي.. 83

2-38-1- تئوري پيوندهاي ضعيف… 83

2-38-2-تئوري شكاف ساختاري.. 84

2-38-3-تئوري منابع اجتماعي.. 84

2-39-آموزش و سرمايه اجتماعي.. 86

2-40-سرمايه اجتماعي و بهبود عملکرد. 89

2-41- نقش دولت در ايجاد سرمايه اجتماعي.. 91

2-42- سرمايه اجتماعي و توسعه. 92

2-44- مروري بر تحقيقات انجام شده 95

مقدمه

امروزه در كنار سرمايه­هاي انساني، اقتصادي و فيزيكي، از سرمايۀ ديگري به نام سرمايۀ اجتماعي نام برده مي­شود كه در بررسي­هاي اقتصادي و اجتماعي جوامع مطرح شده است. سرمايۀ اجتماعي هم­چون مفاهيم سرمايۀ فيزيكي و سرمايۀ انساني(ابزار و آموزش­هايي كه بهره­وري فردي را افزايش مي­دهند)، به ويژگي­هاي سازمان اجتماعي مانند شبكه­ها، هنجارها و اعتماد اشاره دارد كه هماهنگي و همكاري براي كسب سود متقابل را تسهيل مي­كنند. سرمايۀ اجتماعي سود سرمايه­گذاري در زمينۀ سرمايۀ فيزيكي و سرمايۀ انساني را افزايش مي­دهد. همواره در جامعه­اي كه از نعمت سرمايۀ اجتماعي چشم­گير برخوردار است، همكاري آسان­تر است. امروزه مسلم است كه رسيدن به توسعه، جامعه مدني، معيارهاي جهان شمول و بستري مناسب براي زيست اجتماعي، بدون وجود سرمايۀ اجتماعي ممكن نيست. تحقيقات معاصر دربارۀ جامعه مدني نشان مي­دهد كه در نظام اجتماعي، سه عنصر متخاصم وجود دارد كه بايد بين آنها تعادل برقرار كرد: دولت، اجتماع و بازار، ارتباط سا لم بين اين سه حوزه به تقويت سرمايۀ اجتماعي منجر مي­شود. اين سه حوزه، مثلثي را به وجود مي­­آورند كه شكل اين مثلث از جامعه­اي به جامعه ديگر، بسيار متفاوت است. در قرن حاضر نيروهاي اقتصادي رونق­يافته و اندازۀ دولت رشد قابل توجهي داشته و در مقابل، قدرت شبكه­هاي اجتماعي تا حدودي كاهش يافته است. اين تضعيف اجتماع، براي دولت و بازار هم مشكلاتي پديد آورده است. به همين دليل، سياست­گذاري­هاي عمومي بايد بكوشند تا تعادل درستي بين اقتصاد بازار، دولت و جامعۀ مدني به وجود آورند، ولي در بيش­تر موارد، نقش بازار و دولت افزايش يافته و اجتماع تضعيف شده است. گروهي بر اقتصاد بازار تاكيد دارند و گروه ديگر بر رابطۀ دولت و شهروندان هر دو جناح، موضوع سوم يعني روابط حاكم در بين مردم را فراموش كرده­اند. جامعه مدني به عنوان نهادها و اجتماعاتي كه در يك بستر اجتماعي عامل تعديل­كنندۀ روابط ساختاري است. تسهيل­كنندۀ ارتباط متقابل مردم و دولت نيز است. وجود سازمان­هاي غيردولتي كه خارج از ساختار دولت هستند، موجب مي­شود تا توده­هاي جمعي مردم بتوانند به صورت خودجوش ارتباطي متقابل و مؤثرتر بين خود و دولت بنا كنند. اين ارتباط متقابل كه به صورت افقي(در ميان اقشار مختلف) و عمودي(بين مردم و دولت) وجود دارد. فقط به واسطة وجود جامعه مدني رقم مي­خورد. اين ارتباط همان سرمايه­اي است كه در بستر اجتماعي مستتر است و مي­توان گفت يكي از دستاوردهاي سرمايه اجتماعي، جامعه مدني است، به نحوي كه جامعه مدني حاصل سرمايه اجتماعي است.

تعريف سرمايه

در تعريف سرمايه مي توان گفت كه سرمايه ثروتي است مولد، يا منبعي كه شخص مي تواند براي ايجاد درآمد با كسب منابع اضافي ديگر آن را به كار برد. اين منبع ممكن است شكل پولي و غير پولي و نيز ملموس و غير ملموس به خود گيرد(انهير و گرهارد، 1995، 98)؛. از نظر بورديو، سرمايه هر منبعي است كه در عرصه خاصي اثر بگذارد و به فرد امكان دهد كه سود خاصي را از راه مشاركت در رقابت بر سر آن بدست آورد. از سوي ديگر، وي سرمايه را نيروي انساني انباشته شده اي مي داند كه توسط افراد يا گروه ها براي انتفاع انحصاري در جهت پيشبرد منافع افزايش دارايي و مايملك اختصاص مي يابد(بورديو، 1986).

اشكال مختلف سرمايه عبارتند از:

• سرمايه اقتصادي: به درآمد پولي و همچنين ساير منابع و دارايي هاي مالي گفته مي شود و تظاهر نهادينه اش را در حقوق مالكيت مي توان يافت(30). قابليت تبديل سرمايه اقتصادي بسيار زياد است و به آساني به ديگر سرمايه ها تبديل مي شود(دينلو، 1998، 292)؛
• سرمايه فرهنگي: اين نوع سرمايه به اشكال مختلف وجود دارد و شامل تمايلات و عادات ديريني است كه در فرآيند جامعه پذيري و انباشت اشياي فرهنگي با ارزش مثل نقاشي و صلاحيت هاي تحصيلي و آموزش رسمي حاصل آمده است. تبديل سرمايه فرهنگي به سرمايه اجتماعي آسان است، ولي دگرگوني سرمايه اجتماعي به سرمايه فرهنگي دشوار است(انهير و گرهارد، 1995، 99)؛
• سرمايه نمادين: نوعي از سرمايه كه با استفاده از نمادها براي مشروعيت بخشيدن به تصرف سطوح و گونه هاي متغيري از انواع ديگر سرمايه به كار مي رود؛
• سرمايه اجتماعي: چون سرمايه اجتماعي متغير اصلي پژوهش حاضر است، در ادامه به بررسي دقيق آن پرداخته مي شود.

جدول 2- 1: اشكال سرمايه و معرف­هاي آن(انهير و گرهارد، 1995، 99)

تفاوت انواع سرمايه(اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي)

جامعه كاپيتاليستي است، سرمايه اجتماعي جنبه يك كالاي عمومي را داشته و كنشگراني كه سرمايه اجتماعي را ايجاد مي­كنند، معمولا فقط قسمت كوچكي از منافعشان را بدست مي­آورند(كلمن، 1988). سرمايه اجتماعي به ارتباط قانوني و قاعده­مند وابسته است، كه اگر تجديد نشود از بين مي­رود. سرمايه اجتماعي از طريق مكانيسم­هاي فرهنگي، دين، سنت و عادت تاريخي بوجود مي­آيد و منتقل مي­شود. در واقع عناصر فرهنگي مي­توانند مانند سرمايه اندوخته شوند (فوكوياما، 1995).

پس سرمايه فرهنگي متشكل از عادات، تمايلات پايدار، عينيت فرهنگي ارزشمند و تحصيل و شرايط لازم آموزش رسمي است. سرمايه فرهنگي نسبت به سرمايه اقتصادي كمتر ملموس است. با وجود اين قابل سرمايه­گذاري و كسب سود يا ايجاد ارزش مي­باشد. سرمايه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي قابل تبديل به يكديگر مي­باشند. سرمايه اقتصادي بيشتر ملازم با الگوهاي مخصوص شبكه­هاي اجتماعي و شيوه­هاي فرهنگي گروه­هاي سطح بالاست. با افزايش سودمندي سرمايه اقتصادي، رشد سرمايه اجتماعي و سرمايه فرهنگي نيز بيشتر مي­شود. با اين حال پول، منابع اجتماعي، فرهنگي به اندازه مشابه قابل تبديل نيستند؛ قابليت تبديل سرمايه اقتصادي بيشتر است و به آساني به سرمايه اجتماعي و فرهنگي تبديل مي­شود. ميزان سرمايه­هاي جمع­آوري شده به شكل­هاي متفاوتي موقعيت كنشگران در ساختار اجتماعي را تعيين مي­كند.

منابع

منابع فارسی

• آذرهوش، ف.، 1364، آشنايي با بهبود سازمان، پلي کپي، منتشر نشده، دانشکده حسابداري-مديريت، دانشگاه علامه طباطبائي، دي­ماه
• ازکيا، م و غفاري، غ(1383). توسعه روستايي با تأکيد بر جامعه روستايي ايران. تهران: نشر ني.
• اميرخاني ط.، 1387، تأملي بر امكان توسعه سرمايه اجتماعي در پرتو عدالت سازماني در سازمان هاي دولتي، نشريه مديريت دولتي، دوره 1، شماره 1، پاييز و زمستان.
• الواني، م و نقوي ع.،1380، سرمايه اجتماعي : مفاهيم و نظريه ها ، فصلنامه مطالعات مديريت، شماره 33 و 34، صص 26-3.
• الواني، م.، 1371، خويشتن­شناسي مديران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي.
• الواني، م.، 1381، سرمايه اجتماعي، مفاهيم ونظريه ها، فصلنامه مديريت، ش. 34، تابستان.
• الواني، م.، 1387، بررسي رابطه عدالت و تعهد سازماني در شركت مهندسي و توسعه گاز ايران، فصلنامه مديريت و منبع انساني در صنعت نفت، سال دوم، ش. 4، پاييز.
• برومند، ز.، 1382، بهبود و بازسازي سازمان، فنون علم رفتاري براي بهبود سازمان، تهران: انتشارات هيأت. پائيز.
• برومند، ز.، 1391، بهبود و بازسازي سازمان، با افزايش تئوري­هاي نوين مديريت تحول، تهران: انتشارات جنگل.
• پورعزت ع.، 1382، طراحي سيستم خط مشي­گذاري دولتي براي تحقق عدالت اجتماعي بر مبناي الگوي حكومت­مداري حق مداري علوي در نهج البلاغه، پايان­نامه دكتري مديريت سياست­گذاري عمومي، دانشگاه تربيت مدرس، دانشكده علوم انساني، بهمن.
• تاج­بخش، ك.، 1384، سرمايه اجتماعي: اعتماد، دموكراسيون و توسعه. تهران: نشر شيراز.
• تسليمي، م.، 1389، مديريت تحول سازماني، مرکز تحقيق و توسعه علوم انساني، تهران: انتشارات سمت.
• تشکر، ز م معيني، ر(1381) نگاهي به سرمايه اجتماعي و توسعه. فصلنامه علمي و پژوهشي رفاه اجتماعي، سال يکم، شماره 4، ص 25-41.
• توسلي، غ و موسوي م.، 1384، مفهوم سرمايه در نظريات كلاسيك و جديد. نامه علوم اجتماعي.
• توسلي، غ.، 1381، سرمايه اجتماعي: ثروت نامرئي، مصاحبه با دكتر توسلي، دكتر ذكاتي و دكتر شارع پور، مجله فرهنگ و پژوهش، شمارة 100، صص 29-26.
• جرارد د(1386). دانش در چالش: دانشگاه در جامعه دانايي، ترجمه بختياري­زاده، تهران: پژوهشکده مطالاعات فرهنگي و اجتماعي.
• دولان، ش و شولر، ر(1378). مديريت امور کارکنان و منابع انساني: ترجمه مهمد علي طوسي و محمد صايبي، تهران: مرکز آموزش مديريت دولتي.
• شارع پور، م.، 1380، “فرسايش سرمايه اجتماعي و پيامدهاي آن” ، نامة انجمن جامعه­شناسي ايران، شمارة 3.
• شارع پور، م.، 1385، سنجش سرمايه اجتماعي در استان مازندران” ، سازمان مديريت و برنامه ريزي استان مازندران.
• شريف­ثاني، م(1384) مجموعه مقالات نخستين سمپوزيوم سرمايه اجتماعي و رفاه اجتماعي، ويراستار کيان فروزش، انتشارات دانشگاه علوم بهزيستي و توان­بخشي و تهران.
• شريفيان­ثاني، م. (1384). سرمايه اجتماعي و رفاه اجتماعي،تهران:دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي.
• طوسي، م.، 1368، بهسازي و بالندگي سازماني، مديريت دولتي، مرکز آموزش مديريت دولتي، شماره 7، زمستان.
• طوسي، م.، 1372، فرهنگ سازماني، مرکز آموزش ميريت دولتي.
• عزيزي، ن(1388). آموزش عالي و اقتصاد يادگيرنده: انتظارات نظام­هاي اقتصادي و صنعتي دانايي محور از دانشگاه­ها و موسسات آموزش عالي، رويکرد و چشم­اندازهاي نو در آموزش عالي، با اهتمام محمد يمني دوزي سرخابس، پژوهشکده مطالعات فرهنگي اجتماعي وزارت علوم، تحقيقات و فن­آوري.
• فوكوياما، فرانسيس. (1379). “پايان نظم” ، ترجمة غلامعباس توسلي، انتشارات جامعه ايرانيان.
• فيروزآبادي، ا.، 1384، بولينگ يك نفره: فروپاشي و احياي مجدد اجتماع آمريكايي. مجله جامعه شناسي ايران. دوره 6.
• كلمن، جيمز. (1377). “بنيادهاي نظريه اجتماعي” ، ترجمه منوچهر صبوري، تهران، نشر ني

 منابع انگلیسی

• Alessandrini, M. (2002). “Is Civil Society an Adequate Theory?” Third Sector Review 8(2): 105-119
• Arefi, M. (2003). “Revisiting the Los Angeles Neighborhood Initiative (LANI) – lessons for planners.” Journal of Planning Education and Research 22(4): 384-399.
• Argyris, C., 1967, ” Some Cause Organizational Ineffectiveness Whithin the Department of Stat”, Occasional paper, No. 2, U.S. Dpartment of Stat, Center of International systems Research,.
• Bankston, C. L. and M. Zhou (2002). “Social Capital as Process: The Meanings and Problems of a Theoretical Metaphor.” Sociological Inquiry 72(2): 285-317.
• Beckhard, R., 1969, organization Development: Strategies and Model, Addision –Wesley Publishing Co.
• Bennis, G. Warren, Organization Development: Its Nature, Orgins, and Prospects. Reading Mass.: Addision-Wesley Publishing Co.
• Berman, S. (1997). “Civil Society and the Collapse of the Weimar Republic.” World Politics 49(3).
• Bloman, L., 1982, “What is organization Development?” in Ernest J. Pavlock. Ed., Washington D.C.: American Society for Training and development.
• Boase, J. and B. Wellman. (2005). Personal Relationships: On and Off the Internet. In Handbook of Personal Relationships. A. L. Vangelisti and D. Perlman. (eds). Cambridge, Cambridge University Press.
• Boisot, M. (1995). Information Space: A Framework for Learning in Organizations, Institutions and Culture. London, Routledge.
• Boland, R. J. and R. V. Tenkasi (1995). “Perspective Making and Perspective-Taking in Communities of Knowing.” Organization Science 6(4): 350-372.
• Bolin, K., B. Lindgren, et al. (2003). “Investments in Social Capital – Implications of Social Interactions for the Production of Health.” Social Science & Medicine 56(12): 2379-2390.
• Bourdieu, P. (1972). Outline of a theory of practice. Cambridge, Cambridge University Press.
• Bourdieu, P. (1983). Ökonomisches Kapital, Kulturelles Kapital, Soziales Kapital. In Soziale Ungleichheiten (Soziale Welt, Sonderheft 2). R. Kreckel (eds). Goettingen, Otto Schartz & Co.: 183-198.
• Bourdieu, P. (1986). The Forms of Capital. In Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education. J. Richardson (eds). New York, Greenwood Press: 241-258.
• Burke, W. Warner, and Harvey A. Hornstein., 1972, The Social Tecnology of Organization Development, Fair Fax, Va.: Learning Resources Coporation.
• Coleman, J. S. (1988). “Social capital in the creation of human-capital.” American Journal of Sociology 94: S95-S120.
• Coleman, J. S. and T. Hoffer (1987). High School and Beyond.
• Cox, E. (1995). A Truly Civil Society: The Boyer Lectures. Sydney, ABC Books.
• Culbert S. & J. Reisel., 1971, “Organization Development an Applied Philosophy for Management of Public Enterprice” PAR, (Mar, – Apr)
• Cummings, J. N., B. Butler, et al. (2002). “The Quality of Online Social Relationships.” Communications of the Acm 45(7): 103-108.
• Dowley, K. M. and B. D. Silver (2002). “Social Capital, Ethnicity and Support for Democracy in the Post-Communist States.” Europe-Asia Studies 54(4): 505-527.
• Eliasoph, N. (1998). Avoiding Politics : How Americans Produce Apathy in Everyday Life. Cambridge, Cambridge University Press.
• Ellison, N., C. Steinfield, et al. (2007). “The Benefits of Facebook “Friends:” Social Capital and College Students’ Use of Online Social Network Sites.” Journal of Computer-Mediated Communication 12(3).
• Ellison, N., R. Heino, et al. (2006). “Managing Impressions Online: Self-Presentation Processes in the Online Dating Environment.” Journal of Computer-Mediated Communication 11(2).
• Evans, W. R. and C. M. Carson (2005). “A social capital explanation of the relationship between functional diversity and group performance.” Team Performance Management 11(7/8): 302-315.
• Fernback, J. (1997). The Individual within the Collective. In Virtual Culture : Identity and Communication in Cybersociety S. Jones (eds). Thousand Oaks, CA, Sage.
• Fine, B. (2000). Social Capital Versus Social Theory: Political Economy and Social Science at the Turn of the Millennium. London, Routledge.
• Foley, M. W. and B. Edwards (1997). “Escape from politics? Social theory and the social capital debate.” American Behavioral Scientist 40(5): 550-561.
• French, Wendell, and Cecil Bell, 1973 & 1984 & 1989, Organization Development, Prentice- Hall, Englewood Cliffs, N.J.
• Granovetter, M. S. (1973). “Strength of Weak Ties.” American Journal of Sociology 78(6): 1360-1380.
• Halpern, D. (2005). Social capital. Cambridge, Polity Press.
• Hanifan, L. J. (1916). “The rural school community center.” Annals of the American Academy of Political and Social Science 67: 130-138.
• Harell, A. (2009). “Equal Participation but Separate Paths?: Women’s Social Capital and Turnout.” Journal of Women Politics & Policy 30(1): 1-22.
• Harriss, J. (2001). Depoliticizing Development: The World Bank and Social Capital. London, Leftword/Anthem/Stylus.
• Hazleton, V. and W. Kennan (2000). “Social Capital: Reconceptualizing the Bottom Line.” Corporate Communications: An International Journal 5(2): 81 – 87.
• Huber, F. (2009). “Social Capital of Economic Clusters: Towards a Network-Based Conception of Social Resources.” Tijdschrift Voor Economische En Sociale Geografie 100(2): 160-170.
• Koka, B. R. and J. E. Prescott (2002). “Strategic alliances as social capital: A multidimensional view.” Strategic Management Journal 23(9): 795-816.
• Larsen, L., S. L. Harlan, et al. (2004). “Bonding and Bridging – Understanding the Relationship between Social Capital and Civic Action.” Journal of Planning Education and Research 24(1): 64-77.
• Lin, N. (2001). Building a Network Theory of Social Capital. In Social Capital : Theory and Research. N. Lin, R. S. Burt and K. S. Cook (eds). New York, Aldine de Gruyter: 3-29.
• Lin, N. (2001). Social capital: A theory of social structure and action New York, Cambridge University Press.
• Lippit, G., 1969, Organization Renewal, Applention Century Crofts, New Your.
• Lyons, M. (2001). Third Sector: The Contribution of Nonprofit and Cooperative Enterprise in Australia. St Leonards, Allen & Unwin.
• Marjoribanks, K. and Y. Kwok (1998). “Family Capital and Hong Kong Adolescents Academic Achievement.” Psychological Reports 83(1): 99-105.
• Maslow, A., 1970, Motivation and Personality, 2nd ed., N.Y.: Harper & Row.
• Mc Gill, M., 1974, “The Evolution of Organization Development”, (March-April).
• McGrath, R. J. and W. L. Sparks (2005). “The Importance of Building Social Capital.” Quality Progress 38(2): 45-49
• Moore, D., Ed. (2007). The World Bank: Development, Poverty, Hegemony. Scottsville, University of KwaZulu-Natal Press.
• Moran, P. (2005). “Structural vs. Relational embeddedness: Social capital and managerial performance.” Strategic Management Journal 26(12): 1129-1151.
• Morgan, S. L. and A. B. Sorensen (1999). “Parental Networks, Social Closure, and Mathematics Learning: A Test of Coleman’s Social Capital Explanation of School Effects.” American Sociological Review 64(5): 661-681.
• Nahapiet, J. and S. Ghoshal (1998). “Social Capital, Intellectual Capital, and the Organizational Advantage.” Academy of Management Review 23(2): 242-266.
• Nie, N. H. (2001). “Sociability, Interpersonal Relations, and the Internet – Reconciling Conflicting Findings.” American Behavioral Scientist 45(3): 420-435.
• Onyx, J. (2000). “Power, Social Capital and Accountability.” Third Sector Review 6(1,2): 59-70.
• Portes, A. (1998). “Social Capital: Its origins and applications in modern sociology.” Annual Review of Sociology 24: 1-24.
• Putnam, R. D. (1993). Making democracy work. Civic traditions in modern italy. Princeton, NJ, Princeton University Press.
• Putnam, R. D. (1995). “Bowling alone: America’s declining social capital.” Journal of Democracy 6(1): 65-78.
• Putnam, R. D. (2000). Bowling alone: The collapse and revival of American community. New York, Simon and Schuster.
• Putnam, R. D. (2007). “E Pluribus Unum: Diversity and Community in the Twenty-First Century the 2006 Johan Skytte Prize Lecture.” Scandinavian Political Studies 30(2): 137-174.
• Sabatini, F.(2005). The role of social capital in Economic development. Investigating the causal nexus through structural Equations Models. University of Rome la Sapienza, Department of public Economics and SPES Development Studies Research centre, University of casino, Department of Economics.
• Sampson, R. J., J. D. Morenoff, et al. (1999). “Beyond Social Capital: Spatial Dynamics of Collective Efficacy for Children.” American Sociological Review 64(5): 633-660.
• Satti, V.J., Organization Culture Concepts: A manager Guide for Practice, “Organizational Dynamics, (Autumn, 1983).
• Schmidt In Alessandrini (2002).
• Schmuck, R., and M, Mill., 1971, Organization Development in Schools, Palo Alto Calif.: National Press Books.
• Schwatz, Howard and Stanley M. Davise, ” matching Corporate Culture and Business Strategy,” Organizational Dynamics, 10 (Summer, 1981).
• Shah, D. V., N. Kwak, et al. (2001). “”Connecting” And “Disconnecting” With Civic Life: Patterns of Internet Use and the Production of Social Capital.” Political Communication 18(2): 141-162.
• Stanton-Salazar, R. and S. M. Dornbusch (1995). “Social Capital and the Reproduction of Inequality: Information Networks among Mexican-Origin High School Students.” Sociology of Education 68: 116-135.
• Sutherland, E. H. and D. R. Cressey (1978). Criminology. Philadelphia, Lippincott.
• Tang, H.-h. (2003). New Arrival Students in Hong Kong : Adaptation and School Performance. Hong Kong, University of Hong Kong.
• Teachman, J. D., K. Paasch, et al. (1996). “Social Capital and Dropping out of School Early.” Journal of Marriage and the Family 58(3): 773-783.
• Uzzi, B. and S. Dunlap (2005). “How to build your network.” Harvard Business Review 83(12): 53-60.
• Vickers, J. (1997). Reinventing Political Science: A Feminist Approach. Halifax, Fernwood.
• Walzer, M. (1992). Civil Society and American Democracy, Rotbuch Verlag.
• Warner, W. L., J. O. Low, et al. (1963). Yankee City. New Haven, CT, Yale University Press.
• Whyte, William F., and Edith L. Hamilton, 1965, Action Reseach for management, Homewood, Ill.: Irwin-Dorsey.
• Woolcock, M. and D, Narayan(2000). Social Capital: Implications for Development theory, Research and policy. The world Bank Research observer, Vol 15, No 2.
• Zhou (2000).
• Zhou, M. and C. Bankston (1998). Growing up American: The Adaptation of Vietnamese Children to American Society. New York, : Russell Sage Foundation Press.