با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری تحليل قصه‌هاي محلي» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

فهرست محتوا

مقدمه. 2

فصل اول: کليات

1-1- اهداف تحقيق.. 6

1-2- ضرورت تحقيق.. 6

1-3-پيشينه‌ي تحقيق.. 7

1-4- روش تحقيق.. 7

فصل دوم: قصه‌هاي بازنويسي شده

2-1- مَتَتي.. 9

2-2- زن “ليلي” درست کن.. 18

2-3- سر اره و پا تيشه. 29

2-4- “کَچَلَک”. 37

2-5- دختر دال.. 52

2-6- علي سينا 59

2-7- مهرهي مار. 68

2-8- بز و ميش…. 75

2-9- گنجشک ناقلا.. 78

2-10- درويش احمد.. 83

2-11- ولي کور. 100

2-12- دست و پا چوبي يا قصه دو برادر. 103

2-13- پند پدر. 109

2-15- سه شاهزاده. 120

فصل سوم:  معرفي و تحليل شخصيتها

3-1- قهرمان.. 132

3-2- زنان.. 134

3-3- پيرزنان.. 138

3-4- دختران.. 139

3-5- موجودات فرا زميني.. 144

3-6- ديو. 146

فصل چهارم: تحليل مضامين قصه‌ها

4-1 محتوا و مضمون قصه‌ها 149

4-2-1- باورهاي قومي در قصه‌ها 152

4-1-2- روابط خانوادگي در قصه‌ها 154

4-2- مضمون قصه‌ي دختر دال.. 155

4-3- مفهوم عشق در قصه ها 157

4-4- تحليل قصه‌ي سر اره و پا تيشه. 161

4-5- تحليل قصه‌ي متتي.. 163

فصل پنجم: نتيجه گيري و پيشنهادها و فهرست منابع و مآخذ

5-1- نتيجه گيري.. 168

منابع و مآخذ.. 170

مقدمه

“قصه در اصطلاح بي معني حکايت و سرگذشت است. اثري که تأکيد اصلي آن بر پايه‌ي حوادث شگفت انگيز و خارق العاده است.

در گذشته قصه براي اقوامي که خط نداشتند، نوعي تاريخ نگاري بود و امروز نيز در نگارش تاريخ اجتماعي جامعه‌ها به منزله‌ي سندي معتبر و سودمند به کار مي‌رود.

قصه بيان واقعه در امتداد زمان است. ساليان درازي است که زندگي و آداب و رسوم جامعه‌ي ما با هزاران قصه مملو و ممزوج شده‌است. قصه‌ها با هر محيط اجتماعي و محلي انطباق مي‌يابند. “(آموزگار، 1389، ص 67).

قصه‌هاي محلي استان کهگيلويه و بويراحمد يکي از شاخه‌هاي ادبيات عاميانه يا همان فولکلوراست که به طور شفاهي از نسلي به نسل ديگر منتقل مي‌شود. اين قصه‌ها روايت آرزوها، باورها و تجربه‌ها و غم و اندوه نياکان اين قوم است که با چاشني خيال، طنز، تمثيل و رمز در قالب قصه بيان شده است.

بخش عمده‌اي از ادبيات عاميانه‌ي استان، قصه هايي است که قدمت بعضي از آن‌ها به گذشته‌هاي دور و حتي پيش از تاريخ برمي گردد که سينه به سينه از گذشتگان به آيندگان رسيده است. نياکان و اجداد ما دور چاله‌ها يا زير لحاف‌هاي کرسي، در چله‌ي زمستان، شروع به متيل گفتن مي‌کردند و کودکان با اشتياق فراوان با صداي شرشر باران آن‌ها را در سينه‌ي خود حفظ مي‌کردند تا روزي آن‌ها هم راويان اين قصه‌ها باشند.

قصه‌هاي محلي استان کهگيلويه و بويراحمد از کهن‌ترين نمونه‌هاي تفکر و تخيل مردم اين استان است که کيفيت و مباحث ذهني و غم و اندوه اين قوم را نشان مي‌دهد. تحليل اين قصه‌ها نشان مي‌دهد که وضعيت اجتماعي، فرهنگي، سياسي و جغرافيايي استان در بوجود آمدن قصه‌ها، نقش موثري داشته است به طوري که به جرأت مي‌توان گفت هدف از خلق بسياري از قصه‌ها نه فقط سرگرمي، بلکه وحدت قوم و قبيله و بازگو کردن اهداف سياسي خود به زبان رمز با بياني زيرکانه، بوده است.

فضاي قصه‌ها ساده و ابتدايي است و شخصيت پردازي در اين قصه‌ها بسيار کم رنگ است.

اساس اين قصه‌ها بر پايه‌ي پيام اخلاقي، حفظ خوبي، دوري از بدي و به طورکلي حفظ زندگي و ساختن يک زندگي ايده آل، بنا شده است.

قصه‌هايي که در استان روايت مي‌شوند، بي شمارند تا آنجا که براي بيان يک نکته‌ي اخلاقي، قصه‌اي هر چند کوتاه، براي آن خلق شده‌است و اين بيانگر ذهن خلاق سازندگان اين آثار است.

محتواي اکثر قصه ها، روابط اجتماعي رايج بين مردم بوده است. آنچه که به عنوان محتواي قصه‌ها بيان مي‌شود همان مفهوم زندگي مردم اجتماع است که با بياني اغراق آميز به صورت قصه به روايت در آمده است.

قصه‌هاي رايج در استان گاه با چندين روايت، بيان شده‌اند. اين اختلاف روايت، شايد به علت کوچ اقوام کهن لر از منطقه‌اي به منطقه‌ي ديگر و تغيير قصه در طول زمان باشد و يا علت آن به روايت کنندگان آن برگردد، چرا که گاهي بعضي از آنان سليقه‌اي عمل کرده و هر آنچه از نظرشان زيباتر و يا هيجان آورتر مي‌بود به قصه‌ اضافه يا قسمتي از آن را حذف کرده‌اند.

گاهي نيز ديده مي‌شود به علت کهولت سن راويان و فراموشي شدن قسمتي از قصه، قسمتي از يک قصه در قصه‌اي ديگر گنجانده شده و يا يک قصه‌ي بلند به چند قصه تبديل شده‌است. اما آنچه که مهم و موردنظر است، اصل قصه‌هاست که با چندين روايت و با وجود اختلاف، باز هم پا برجا و دست نخورده باقي مانده است.

از ميان قصه‌هاي رايج در استان، مي‌توان به وفور، قصه هايي از ملانصرالدين، بهلول، قصه هايي از شاهنامه، کليله و دمنه، مرزبان نامه، و قصه‌هاي قرآن را شنيد.

علاوه برآن‌ها، قصه‌هاي بسيار کوتاهي نيز، در استان رايج است که هر کدام در برگيرنده-ي يک نکته‌ي اخلاقي است که تعمق در اين قصه‌ها لازم و ضروري است.

کار پژوهشگر در اين پژوهش، جمع‌آوري و بازنويسي تعدادي از قصه‌هاي بلند و تخيل-آميز منطقه‌ي باشت و گچساران از استان کهگيلويه و بويراحمد است که علاوه بر جذاب بودن محتوا و مضمون آن‌ها، از محبوبيت خاصي نيز بين مردم برخوردار بوده است.

پژوهشگر ابتدا قصه‌هايي از قصه‌گوهاي روستاهاي مختلف اين مناطق جمع‌آوري و بعداز بازنگري، کامل شده‌ي آن‌ها را نزد چند نفر که تمامي قصه‌ها را به طور کامل و بدون تحريف و حذف به ياد داشتند، بازنويسي کرده است.

تمام قصه‌هاي اين پژوهش به صورت کامل و بدون تحريف و حذف توسط زنده ياد آقاي علي درودفرد، آقاي امين محبي و آقاي سيد غفار کشاورز و خانم مرضيه سليماني روايت شده‌اند که پژوهشگر کمال تشکر از تمامي اين عزيزان را دارد.

اين روايان‌گاه با پيچ و خم و فراز و نشيب‌هاي قصه، آن چنان شنونده را مسحور قدرت روايي خود مي‌ساختند که گوي جهاني تازه براي مخاطب خود خلق مي‌کردند. جهاني که تمام صحنه‌ها و افراد قصه را جلوي چشم او به تصوير در مي‌آورند.

فهرست منابع

1. اخوت، احمد، (1371)، نشانه شناسي، تهران، انتشارات نشر فردا.
2. آذر‌شب، حسين، (1379)، افسانه‌هاي مردم کهگيلويه و بويراحمد، شيراز، انتشارات تخت جمشيد.
3. آموزگار، ژاله، (1389)، تاريخ اساطيري ايران، تهران، انتشارات چشمه.
4. بول‌ون، آدرين، (1351)، اسلوب علمي تنظيم مواد قصه‌هاي عاميانه، تهران، انتشارات سخن.
5. بهار، مهرداد، (1352)، اساطير ايران، تهران، انتشارات بنياد فرهنگ ايران.
6. حسيني، ساعد، (1385)، بخش از شعر، موسيقي و ادبيات شفاهي استان کهگيلويه و بويراحمد، ياسوج، انتشارات چويل
7. سرامي، قدمعلي، (1356)، بررسي محتواي فرهنگ عاميانه از محتواي قصه‌هاي عاميانه فارسي، تهران، انتشارات کانون.
8. شميسا، سيروس، (1370)، انواع ادبي، تهران، انتشارات اميرکبير.
9. شيرازي، ابوالقاسم، (1353)، قصه‌هاي ايراني، تهران، انتشارات اميرکبير.
10. غفاري، هيبت اله، (1368)، ساختار اجتماعي عشاير بويراحمد، شيراز، انتشارات نشرني.
11. غفاري، يعقوب، (1349)، نمونه‌اي از اشعار محلي مردم کهگيلويه و بويراحمد، ياسوج، انتشارات امير.
12. فردوسي، ابوالقاسم، (1384)، شاهنامه، ژول مول، تهران، آبان.
13. فرشيد ورد، خسرو، (1363)، درباره ادبيات و نقد ادبي، تهران، انتشارات اميرکبير.
14. لمعه، منوچهر، (1349)، فولکور: روايت گنجشک از روايات عشاير بويراحمد و کهگيلويه، تهران، انتشارات اشرفي.
15. لمعه، منوچهر، (1353)، فرهنگ عاميانه عشاير بويراحمدي و کهگيلويه و بويراحمد، تهران، انتشارات اشرفي.
16. مجيدي، نورمحمد، (1371)، تاريخ و جغرافياي کهگيلويه و بويراحمد، شيراز، انتشارات علمي.
17. مجيدي، نورمحمد، (1378)، علما و شاعران استان کهگيلويه و بويراحمد، تهران، انتشارات به آفرين.
18. محجوب، جعفر، (1382)، ادبيات عاميانه ايران، تهران، انتشارات نشر سرچشمه.
19. محجوب، جعفر، (1340)، فرهنگ عوام، تهران، انتشارات جهان نو.
20. محجوب، جعفر، (1342)، مطالعه در داستان‌هاي عاميانه فارسي، انتشارات اميرکبير.
21. مقيمي، افضل، (1373)، بررسي گويش بويراحمد، شيراز، انتشارات نويد.
22. هدايت، صادق، (1324)، طرح کلي براي کاوش فولکوريک منطقه، تهران، انتشارات اميرکبير.
23. هدايت، صادق، (1339)، عنوان مثلهاي فارسي، تهران، انتشارات اميرکبير.