لطفا به این مطلب امتیاز بدهید

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری رسانه های دیداری و بزهکاری» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

فهرست محتوا

فصل اول: کلیات تأثیررسانه های دیداری بر بزهکاری و بزهدیدگی کودکان

1-1- مقدمه 3

1-2- بیان مسأله 5

1-3- اهمیت و ضرورت تحقیق 7

1-4- اهداف تحقيق 8

1-5- تعاريف واژه‏ها 9

1-6- کاربردتحقیق 11

1-7- سؤالات تحقیق 11

1-8- فرضیات تحقیق 11

1-9- قلمرو تحقیق 12

1-9-1 قلمرو زمانی 12

1-9-2 قلمرو موضوعی 12

1-10- روش انجام تحقیق 12

1-11- سازماندهی تحقیق 12

فصل دوم: ادبیات و تاریخچه رسانه ها و تاریخچه بزهکاری و بزهدیدگی کودکان

2-1- ادبیات تحقیق 14

2-2- مبانی نظری و تاریخچه تحقیق 17

2-2-1 وسایل ارتباط جمعی 17

2-2-1-1 تعریف لغوی ارتباط 17

2-2-1-2 تعریف اصطلاحی ارتباط 18

2-2-1-3 اصطلاح وسایل ارتباط جمعی چه امور و پدیدههایی را در بر میگیرد 19

2-2-1-4 ایجاد ارتباط جدید در مرحله صنعتی 19

2-2-1-5 خصلت رسانههای ارتباط جمعی 20

2-2-2 كاركردهای رسانه‌ها 21

2-2-2-1 اجتماعی شدن 21

2-2-2-2 اطلاع رسانی به افکار عمومی 22

2-2-2-3 پرکردن اوقات فراغت افراد 23

2-2-2-4 سایر کارکردهای رسانه 24

2-2-3 تأثیرات رسانه ها 24

2-2-3-1 به لحاظ ابزار انتقال پیام 24

2-2-3-2 به لحاظ حوزه تأثیر جغرافیایی 24

2-2-3-3 به لحاظ تأثیر بر مخاطبین 25

2-2-3-4 به لحاظ نوع مالکیت و نحوه اداره آنها 26

2-2-4 مصادیق رسانه ها 26

2-2-4-1 رسانه های نوشتاری 26

2-2-4-1-1 مطبوعات و مجلات 26

2-2-4-1-2 کتب و مقالات 27

2-2-4-2 رسانه های مبتنی بر داده های دیجیتالی 27

2-2-4-3 رسانه های صوتی 27

2-2-4-4 رسانه های دیداری 28

2-2-4-4-1 تلویزیون 28

2-2-4-4-2 سینما 28

2-2-4-4-3 بازیهای رایانهای 29

2-2-4-4-4 ماهواره 29

2-2-5 تاریخچه مسؤلیت کیفری اطفال (بزهکاری اطفال) در ادوار مختلف 30

2-2-5-1 شرایط مسؤلیت کیفری کودکان بزهکار در ایام باستان 30

2-2-5-2 شرایط مسؤلیت کیفری کودکان بزهکار در مذاهب گوناگون 32

2-2-5-3 شرایط مسؤلیت کیفری کودکان بزهکار در مکتب کلاسیک 33

2-2-5-4 شرایط مسؤلیت کیفری کودکان بزهکار در مکتب نئوکلاسیک 35

2-2-5-5 شرایط مسؤلیت کیفری کودکان بزهکار درمکتب تحققی 36

2-2-6 تاریخچه بزهدیدگی به همراه انواع آن 38

2-2-6-1 انواع بزه دیدگان 38

2-2-6-1-1 زنان و دختران بزه ديده 39

2-2-6-1-2 كودكان بزه ديده 39

2-2-6-1-3 ناتوانان بزه ديده 39

2-2-6-1-4 اشخاص حقوقي بزه ديده 40

2-2-6-1-5 بزه دیدگان جرائم رایانهای 40

فصل سوم: رسانه های دیداری و تحریک و تسهیل بزهکاری و بزهدیدگی در کودکان

3-1- رسانه های دیداری و تحریک بزهکاری و بزهدیدگی درکودکان 42

3-1-1 تفسیر لغوی و اصطلاحی تحریک 42

3-1-2 مصادیق تحریکات رسانهای متضمن تحریک بر بزهکاری و بزهدیدگی درکودکان 44

3-1-2-1 اشاعه الگوهای تبلیغاتی انحراف آمیز 44

3-1-2-1-1 تبلیغات تجاری و تأثیر آن برکودکان 45

3-1-2-1-2 تبلیغات مذهبی و تأثیرآن برکودکان 46

3-1-2-2 عدم امکان تطبیق مضامین رسانهای با وضعیت کودکان 46

3-1-2-2-1 ایجاد ترس و اضطراب و تأثیرآن برکودکان 48

3-1-2-2-2 عارضه بلوغ زودرس درکودکان 49

3-1-2-2-3 اختلالات پنداری 51

3-1-2-2-4 انحراف در فرهنگ پذیری کودکان 53

3-1-2-2-5 ایجاد حس بزرگبینی درکودکان و ملاک ارزیابی آن 55

3-1-2-3 قهرمان طلبی و ایجاد حس شهرت طلبی درکودکان 57

3-1-2-4 ایجاد زمینه خشونت رسانهای و تأثیرآن برکودکان 58

3-2- رسانههای دیداری و تسهیل بزهکاری و بزهدیدگی درکودکان 59

3-2-1- عادی نشان دادن بزهکاری و بزهدیدگی کودکان 60

3-2-1-1 نظریه مشارکت هدایت شده و تأثیر آن برکودکان 60

3-2-1-2 همسان سازی انحراف آمیز رسانهای و تأثیر آن برکودکان 60

فصل چهارم: نقش انواع رسانههای دیداری در ایجاد زمینه بزهکاری و بزهدیدگی در کودکان

4-1- نقش انواع رسانه های دیداری در ایجاد زمینه های بزهکاری و بزهدیدگی درکودکان 63

4-1-1 رابطه تلویزیون با کودکان 63

4-1-1-1 کارکردهای تلویزیون و تأثیر آن برکودکان 64

4-1-1-1-1 ایدئولوژی حاکم بر تلویزیون و تأثیرآن برکودکان 64

4-1-1-1-2 قابلیتهای تلویزیون برکودکان 64

4-1-1-1-3 آگهیهای تلویزیونی و تأثیرآن برکودکان 65

4-1-1-2 تلویزیون وتأثیرآن برروابط بین کودکان با خانواده و همسالان 66

4-1-1-3 خشونت در تلویزیون و تأثیرآن بر ایجاد زمینه بزهکاری و بزهدیدگی درکودکان 66

4-1-1-4 راههای مقابله با کارکردهای منفی تلویزیون 69

4-1-2 نقش سینما و تأثیرآن برکودکان 70

4-1-2-1 مقایسه بین سینما و تئاتر 70

4-1-2-2 مقایسه بین سینما و تلویزیون 71

4-1-2-3 تأثیر فیلم سینمایی برکودکان 73

4-1-2-4 نقش سینما و فیلمهای سینمایی بر ایجاد زمینه بزهکاری و بزهدیدگی درکودکان 74

4-1-3 نقش بازیهای رایانهای برکودکان 76

4-1-3-1 چالش طلبی موجود در بازیهای رایانهای و تأثیرآن برکودکان 76

4-1-3-2 مشکلات اجتماعی عمدهی بازیهای رایانهای برکودکان 78

4-1-3-3 تأثیرات خوب و بد بازیهای رایانهای برکودکان 79

4-1-3-4 نقش بازیهای رایانهای در ایجاد زمینه بزهکاری و بزهدیدگی درکودکان 80

4-1-4 تأثیر ماهواره بر خانواده وکودکان 82

4-1-4-1 آسیب شناسی استفاده از ماهواره 83

4-1-4-1-1 به عنوان چشم اندازهای شیطانی 83

4-1-4-1-2 بحران گذار در خانواده ایرانی و تأثیرآن برکودکان 84

4-1-4-2 تأثیر ماهواره بر بزهکاری و بزهدیدگی خانواده وکودکان 86

فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات

5-1- نتیجه گیری 90

منابع و مأخذ 95

فهرست منابع فارسی 95

فهرست منابع انگلیسی 99

مقدمه

بسیاری از دانش پژوهان، متفکران و مصلحان اجتماعی، عصر حاضر را با نامهای متفاوتی چون عصرتکنیک، عصر ارتباطات، دهکده جهانی و رهبری از راه دور نامیدهاند. البته رهبری از راه دور نه تنها در مورد ماهوارهها و فضاپیماها صادق است، بلکه هدایت از مسافت دور به وسیله رسانه های دیداری در مورد انسان نیزصدق میکند. تا قرن بیستم رهبری و ارشاد انسان رویارو و براساس ارتباط بود، درصورتی که در حال حاضر ارتباطات یکطرفه و از راه دور صورت میگیرد به طوری که بین شنونده و گوینده یا بهتر بگوییم بین مؤثر و متأثر به طور نسبی فاصله زیادی وجود دارد. برخی معتقدند رسانههای دیداری دارای چنان قدرتی هستند که می توانند نسلی تازه را در تاریخ بشر به وجود آورند، نسلی که با نسلهای پیشین متفاوت است. تحقیقات انجام شده در شهر تهران حاکی از آن است که بیشتر تماشاگران این رسانهها کودکان زیر 15سال و بعد از آن بانوان خانه دار و سپس جوانان بالای 15 سال هستند. امروزه بررسی اثرات این وسایل از پیچیدهترین مباحث انحرافات اجتماعی است. به همین دلیل جامعه شناسان در صحت نتایج و پژوهشهایی از این قبیل تردید نشان میدهند. البته به خاطر تأثیر انکارناپذیر رسانههای دیداری در آموزش فرهنگسازی، القاء عقیده و غیره در زمینه اثر این وسایل در رفتار انسان تحقیقاتی به عمل آمده است، هر چند تحقیقاتی که بتواند اثرات تلویزیون، سینما، بازیهای رایانهای و ماهواره را در انحراف و بزهکاری و بزهدیدگی کودکان در کشور ثابت کند بسیار اندک است.

كودكان ما امروزه در خانه اي پا به دنيا میگذارند كه رسانههای دیداری در آن به طور ميانگين هفت تا هشت ساعت در روز روشن است و کودکان ديگر بيش از آنكه از مادربزرگها داستان و از پدربزرگها خاطره بشنوند اين رسانهها هستند كه داستانهاي مربوط به انسانها، زندگي و ارزشهاي آن را براي ایشان بيان می‌كنند.

رسانههای دیداری، امروزه به عنوان عموميترين و پرمخاطبترين رسانه جمعي، سهم عمدهاي در آموزش و تأثيرگذاري مستقيم و غير مستقيم بر فرهنگ و روح و روان جمعي دارند. تأثير پذيري اكثريت خاموش جامعه از تلويزيون، ماهواره و دیگر رسانههای دیداری بسياري از اوقات فراغت كشورهاي جهان سوم را با بحران فرهنگي روبرو كرده است به طوری که رسانههای دیداری هر روز تسلط بيشتري میيابند و بايد نگران آثار مخرب این برنامهها بر كودكان و خانواده‌هاي خود باشيم. اين حق ماست و می‌بايستي عكسالعمل نشان دهيم، اگر چه این رسانهها في نفسه مطرود نيستند؛ اما برنامه‌های آنها در مجموع زيانبار بودهاند. در غرب به نوعي و در شرق به شكلي ديگر خطر اینگونه برنامههاي مخرب و منحط احساس مي‌شود.

متأسفانه ما فرزندانمان را با این رسانهها تربيت می‌كنيم، وقتي می‌خواهيم آنان را ساكت كنيم براي آنان تلويزيون روشن میكنيم و يا آنان را به تماشاي برنامههايي كه خودمان هم نميدانيم چه هستند دعوت می‌كنيم. خودمان هم عادت كردهايم به آنچه پخش می‌شود فقط خيره شويم و نگاه كنيم. بشر با توليد، نيازمند به شناخت دنياي اطراف خود است و انتقال فرهنگ و روحيه مدني میتواند به صورتي سالم و سازنده انجام گيرد، اما به نظر می‌رسد رسانههای دیداری يك مانع اصلي بر سر راه رسيدن به دنياي بهتر است. بنابراین ما بايستي از آثار سوء اين جعبههای جادويي آگاه شويم و در ارتباط با آنها مسؤليت خود را بپذيريم.

رسانههای دیداری می‌توانند داراي اثرات كاملاً مخرب باشند یا به صورت ابزار مفيدي در خدمت تعليم و تربيت در آيند، ولي برای رسیدن به این هدف مفید باید هزینه و نظارت بسیار جدی انجام گیرد. البته ساخت برنامه‌هاي با ارزش وقت بيشتر و تخصص بالاتري لازم دارد. البته نميتوان كودكان را براي زماني كه در مقابل این رسانهها صرف میكنند سرزنش كرد و اينكه آنها تقصيري ندارند كه اطلاعات را به صورت دگرگون شده دريافت کنند.

جان كندري می‌گويد: قرار نيست كه تلويزيون از بين برود. از سويي خيلي كم احتمال دارد كه تلويزيون فضاي مناسبي را براي اجتماعي كردن كودكان ايجاد كند.

در گذشته كودكان ناظر فعاليت بزرگترها بودند و آنچه را خانواده طي يك نسل به آنان آموخته بود الگويي براي نسل آينده میشد. اما اكنون بايد دريابيم كه كودكان از محيط اطراف خود چه چيزهايي را فرا می‌گيرند؟ عواملي كه محيط اطراف آنان را می‌سازد چه نام دارد؟ و رسانه دیداری به عنوان يكي از اين عوامل چه نقشی ایفاء می‌كند و چه بايد بكند؟

انگيزه كودكان از نشستن در پاي رسانه های دیداری با خواست بزرگترها فرق دارد. بزرگترها به اقرار خودشان براي سرگرمي به تماشاي این رسانه ها می‌پردازند، ولي كودكان ضمن اينكه طالب سرگرمي هستند غالباً براي فهميدن دنياي اطراف به رسانه های دیداری مینگرند. بزرگترها معمولاً اهميت كمتري براي رسانهها قايل هستند و به آن با يك ساده باوري آگاهانه نگاه می‌كنند. تبليغات این رسانهها روي شخصيت كودكان، باورهاي كودكان و اعمال كودكان به شدت مؤثر میافتد. معمولاً‌ كودكان از دو سالگي تماشاي فيلمهاي كارتوني را شروع و تقريباً در 6 سالگي به تماشاي تلويزيون و برنامه های کارتونی ماهواره که سرشار از انحرافات است عادت می‌كنند. يعني قبل از اينكه به مدرسه بروند با این نوع رسانهها دوست می‌شوند.

به نظر میرسد ورود رسانهها به عنوان معلم به اعتبار معلم و معلمي پايان بخشيده است يا داراي اين چنين قدرتي است؛ زيرا امروزه دانشآموزان در حالي قدم به مدرسه می‌گذارند كه به شدت از تكنيك و اثرات رواني آنها متأثر شده اند و در حالي كه مكانيسم تصويري و بصری این نوع رسانهها ريشه در اعماق آنان دوانده است، با سيستم كتاب و حروف چاپي وارد يك نزاع دروني و رواني میشوند که اين درگيري قربانيان زيادي را می‌طلبد. كودكان و دانش آموزان كه نمي توانند و يا نمي خواهند از طريق قرائت آموزش ببينند و يا اصولاً توانايي خواندن را ندارند، نوآموزاني كه قادر به درك تسلسل منطقي حتي يك پاراگراف نيستند و نميتوانند افكار خود را برروي چند جمله مكتوب متمركز كنند ديگر قادر نيستند بيش از چند دقيقه به بيان شفاهي معلم و يا يك سخنراني توجه كنند و ارتباط منطقي جملات و مطالب را به خاطر بسپارند و يا فراگيرند.

كودكان بر خلاف بزرگسالان كه با ديگر رسانه‌ها هم ارتباط دارند، بيشتر با رسانههای دیداری در ارتباط هستند. به عقيده پژوهشگران علت علاقه كودكان به رسانههای دیداری اين است كه به آنان امكان میدهد تا در ماجراهاي پشت پرده زندگي كودكانه خود رسوخ كنند و دنيا و مردم را بهتر بشناسند. وقتي كودكان ما به دنيا میآيند بايد كار دشواري را انجام دهند و آن انطباق پذيري صحيح با دنیای بیرون است و این خانوادهها هستند که باید کودکان را برای این انطباق با دنیای بیرون آماده سازند. بنابراین وقتي كسي به كودكان كمك نمي كند كه دنيای اطراف خود را را بشناسند آنان دست به دامان این رسانهها میشوند. زیرا در حال حاضر پدران و مادران وقت اينكه دنياي وسيع اطراف را به كودكان بياموزند از دست داده اند و از سويي دیگر این رسانهها براي كودكان دست يافتنيترين دریچه به دنياي اطراف هستند. بنابراین رسانههای دیداری به كودك يك تصوير يا خيال دگرگون ارائه ميدهند؛ زيرا در تلويزيون یا ماهواره بيننده بيشتر از آنچه می‌بيند تأثير می‌پذيرد و اين نگراني در مورد كودكان و تأثیری که بر آنان میگذارد بیشتر وجود دارد.

حال در این تحقیق تأثیر سرسانههای دیداری چون تلویزیون، سینما، بازیهای رایانه ای و ماهواره در بزهکاری و بزهدیدگی کودکان مورد بررسی قرار میگیرد.

1-2- بیان مسأله

مسأله بزهکاری و بزهدیدگی کودکان و نوجوانان از جمله مسائل بغرنج اجتماعی است که دنیای امروز را شدیداً به خود مشغول داشته است. بیش از یک قرن پیش یعنی از اواخر قرن نوزدهم ارتکاب جرم و جنایت از ناحیه کودکان و نوجوانان در کشورهای بزرگ صنعتی جلب توجه نموده است. از آن هنگام تا نون در ممالک مترقی جهان اکثریت محققین، جامعه شناسان، جرم شناسان، روانشناسان، روانپزشکان و متخصصین تعلیم و تربیت برای یافتن راه حلی برای جلوگیری از بروز تبهکاری در میان کودکان و نوجوانان بودهاند. درحال حاضر در بسیاری از محافل رسانهای بزهکاری و بزهدیدگی کودکان و لزوم پیشگیری از آن به صورت بحث روز در آمده است. درباره علت افزایش بزهکاری و بزهدیدگی در روزگار ما عقاید مختلفی ابراز شده است. پاره ای از محققین ازدیاد جرم و جنایت را در جهان امروز از اختصاصات جوامع متمدن کنونی دانسته و معتقدند به همان نسبتی که بشر با تمام توان به سوی ترقی و تکامل صنعتی و مادی پیش تاخته و از معنویت دور می شود به همان نسبت نیز تبهکاری، قانون شکنی، بزهکاری و ارتکاب اعمال ضد اجتماعی در جوامع صنعتی گسترش یافته و از سکون و آرامش معنوی در این گونه اجتماعات کاسته میگردد (صلاحی 1387، 17).

بدون شک یکی از علل افزایش بزهکاری و بزهدیدگی کودکان در دهههای اخیر را شاید بتوان رشد فراگیر رسانههای دیداری همانند تلویزیون، ماهواره، اینترنت و سینما دانست. رسانههای دیداری از جمله رسانههای گروهی هستند که ضمن داشتن محاسن و مزایای فراوان آموزشی، هنری، تفریحی، القاء عقیده، سازمانیابی، کسب مهارت، سرگرمی، آگاهی و غیره بد آموزی های اجتماعی را نیز به همراه دارند. برخی از فیلمها و سریالهای تلویزیونی مشوق فرار از خانه هستند. روحیه استقلال طلبی غیرمنطقی در سنین کودکی، تنوعطلبی، عدم رعایت احترام نسبت به والدین، پرخاشگری نسبت به بزرگترها، ترویج فرزند سالاری، مادی گرایی و حتی نمایش فرار جمعی از جوانان بدون نمایش صحیح پشیمانی و ندامت آنها میتواند در شیوع این پدیده مؤثر باشد (صلاحی 1387، 17).

رسانههای دیداری جزو وسایل ارتباطی محسوب میشوند که در آنها در اکثر اوقات ارتباط یک طرفه آن هم از سوی کارگردان به سوی مصرفکننده شکل میگیرد و این کارگردان است که قادر است آنچه را که خود خواهان آن است در اختیار مصرفکننده قراردهد. در ارتباطات دیداری به جای دیالوگ (گفتگوی دوطرفه) یک حالت منولوگ (گفتگوی یک طرفه) وجود دارد. این رسانهها معمولاً ارزشهای کلان جامعه و جنبههای هنری خرده فرهنگها را به مردم عرضه میدارند. مثلاً در فیلم ها تأکید روی ارزشهای کلان چون میهن دوستی، وظایف افراد به عنوان پدر، مادر، فرزند، شوهر یا مسائل دینی است. الگوهای خرده فرهنگ مانند تبلیغات تجاری، مقررات و آیینهای گروهی قشر خاص از طریق رسانههای دیداری به اعضای جامعه کلان منتقل میشود. پیر و جوان، زن و مرد به طور پیوسته تحت تأثیر تصاویر و گفتار برنامههای سینمایی و تلویزیونی قرار میگیرند. روزانه صدها فیلم مملو از اعمال خشن پر از قساوت و شقاوت در مقابل چشمان مصرفکنندگان قرار میگیرد و تأثیرات خود را بر روی رفتار، کردار، پندار و عواطف مصرفکنندگان میگذارد. این وسایل ارتباط جمعی جدید ابزاری بس نیرومندند که می توان از آنها در راه خیر و شر با تأثیری شگرف سود برد و چنانچه کنترل مطلوب وجود نداشته باشد امکان استفاده از این وسایل در راه شر بیشتر از خیر است (ستوده 1373، 203).

در حال حاضر تقریباً در تمام کشورها به ویژه کشورهای در حال رشد تعداد نسل جوان بیشتر و دلبستگی آنان بر رسانههای دیداری فزونتر میشود. همانگونه که قبلاً نیز اشاره گردید تحقیقات انجام شده در شهر تهران حاکی از آن است که بیشتر تماشا کنندگان تلویزیون کودکان زیر 15سال و بعد از آنان بانوان خانه دار و سپس جوانان بیشتر از 15سال هستند که نشان دهنده علاقه زیاد کودکان به رسانههای دیداری میباشد (شیخاوندی 1373، 343).