مبانی نظری و پیشینه پژوهشی کارکنان ادارات ورزش

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری کارکنان ادارات ورزش» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

. مقدمه

هدف از این بخش بررسی پژوهش­ها و مطالعاتی است که در زمینه بهره‌وری، توانمندسازی و کیفیت زندگی کاری انجام گرفته است. این قسمت از تحقیق خواننده را با کارها و زمینه­های قبلی و همچنین با حیطه موضوع مورد مطالعه آشنا می­سازد. این فصل به دو بخش تقسیم شده در بخش اول به مطالعه مبانی نظری در رابطه با توانمندسازی، کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری نیروی انسانی و در بخش دوم به تحقیق­های انجام شده و مطالعات و بررسی­های انجام شده در رابطه با موضوع تحقیق پرداخته می­شود.

2-2. مبانی نظری

2-2-1.  بررسی نظریه­های پیرامون توانمندسازی

2-2-1-1.  مفاهیم و تعاریف توانمندسازی

اولین گام در تعریف مفهوم توانمندی و توانمندسازی، پرداختن به حدود و ثغور آن است. برخی بر این باورند که توانمندسازی، دادن قدرت به پرسنل است. برخی دیگر این مفهوم را رد کرده و معتقدند با توجه به این که کارکنان، سرمایه­ای از دانش و انگیزه هستند بنابراین به­خودی خود قدرت انجام هر کاری را به نحو عالی دارا می­باشند و بر این اساس توانمندسازی را فراهم کردن زمینه در جهت آزاد کردن این قدرت بالقوه تعریف می­نمایند.

پویسانت[1]، توانمندسازی را شامل تقویت مهارت کارکنان و ایجاد اعتماد به نفس در آن­ها نسبت به خودشان و تلاش در جهت اثربخشی فعالیت­های سازمان می­داند. آتروز، توانمندسازی را اعطای اختیار

تصمیم­گیری به کارکنان به منظور افزایش کارایی آن­ها و ایفای بهتر نقش سازمانی می­داند. آرکریس[2]، توانمندسازی را در حقیقت واگذاری اختیارات رسمی و قدرت قانونی به کارکنان قلمداد کرده است         ( شهرکی، 1389). کینلا[3] تعریف نسبتاً کاملی از توانمندسازی ارائه داده است. او معتقد است توانمندسازی یعنی فرآیند میل به بهبود مستمر در عملکرد سازمان از طریق توسعه و گسترش نفوذ مبتنی بر صلاحیت افراد و گروه­ها بر روی حوزه­ها و وظایف است که در عملکرد کلی سازمان اثر می­گذارد (حسینی، 1391).

ساویچ[4] معتقد است توانمندسازی فقط دادن قدرت به کارکنان نیست، بلکه موجب می­شود کارکنان با فراگیری دانش، مهارت و انگیزه بتوانند عملکردشان را بهبود بخشند. توانمندسازی فرآیندی است ارزشی که از مدیریت عالی سازمان تا پایین­ترین رده امتداد می­یابد( پاک­طینت و فتحی­زاده، 1387).

فهرست منابع

1. استادزاده، م.، 1387، عوامل مؤثر در افزايش يا كاهش بهره وري نيروي انساني.
2. امیرخانی، ا. ح.، 1385، توانمندسازی روان­شناختی منابع انسانی: دیدگاه­ها و ابعاد، مجله پیک نور، شماره­ی 1.
3. پدرام، م.، 1390، ارتقاء بهره‌وری منابع انسانی، مجله­ مقاله، شماره­ی 181، ص 27.
4. الله­وردی، م. و فرح­آبادی، م. ا. و سجادی، ح.، 1389، اولویت­بندی عوامل مؤثر بر بهره‌وری منابع انسانی از دیدگاه مدیران میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، فصلنامه­ بیمارستان، شماره­ی 3 و 4.
5. آزادی، س. ا.، 1392، بهره‌وری نیروی انسانی، فرهنگ و رفتار اداری، شماره­ی 6، ص 24.

6 . بیگی­نیا، ع. و سرداری، ا. و نجاری­نژاد، ح.، 1389، تأثیر توانمندسازی شناختی کارکنان بر عوامل تقویت کننده بهره‌وری نیروی انسانی، مجله چشم­انداز مدیریت دولتی، شماره­ی 3، ص 79 تا 102.

7. پاک­طینت، ا. و فتحی­زاده، ع.ر.، 1387، توانمندسازی کارکنان: ضرورت­ها و اهکارها، فصلنامه مدیریت، شماره­ی 11.
8. پرداختچی، م. ح. و بزاز جزایری، ا.، 1386، تدوین مدل ارزیابی کیفیت زندگی کاری کارکنان در سازمان­ها، فصلنامه­ علوم مدیریت ایران، شماره­ی 5، ص 123 تا 151.
9. پورافکاری، ن. و قنبری، ع.، 1391، سازوکار توانمندسازی نیروی انسانی در مدیریت سازمان­های ورزشی، مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، شماره­­­ی 3.
10. جزینی، ع. 1385، عوامل موثر در توانمندسازي افسران ستاد ناجا از دیدگاه خبرگان، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس، شماره­ی 4.
11. جهانیان، ر.، 1387، رویکردها، ابعاد و چارچوب توانمندسازی مدیران آموزشی، پیام مدیریت، شماره­ی 27، ص 131 تا 154.
12. چوبینه، ع. ر. و همکاران.، 1392، بررسی کیفیت زندگی کاری و تعیین عوامل مؤثر بر آن در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز، مجله­ ارگونومی، شماره­ی 2.
13. حاتمی، ح. و میرجعفری، س. ا. و مجاهدی جهرمی، س.، 1390، رابطه کیفیت زندگی کاری با تعهد سازمانی و میزان بهره‌وری در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی جهرم، فصلنامه­ علمی- پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، شماره­ی 3، ص 25 تا 40.
14. حاتمی، س. و دستار، ح.، 1390، تبیین نقش یادگیری در بهره‌وری نیروی انسانی از طریق توانمندسازی، دو فصلنامه­ پژوهش­های مدیریت منابع انسانی دانشگاه جامع امام حسین(ع)، شماره­ی 1 صفحه 1 تا 53.
15. حبیبی، ع. ر. و آزاد، م.، 1392، بررسی نقش آموزش در راستای ارتقای توانمندسازی نیروی انسانی، مجموعه مقالات اولین همایش مجازی ره­آوران آموزش.
16. حسین­زاده، د. و میرزایی­نوبری، س.، 1386، کیفیت زندگی کاری و تأثیر آن بر بهره‌وری، مجله مدیریت، شماره­ی 123تا 124.
17. حسین­پور، د. و مجیدی، ن. و عباس­پور، ح.، 1390، تحلیل رابطه توانمندسازی و بهره‌وری نیروی انسانی در سازمان­های دولتی.
18. حسینی­نسب، س. د. و تقی­نیا، ع.، 1390، بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی تبریز با بهره‌وری آنان، فصلنامه­ علوم تربیتی، شماره­ی 15.
19. حسینی، ا. و حسینی، ر.، 1391، توانمندسازی کارکنان: گامی به سوی ترویج و توسعه کارآفرینی در سازمان­ها، کنفرانس ملی کارآفرینی و مدیریت کسب و کارهای دانش بنیان.
20. حسینی، ز. و حسینی، م. و سهامی، س.، 1390، رابطه کیفیت زندگی کاری و ادارک کارکنان از سبک­های رهبری با بهره‌وری کارکنان شرکت توزیع نیروی برق شیراز، فصلنامه­ روانشناسی صنعتی/ سازمانی، شماره­ی 9، ص 85 تا 93.
21. حکیمی­پور، ا.، 1373، نقدی بر بهره‌وری، مجله مدیریت دولتی، شماره­ی 46.
22. دهقان­نیری، ن. و صالحی، ت. و اسدی نوقابی، ا. ع.، 1387، کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری پرستاران بالین و ارتباط آن­ها با یکدیگر، پژوهش پرستاری، شماره­های 8 و 9، ص 27 تا 37.
23. رجایی­پور، س. و جمشیدیان، ع. و نادری، ن.، 1386، مفاهیم و راهبردهای توانمندسازی، ماهنامه تدبیر، شماره­ی 186.
24. رئوفی، ن. و غلامی، ع.، 1392، توانمندسازی کارکنان با رویکرد آموزش منابع انسانی گامی به سوی افزایش بهره‌وری، مجموعه مقالات اولین همایش مجازی ره­آوران آموزش.
25. ساجدی، ف. و امیدواری، ا.، 1386، کارکنان توانمند و سازمان­های امروز، پایگاه مجلات تخصصی، شماره­ی 181، ص 65 تا 67.
26. ساعدی، س. و خلعتبری، ج. و موری نجف­آبادی، ن.، 1389، رابطه کیفیت زندگی کاری و سلامت سازمانی با خشنودی شغلی، فصلنامه­ تازه­های روانشناسی صنعتی/ سازمانی، شماره­ی 1.
27. سبک­رو، م. و وفایی یگانه، م. و کاشانی، ص.، 1389، بهره‌وری کارکنان شرکت­های بیمه در پرتو هوش عاطفی و کیفیت زندگی کاری، فصلنامه­ صعنت دینی، شماره­ی 1، ص 179 تا 202.
28. سرفرازی، م. و قلی­پور، و. و کدخدایی، خ.، 1392، بررسی اهداف و جایگاه بهره‌وری بر بهبود کیفیت زندگی کاری، مجموعه مقالات اولین همایش مجازی ره­آوران آموزش.
29. سلام­زاده، ی. و منصوری، ح. و فرید، د.، 1387، بررسی کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری نیروی انسانی در مراکز خدمات درمانی( مطالعه موردی: پرستاران بیمارستان شهید صدوقی یزد)، فصلنامه دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، شماره­ی 2، ص 60 تا 70.
30. سلمانی، د.، 1382، کیفیت زندگی کاری و ارتباط آن با عملکرد و بهره‌وری سازمان­ها، دانش مدیریت، شماره­ی 60 و 61، ص 73 تا 97.
31. سیدجوادین، ر. و حیدري، ح. و شهباز مرادي، س.، 1388، بررسی عوامل موثر بر توانمندسازي نیروي انسانی در خدمات( بررسی موردي در نظام بانکی)، نشریه مدیریت دولتی، شماره­ی 2، ص 57 تا 88.
32. سیدعامری، م.ح. و محرم­زاده، م. و محمدقلی­زاد، ل.، 1388، وضعیت شاخص­های توانمندسازی و ارتباط آن با عوامل فردی در بین مربیان اداره کل تربیت بدنی شهر ارومیه، نشریه مدیریت ورزشی، شماره­ی 2، ص 21 تا 34.
33. شریف­زاده، ف. و محمدی­مقدم، ی.، 1388، ارتباط توانمندسازی کارکنان با بهره‌وری نیروی انسانی کارکنان فرماندهی انتظامی استان لرستان، فصلنامه­ مطالعات مدیریت انتظامی، شماره­ی 1، ص 7 تا 19.
34. شقاقی­شهری، و. و آقایی، م.، 1390، بررسی وضعیت بهره‌وری ایران و کشورهای رقیب منطقه در افق چشم­انداز.
35. شمس­مهربانی، ع.، 1390، کیفیت زندگی کاری، مجله­ الکترونیکی شرکت ارتباطات زیر ساخت.
36. شهرکی، ا.، 1389، نقش مدیران در افزایش توانمندی کارکنان، اداره تحقیقات و کنترل ریسک.
37. صابر، س. و همکاران.، 1392، ارتباط کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری پرستاران بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1391، فصلنامه­ اخلاق زیستی، شماره­ی 9.
38. صالحی، س. ر.، 1392، عوامل مؤثر بر افزایش بهره‌وری نیروی انسانی در شهرداری اهواز، خبرگزاری سپنا.
39. صنعتي، ز. و زارعی­متین، ح. و محمدی­الیاسی، ق.، 1386، بررسي رابطه بين آموزش­هاي ضمن خدمت و توانمندسازي كاركنان( در سازمان جهاد کشاورزی استان قم)، مدیریت فرهنگ سازمانی، شماره­ی 16، ص 87 تا 116.
40. طالب­نژاد، ا. و تابع­بردبار، ف. و صراف­پور، م.، 1391، رابطه توانمندسازی روان­شناختی با کیفیت زندگی کاری، فصلنامه­ پژوهش­های مدیریت سرمایه انسانی، شماره­ی 1، ص 93 تا 117.
41. طبیبی، س. ج. و نصیري­پور، ا. ا. وگوهري، م. ر. و علیزاده، ف.، 1387، رابطه­ي کیفیت زندگی کاري با میزان بهره­وري مدیریت بیمارستان­هاي تامین اجتماعی استان تهران1387 ، فصلنامه­ علمی- پژوهشی مدیریت سلامت، دوره­ي 11، شماره­ي34 .
42. عباسی، م.، 1390، بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و مدیریت ارتباط با مشتری در سازمان­های دولتی استان کردستان( مطالعه موردی: سازمان­های دولتی شهر مریوان) در سال 1389، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی سنندج، دانشکده علوم انسانی.
43. عبدالهی، ب. و حیدري، س.، 1388 ، عوامل مرتبط با توانمندسازي اعضاي هیأت علمی دانشگاه: مطالعه موردي دانشگاه تربیت معلم تهران، فصلنامه انجمن آموزش عالی ایران. شماره­ی 1.
44. عزیز­آبادی فراهانی، م.، 1390، بهره‌وری از نظرگاه فرهنگی و آموزشی و بررسی وضعیت مقایسه­ای آن در مدارس ابتدایی شهر تهران.
45. عقلمند، س. و اكبري، ف.، 1384، توانمندسازي يك استراتژي مديريتي براي نيل به توسعه پايدار، تهران، سومين كنفرانس بين المللي مديريت.
46. غلامی، ع. ر.، 1388، عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی کاری، ماهنامه توسعه انسانی پلیس، شماره­ی 24، ص 83 تا 84.
47. فرح­بخش، س. و ستار، آ.، 1391، نقش کیفیت زندگی کاری در سلامت روانی مدیران مدارس، مجله­ اصول بهداشت روانی، شماره­ی 3، ص 9 تا 200.
48. کارگر، غ. ع. و گودرزی، م. و اسدی، ح. و هنری، ح.، 1385، تحلیل وضعیت اماکن ورزشی و تعیین عوامل مؤثر بر بهره‌وری از دیدگاه خبرگان و ارائه مدل بهره‌وری، مجله­ حرکت،شماره­ی 28، ص 127 تا 149.
49. کلامی، م. و عمران­زاده، ا. و شریفی، ر. و شریفی، س.، 1391، بررسی تأثیر متقابل بهره‌وری و کیفیت زندگی کاری منابع انسانی، فراسوی مدیریت، شماره­ی 22، ص 195 تا 214.
50. گرجی، م.ب.، 1389، ارزیابی تأثیر توانمندسازی بر عملکرد کارکنان، فصلنامه­ مدیریت، شماره­ی 17.
51. گمینیان، و.، 1382، توانمندسازی در آموزش و پرورش، فصلنامه­ مدیریت در آموزش و پرورش، شماره­ی 35 و 36.
52. محمدی، م.، 1380، توانمندسازی نیروی انسانی، مطالعات مدیریت بهبود و تحول، شماره­ی 31 و 32، ص 211 تا 232.
53. معدنی­پور، م.، 1381، کیفیت زندگی کاری و ارتباط آن با بهره‌وری و عملکرد سازمان­ها، مجله توسعه مدیریت، شماره­ی 44.
54. معمارزاده، غ.ر. و طاهرپورکلانتری، ح. و مرادی، م.ر.، 1389، شناسایی عوامل مؤثر بر توانمندسازی کارکنان در شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی، مدیریت فرآیند و توسعه، شماره­ی 73.
55. مهدی­زاده­اشرافی، ع. و ایلکا، ح. ع.، 1389، بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری( QWL) و عملکرد کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزکوه بر اساس مدل والتون، فصلنامه­ مدیریت، شماره­ی 20.
56. نادری، ن. و جمشیدیان، ع. و سلیمی، ق. ع.، 1386، توانمندسازی کارکنان از طریق آموزش­های ضمن خدمت( مورد مطالعه شرکت پالایش نفت اصفهان)، پژوهش­نامه­ علوم انسانی و اجتماعی ویژه مدیریت، شماره­ی 27.
57. نصرت­پناه، س. و حسنی، ک. و یزدی، ا.، 1391، بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری نیروی انسانی، دو فصلنامه­ پژوهش­های مدیریت منابع انسانی دانشگاه جامع امام حسین(ع)، شماره­ی 1، ص 189 تا 206.
58. نوروزی، ح.، 1391، اثربخشي و بهره­وري و اثرات آن­ها در سازمان­هاي دولتي.
59. نوروزی، م.، 1392، بررسی ماهیت، رویکردها و راهبردهای بهبود کیفیت زندگی کاری در سازمان، مجله فرهنگ و رفتار اداری، شماره­ی 5، ص 18.
60. وردی­نژاد، ف. و میرزایی، م. ا. و زمانی­فر، م.، 1387، توانمندسازی، دانشگاه تهران، پردیس قم.
61. هاشم­زاده، ا. و علمی، م.، 1388، بررسی کیفیت زندگی کاری دبیران زن دبیرستان­های شهر تبریز در سال تحصیلی 91- 1390، زن و مطالعات خانواده، شماره­ی 6، ص 151 تا 177.
62. 1. Bowen D.E, Lawler E.E, The empowerment of service works: what, why, how, and when?, Sloan Management Review. 1992. 33. 31-39.
63. Sahay B.S, Multi factors productivity measurement model for service organization, Internatinal Journal of Productivity and Performance Management. 2005. 54(1), 7-22.