مبانی نظری و پیشینه پژوهشی آثار حقوقی آپارتاید

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری آثار حقوقی آپارتاید » که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

فهرست محتوا

فصل اول: کلیات تحقیق

1-1-مقدمه: 3

1-2- بیان مسئله 4

1-3- اهمیت و ضرورت تحقيق. 8

1-4- اهداف تحقيق : 8

1-4-1- هدف اصلی: 8

1-4-2- اهداف فرعی: 9

1-5- سؤالات تحقیق: 10

1-5-1- سوال اصلی: 10

1-5-2- سوالات فرعی: 10

1-6- فرضيه‏هاي تحقیق: 10

1-6-1- فرضیه اصلی: 10

1-6-2- فرضیه های فرعی: 10

1-7- پیشینه تحقیق. 10

1-8- روش تحقیق. 11

1-9- سازماندهی تحقیق. 12

فصل دوم: رهیافت نظری

2-1- مفاهیم واژه ها و اصطلاحات.. 14

2-1-1- آپارتاید: 14

2-1-2- حق و تکلیف.. 17

2-2- منابع حقوق. 19

2-3- تبیین مفهوم نژاد پرستی و تبعیض نژادي. 21

فصل سوم: آپارتاید در حقوق اسلام

3-1-  مبارزه قرآن با تبعیض نژادی. 26

3-2-  مبارزه با تبعیض نژادی در روایات.. 28

3-2-1- بررسی تبعیض نژادي از دیدگاه پیامبر اکرم (ص) 30

3-2-2- نژادپرستی از دیدگاه امام سجاد (ع) 35

3-2-3-  شیطان اولین نژادپرست.. 36

3-2-4- اختلافهای ظاهری در نظر اسلام 36

فصل چهارم: آپارتاید در حقوق بین الملل

4-1-کنوانسیون حذف تمام اشکال تبعیض نژادی (مصوبه 21 دسامبر 1965) 42

4-1-1- مقررات ماهوی موجود در کنوانسیون. 47

4-1-2- کمیته حذف تبعیض نژادی. 51

4-2- اعلاميه حذف خشونت عليه زنان. 57

4-3- بيانيه حقوق افراد متعلق به اقليتهای ملي نژادی مذهبی و زبانی (مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد طی قطعنامه شماره ۱۳۵/۴۷ مورخ ۱۸ دسامبر ۱۹۹۲مجمع عمومی سازمان ملل متحد) 63

4-3-1- محتوای اعلامیه 64

4-3-2- نکاتی درباره اعلامیه 68

4-3-3- جمهوری اسلامی ایران و اعلامیه 69

4-4- پروتکل اختياري کنوانسيون حذف کليه اشکال تبعيض عليه زنان. 71

4-6- کنوانسيون منع و مجازات کشتار دسته جمعي (قتل عام)  9 دسامبر 1948 دولتهاي طرف کنوانسيون: 80

4-7- کنوانسيون بين المللى منع و مجازات جنايت آپارتايد. 86

فصل پنجم: نتیجه گیری

نتیجه گیري: 94

منابع و مآخذ: 96

1-1-مقدمه:

تبعیض و بی عدالتی در مورد انسان ها و در میان ملت ها سابقه طولانی دارد. یکی از اشکال تبعیض، تبعیض نژادي است که به عنوان یک سیستم غیر انسانی، حقوق بشر را پایمال کرده است و موجب مشقت و رنج آنها شده است. سرتاسر تاریخ بشر آکنده از نژادپرستی است. یونانیان باستان، هندیان و چینی ها علی رغم خدمات زیادي که به بشریت کرده اند، در پست شمردن گروه هاي نژادي دیگر، سابقه زیادي دارند. نژاد پرستی همچنین نقش عمده اي در تاریخ معاصر آمریکا بازي کرده است.[1] آفریقا ي جنوبی سالها از سیاست آپارتاید که یک سیستم تبعیض نژادي است  رنج کشیده و تحت ستم بوده است. تعبیض نژادي نیز از شاخصه هاي بارز دولت غاصب اسرائیل است. آفریقاي جنوبی و اسراییل نیز بر اساس قطع نامه شماره 3379 مجمع عمومی سازمان ملل متحد در مورد محو تمامی اشکال تبعیض نژادي در سال 1975 ، به عنوان سیستم هاي نژاد پرست محکوم شده اند.

هرچند در جهان معاصر، ما تبعیض نژادي و نژاد پرستی را جزء خشونت هاي جدي حقوق بشر به حساب می آوریم ، به واسطه آزمندي و تامین منافع برخی از افراد،گروه ها، سازمان ها و در پاره اي موارد دولت ها، انواع تبعیض ها علیه برخی از افراد و گروه هاي دیگر بر حسب نژاد، رنگ پوست، دین، نسل یا ریشه ملی آن ها اعمال می شود؛ و توده هاي عظیم انسانی در رن زندگی می کنند[2] در مکتب اسلام مسئله تبعیض و به ویژه تبعیض نژادي در آیاتی از قرآن کریم مانند آیه 13 حجرات، نفی شده است؛ و در روایات مختلف از پیامبر اکرم (ص)، می بینیم که تبعیض نژادي را نفی و با آن برخورد جدي نموده اند.

برابري انسان ها در پیشگاه قانون، موضوعی است که امروز مورد پذیرش و تاکید تقریبا همه نظام هاي حقوقی(اگر چه در عمل برخی از کشور ها هنوز هم به این مهم تن نمی دهند.) قرار گرفته است.[3] در عصر سازمان ملل متحد و پیدایش حقوق بین الملل، اصل برابري همراه با اصل عدم تبعیض، دو رکن اساسی مقررات بین المللی حقوق بشر بود و در روند تحول و توسعه مقررات بین المللی حقوق بشر مورد تاکید قرار گرفت.[4] در سال 1948 نخستین اعلامیه سازمان ملل تحت عنوان اعلامیه جهانی حقوق بشر به تصویب رسید. در این اعلامیه به برابري و آزادي تمامی افراد بشري و نفی تبعیض پرداخته شد. اسناد دیگر این اعلامیه در موضوعات مختلف در سال هاي بعد به تصویب سازمان ملل متحد رسید که در بیشتر آن ها، بخش هایی به برابري و نفی تمامی اشکال تبعیض پرداخته شد؛ از جمله ي این اسناد کنوانسیون بین المللی مبارزه با تبعیض در امر آموزش 1965 ،کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی 1966 ، کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض نژادي 1965 و کنوانسیون بین المللی منع و مجازات جنایت آپارتاید 1973 است؛ که در این دو کنوانسیون اخیر صرفا مسئله تبعیض نژادي مورد توجه بوده است. جمهوري اسلامی ایران نیز که قوانین خود را بر اساس مکتب اسلام تدوین و تصویب نموده است؛ در بخش هایی از قانون اساسی به نفی تبعیض و برابري تمام انسان ها صرف نظر از رنگ،نژاد،قومیت و … پرداخته و مخالفت خود را نسبت به تبعیض نژادي با تصویب کنوانسیون هاي بین المللی که در رابطه با تبعیض نژادي هستند، نشان داده است.

1-2- بیان مسئله

کنوانسیون بین المللی منع و مجازات جرم نژاد‌پرستی (آپارتاید)، آپارتاید را جنایت علیه بشریت و ناقض اصول حقوق بین الملل و اهداف و اصول سازمان ملل و تهدید جدی صلح و امنیت بین المللی اعلام نموده است. آپارتاید، جدایی نژادی و در واقع نژاد‌پرستی است و به یک معنی شامل مفهوم تبعیض نژادی می‌باشد ولی آنچه در کنوانسیون مزبور مطرح شده، مفهوم و منظور خاصی از نوع تبعیض نژادی بوده که با توجه به آنچه در آفریقای جنوبی در جریان بود، مد‌نظر قرار داده شد.[5]

شق (ی) بند اول ماده 7 اساسنامه دیوان بین المللی کیفری به جنایت آپارتاید می پردازد. آپارتاید در چند سند بین المللی به عنوان یک جنایت علیه بشریت توصیف شده است. بند (ب) ماده یک کنوانسیون عدم قابلیت اجرای محدودیت های قانونی نسبت به جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت[6]به طور صریح اعمال غیر انسانی ناشی از سیاست آپارتاید را تحت شمول جنایات علیه بشریت قرار  می دهد. کنوانسیون بین المللی منع و مجازات جنایت آپارتاید (کنوانسیون آپاراتید سازمان ملل متحد)[7] مقرر می دارد که آپاراید یک جنایت علیه بشریت است.

جنایت آپارتاید در تعریف مندرج در شق (ح) بند دوم ماده 7 اساسنامه دیوان بین المللی کیفری تعیین شده است. در این شق مقرر شده که «اعمال غیر انسانی دارای ویژگی مشابه موارد اشاره شده در بند اول می باشد که در اوضاع و احوال یک رژیم نهادینه ظلم و سلطه توسط یک گروه نژادی بر گروه یا گروه های دیگر نژادی ارتکاب یافته است». این تعریف، درمرحله نخست، شامل کلیه رفتارهایی می شود که در بند اول ماده 7 اساسنامه، طی شقوق (الف)،(ط) و(ل) قید شده است. به علاوه اعمال غیر انسانی دارای ویژگی مشابه، آن دسته از امالی را دربرمی گیرد که به لحاظ ماهیت و شدت، مشابه موارد مندرج در بند اول ماده 7 اساسنامه دیوان هستند. این معیار در استناد به ماده 2 کنوانسیون آپارتاید ملل متحد قابل تفسیر است.[8] موارد زیر جلوه ای خاص از جنایت آپارتاید به حساب می آید: «هر تدبیر تقنینی که به منظور پیشگیری از مشارکت یک یا چند گروه را به ویژه از طریق امتناع از استیفای حقوق  وآزادیهای اساسی بشر آنها از جمله حق کار، حق تشکیل اتحادیه های تجاری ،حق آموزش، حق ترک و بازگشت به وطن خود، حق تابعیت ،حق آزادی رفت وآمد، حق آزادی عقیده و حق آزادی شرکت در مجامع و انجمن های مسالمت آمیز به همراه دارد»یا« هر تدبیری شامل راهکارهای قانونی جهت تقسیم جمعیت به صف های نژادی با ایجاد مراکز و محلات مجزا برای اعضای یک یا چند گروه نژادی، مختلف سلب مالکیت از اموال غیرمنقول متعلق به یک یا چند گروه نژادی یا اعضای آن».[9] زمانی یک رژیم نهادین ظلم و سلطه نظام مند وجود دارد که طبق حقوق داخلی، یک یا چند گروه نژادی بر سایر گروهها غلبه داشته باشند. اولین مثال آن، قانونگذاری آپارتاید در افریقای جنوبی بود. در جنایت آپارتاید، لازم نیست که مرتکب واجد شرایط داخلی باشد. برخلاف بند اول ماده 40 طرح مجموع قواعد 1991 این جرم منتسب به هدایت کننده و رهبری نیست. البته معمولا رهبران سیاسی یا حکومتی مسئول ارتکاب این جرم قلمداد می شوند. جنایت آپارتاید از ارتباط نزدیکی با جنایت آزار و اذیت برخوردار است اما برخلاف جنایت آزار و اذیت، لازم نیست که رفتار حتما به طور خاص مبتنی بر دلایل تبعیض آمیز باشد.

فهرست منابع

احمدزاده،امید( 1391 ) « بررسی حقوق اقلیت هاي دینی و نژادي در حکومت پیامبر اسلام » فصلنامه مطالعات حقوق بشراسلامی،سال اول،شماره دوم،صص 15.

اصقري آقا مشهدي، فخر الدین، ( 1387 )؛ حقوق اقلیت ها از نظر پیامبر اسلام و حقوق موضوعه، مجله دانشکده علوم انسانی،  دانشگاه سمنان، سال هفتم، شماره 23، صص 12.

بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، 1417ق، چاپ اول، ج1 ص156 و طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، تهران، انتشارات خسرو، چاپ سوم، 1372ش، ج4

بوازر مارسل، ترجمه محسن مویدي( 1358 )؛ اسلام وحقوق بشر، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص 101.

جمعی از محققان، مبانی اقتصاد اسلامی، دفتر همکاری حوزه و دانشگاه، 1371، چ 1، ص 253.

حجتی کرمانی،( 1342 ) ،« اسلام و تبعیضات نژادي،اسلام کاخ پوشالی برتري هاي نژادي را واژگون کرد »؛ درس هایی از مکتب اسلام، سال پنجم ، شماره 3، صص7.

حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول، قم، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین، چاپ دوم، 1404ق، ص34  –

حقی بروسوی، اسماعیل، تفسیر روح البیان، بیروت، دارالفکر، بی تا، ج9 ص90  –  مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ اول، 1374ش، ج22 صص 199-200

حلی، احمد بن فهد، عده الداعی و نجاح الساعی، بیروت، دارالمرتضی، دارالکتاب الاسلامی، 1407ق

خداوردي، حسن( 1384) ،« صهیونیسم: نژاد پرستی و تبعیض نژادي » مطالعات خاورمیانه،صص 14

راغب اصفهانی، ابوالقاسم، المفردات فی غریب القرآن، بیروت، دارالمعرفة، واژه حق.

سیّاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی، انتشارات اسلام، 1370، چ 4، ج 1

شریف قرشی، باقر، النظام السیاسی، بیروت، دارالتعارف، 1402ق

شریفیان، جمشید؛ راهبرد جمهوری اسلامی ایران در زمینه حقوق بشر در سازمان ملل متحد، تهران، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، 1380، چاپ اول، صص 134ـ133

صادق احسان بخش، آثار الصادقین، رشت، چاپ جاوید، 1367، چ 1، ج 3، ص 330.

طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین، چاپ پنجم، 1375ش، ج18 صص487تا490

طبرسی، حسین بن محمد، مستدرک الوسایل، بیروت، موسسه آل البیت لاحیا ءالتراث، چاپ دوم، 1408ق، ج4 ص278

عاملی، شیخ حر، وسایل الشیعه، قم، آل البیت لاحیاء التراث، چاپ اول، 1409ق، ج20 ص67

عباس علی عمید زنجانی، فقه سیاسی، انتشارات امیرکبیر، 1377، چ 3، ج 2، صص 214 ـ 227.

عسکري، پوریا ( 1390 )؛حق شرط بر معاهدات بین المللی،تهران: شهر دانش،موسسه مطالعات و پژوهش هاي بازرگانی، ص 176.

عضدانلو،حمید،( 1386 )؛آشنایی با مفاهیم جامعه شناسی،تهران: نی، ص 416

قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، 1364ش، ج16 ص342

صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدی، تحقیق عادل احمد عبدالموجود، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، 1414ق، ج8

کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1365ش، ج5 صص340 تا 343  عاملی، شیخ حر، وسایل الشیعه، قم، آل البیت لاحیاء التراث، چاپ اول، 1409ق، ج20

کوئن،بروس( 1380 )؛مبانی جامعه شناختی، غلامعباس توسلی و رضا فاضل، تهران: سمت، ص 349.

گودرزي، حسین( 1385 )؛مفاهیم بنیادین در مطالعات قومی، تهران: تمدن ایران، ص 97

محمد تقی مصباح یزدی، حقوق و سیاست در قرآن، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1377، چ1، ص 26.

محمد تقی مصباح یزدی، معارف قرآن، مؤسسه در راه حق، 1368، چ 2، ص 161

محمدرضا حکیمی، الحیاة، دائره طبع و نشر، 1360، چ 3، ج 1، ص 382.

مستقیمی،بهرام ودیگران( 1387 )؛آموزش حقوق بشر رهیافت ها و راهکارهاي حقوقی بین المللی،قم: اتشارات آیین احمد، ص 86.

مطهري،مرتضی( 1373 )؛ خدمات متقابل اسلام وایران،جلد 1،تهران: انتشارات صدرا، ص 73.

مظفري،محمد( 1376 )؛نابردباري مذهبی،موسسه فرهنگی اندیشه معاصر، ص 4.

معین، محمد( 1381 )؛ فرهنگ دو جلدي، تهران: انتشارات آدنا، ص 422.

مقریزی، تقی الدین احمد بن علی، الامتاع الاسماع، تحقیق محمد عبدالحمید نمیسی، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، 1420ق، ج1

مهرپور، حسین؛ نظام بین اللملی حقوق بشر، تهران، انتشارات اطلاعات، 1383، چاپ دوم، صص 93ـ92

میرزای نایینی، منیة الطالب، ج 1، ص 142، به نقل از: کتاب مبانی اقتصادی اسلامی، ص 253.

کاتوزیان، ناصر، مقدمه علم حقوق، شرکت انتشار، 1374، چ 20، صص 265 و 266.

مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، مدرسه امام امیرالمؤمنین، 1377، چ 18، ج 22، ص 199.

هاشمی،یحیی( 1388 ) « مبانی و مفاهیم حقوق بشر در اسلام و حقوق بشر معاصر » سفیر،سال سوم،شماره دوازدهم، ص1.

یعقوبی، محمد بن ابی یعقوب، پیشین  –   مقریزی، تقی الدین احمد بن علی، الامتاع الاسماع، تحقیق محمد عبدالحمید نمیسی، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، 1420ق، ج1.

D,Robinson,93 American Journal of the International Law (1999),p.55.

Adopted by General Assembly Resolution 2391(XXIII) of 26 November 1968.

H.von Hebel and D.Robinson, in R.S.Lee(ed.), The International Criminal Court, The Making of the Rome Statute (1999),p.79.

United Nations Charter signed on 26 June 1945 entered into force on 24 October 1945 art.1 (3)

Universal Declaration of Human Rights , UN GA Res.217 A(III) on 10 Dec 1948 , art.2

International Covenant on Economic , Social and Cultural Rights (1966) art.2;Internalional Covenant on Civil and Political Rights (1966) art.2.

H . Victor conde, A Handbook of International Human Rights Terminology , Second Edition & 2002 , newyork ,P.16.

International Convention on the prevention and Punishment Of the crime of Apartheid, UN GA Res. No. 3068 on 30 NOV.1973.

United Nations Charter signed

Universal Declaration of Human Rights , UN GA Res.217 A(III) on 10 Dec 1948 , art.2

International Convention on the Elimination of all forms of Racial Discrimination , UN GA Res.2106 A (xx) on 21 Des.1965.

Non-Discrimination

Nihal Jayawickrama , the Judicial Application of Human Rights law National , Regional and International Jurisprudence , Cambridge University press , first published , 2002 ,PP.174_179.