مبانی نظری و پیشینه پژوهشی بررسی تاثیر ابعاد فرهنگی بر توسعه و تقویت گردشگری در استان ایلام

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری بررسی تاثیر ابعاد فرهنگی بر توسعه و تقویت گردشگری در استان ایلام » که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

فهرست محتوا

فصل دوم:ادبیات و پیشینه تحقیق

2-1 مقدمه13

2-2 گردشگر (توریست14

2-3 گردشگري در جهان14

2-4 گردشگری در ایران18

2-5 توسعه گردشگری19

2-6 راهبردهاي توسعه صنعت گردشگري19

2-7 موانع توسعه صنعت گردشگري 20

2-8 اثرات و کارکردهای گردشگری21

2-9 اثرات مثبت گردشگری27

2-10 برنامه ریزی گردشگری28

2-11 گردشگری پایدار29

2-12 فرهنگ30

2-12-1 زبان هاي ايراني33

2-12-2 آداب و رسوم و اعياد ملي34

2-12-3 ادبيات و شخصيت هاي اسطوره اي ايران34

2-12-4 معماري ايراني35

2-12-5 تنوع قومي در ايران36

2-12-6 اديان ها و آيين ها و اقليت هاي مذهبي در ايران 37

2-12-7 مراسم مذهبی37

2-13 فرهنگ و گردشگری38

2-14 بررسی مشکلات و موانع فرهنگی جهانگردی در ایران 40

2-14-1 بیم از اثرات مخرب جهانگرد بر فرهنگ40

2-14-2 پندارهای نادرست جهانگردان از ایران40

2-14-3 عدم تبلیغات مناسب در زمینه جاذبه های سیاحتی ایران 41

2-14-4 عدم شناخت سلایق جهانگردان و سیاحان خارجی41

2-14-5 مشروط کننده های فرهنگی و مذهبی کشور41

2-14-6 موانع فقهی و مذهبی42

2-14-7 وجود برخی برخوردهای نامناسب در فرودگاه چه در بخش پلیس گذرنامه 42

2-14-8 ضعف تحقیقاتی و پژوهشی در این زمینه42

2-15 تاریخچه استان ایلام43

2-16 مشخصات جغرافیایی45

2-17 کشاورزی و دامداری46

2-18 صنایع و معادن46

2-19 موقعیت جغرافیایی و تقسیمات سیاسی استان46

2-20 زبان و گویش های مختلف ایلام47

2-21 مکان های دیدنی و تاریخی49

2-22 تحقیقات داخلی55

2-23 تحقیقات خارجی56

فهرست منابع96

فهرست منابع فارسی96

فهرست منابع غیر فارسی:    98

مقدمه

پس از جنگ جهاني دوم، گردشگري در تمام طبقات اجتماعي جوامع صنعتي غربي مورد پذيرش قرار گرفت و به عنوان يك پديدة جمعي مدرن شناخته شد. توسعه در زمينه گردشگري از طريق افزايش استانداردهاي زندگي، كاهش ميزان كار ساليانه و همچنين تعدد مرخصي هاي با حقوق و رشد سريع در وسايل حمل و نقل در كشورهاي غربي صنعتي امكان پذير شده است (خاکساری، 1391: 8).

رشد روزافزون و پرشتاب گردشگري بسياري از صاحبنظران را بر آن داشته است که قرن بيستم را قرن گردشگري بنامند. آنتونيو ساوينياك دبير كل پيشين سازمان جهانگردي در ۱۹۹۸ ، اعلام كرد: گردشگري در پايان قرن بيستم به صنعت شمارة یک جهان تبديل خواهد شد. بسياري از كشورها اين صنعت پويا را منبع اصلي درآمد، اشتغال زايي، رشد بخش خصوصي و توسعة ساختار زيربنايي مي دانند (میرزایی، 1388: 51). تجربه‌های سفر، اثرات ژرف و عمیقی بر جامعه و مسافر دارد، زیرا اغلب تجربیات سفر جزء مهم‌ترین و برجسته‌ترین خاطرات زندگی است. (الوانی،۱۳۸۵: ۱۵۶). سفر، تأثیرات برجسته و مشخصی بر درک ملی و شناسایی سایر افراد دارد. حضور بازدیدکنندگان در هر کشوری بر الگوی زندگی افراد بومی تأثیر می‌گذارد. بازدید کنندگان نیز تحت تأثیر فرهنگ کشور میزبان و ارزش‌های موجود در آن قرار می‌گیرند. از سوی دیگر «صنعت جهانگردی همواره عاملی برای پیشرفت وضع اقتصادی بوده است. همچنین این صنعت می‌تواند موجب تغییرات اقتصادی و اجتماعی شود؛ در سایه گفتگو و ایجاد رابطۀ متقابل بین مردمان دو ناحیه، پیام صلح بدهد و از آن جا که این صنعت به ارائه خدمت متکی است می‌تواند موجب افزایش اشتغال و درآمد شود(گی، ۱۳۸۵: ۳-۲۶۲).

صنعت گردشگری آمیزه ای از فعالیت های مختلف است که به صورت زنجیره ای در جهت خدمت رسانی به گردشگران انجام می گیرد بنابراین گردشگری شامل تمامی پدیده ها و روابط حاصل از تعامل گردشگران، عرضه کنندگان و فروشندگان محصولات جهانگردی، دولت ها و جوامع میزبان در فرایند جذب و پذیرایی از گردشگران می باشد (زنگی آبادی و همکاران، 1385: 132).

فهرست منابع

فهرست منابع فارسی:

1. ابراهیم زاده، ع.، طارمیان، ح.، کاظمی زاد، ش. (1389). چهارمین کنگره بین المللی جغرافی دانان جهان اسلام. ایران، زاهدان.
2. بنی سلیم، م. (1387). جلوه های پیوستگی در تمدن و فرهنگ ایران. فصلنامه تخصصی فقه و تاریخ تمدن، 4(15)، 30-9.
3. پاپلي يزدي، م.ح.، سقايي، م. ( 1385 ). گردشگري(ماهيت و مفاهيم). چاپ اول، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران.
4. تقوایی، م.، موسوی، س.ع.، غلامی بیمرغ، ی. (1389). تحلیلی بر توسعه گردشگری مذهبی. فصلنامه علمی – پژوهشی فضای جغرافیایی، 10(31)، 64-39.
5. جهانیان، م.، قرخلو، م.، زندی، ا. (1389). مقدمه ای بر همبستگی ملی با تاکید بر مولفه های فرهنگ و گردشگری ، فصلنامه علمی پژوهشی جغرافیایی انسانی، 2(3)، 114-101.
6. خاکساری، ع. (1391). برنامه ريزي توسعه گردشگري در ايران: ويژگي ها و نقش برنامه ريزان توسعه گردشگري در كشورهاي اسلامي. فصلنامه علوم اجتماعی، (58)، 33-1.
7. دانش پژوه، م. (1381). فرهنگ ایرانی و تاثیر آن در فرهنگ جهان. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، 78-67.
8. دریایی، م. (۱۳۸۴). سیاحت و جهانگردی در فرآیند تمدن و قرآن. تهران: نشر سبحان نور، چاپ اول
9. رنجبریان، ب.، زاهدی، م. (1386). خدمات صنعت گردشگری. اصفهان، انتشارات چهار باغ.
10. زاهدی، ش. (1377). تحلیلی بر تبعات توسعه جهانگردی. فصلنامه مطالعات مدیریت، (20)، 53-43.
11. زنگی آبادی، ع.، محمدی، ج.، زیرک باش، د. (1385). تحلیل بازار گردشگری داخلی شهر اصفهان. مجله جغرافیا و توسعه، 156-131.
12. ساروخانی، باقر. (1375). درآمدی بر دایره المعارف علوم اجتماعی. جلد 1، تهران، کیهان.
13. شمس، م.، امینی، ن.(1388). ارزیابی شاخص فرهنگ ایرانی و تاثیر آن در توسعه گردشگری. فصلنامه جغرافیای انسانی، 1(4)، 93-81.
14. صدر موسوی، م.، دخیلی کهنمویی، ج. (1384). ارزیابی وضعیت تسهیلات گردشگری استان آذربایجان شرقی از دید گردشگران. پژوهش های جغرافیایی، (61)، 143-129.
15. ضرغام، ح. (1376). راهکارایی برای توسعه جهانگردی در جمهوری اسلامی ایران. مجموعه مقالات نخستین همایش جهانگردی در جمهوری اسلامی ایران، جلد 1، 404-299.
16. طیبی، س.ک.، بابکی، ر.، جباری، ا. (1386). بررسی رابطه توسعه گردشگری و رشد اقتصادی در ایران (1383-1338). پژوهشنامه ی علوم انسانی و اجتماعی “ویژه اقتصاد”، 7(26)، 110-83.
17. علیقلی زاده فیروز جایی، ن.، قدمی، م.، رمضان زاده لسبویی، م. (1389). نگرش و گرايش جامعه ميزبان به توسعه گردشگري در نواحي روستايي نمونه مورد مطالعه: دهستان گليجان، شهرستان تنكابن. پژوهش هاي جغرافياي انساني، (71)، 48-35.
18. فاضل نیا، غ.، هدایتی، ص. (1389). راهبردهای مناسب برای توسعه گردشگری دریاچه ی زریوار. جغرافیا و توسعه، (19)، 170-145.
19. فرج زاده اصل،م. (۱۳۸۴). سیستم اطلاعات جغرافیایی و کاربرد آن در برنامه ریزی توریسم. انتشارات سمت، تهران ، چاپ اول.
20. قادری، ا.، عزتی، ع.ا.، حافظی زاده، ش. (1388). راهکارهای استفاده از مراسم تاسوعا و عاشورا به عنوان پتانسیل توریسم فرهنگی – مذهبی در محدوده ی بخش مرکزی تهران. مجله علمی – پژوهشی فضای جغرافیایی، 9(28)، 101-75.
21. کاظمی، م. (1387). تحلیل ادراک شهروندان زاهدانی در توسعه گردشگری چابهار. جغرافیا و توسعه، (12)، 100-81.
22. کاظمی، م.، کاظمی، س. (1387). بررسی آثار فرهنگی توسعه گردشگری و نقش آن در تقویت فرهنگ ملی با نگاهی به برنامه چهارم توسعه. 17-1.
23. لی، ج. (۱۳۷۸). گردشگری و توسعه در جهان سوم. ترجمه؛ افتخای، علی رضا رکن الدین و صالحی امین ، معصومه،شرکت چاپ و نشر بازرگانی، تهران، چاپ اول.
24. مافی، ع.، سقایی، م. (1388). کاربرد مدل ms-swot در تحلیل مدیریت گردشگری مطالعه موردی : کلانشهر مشهد. جغرافیا و توسعه ، (14)، 50-27.
25. مدهوشی، م.، ناصر پور، ن. (1382). ارزیابی موانع توسعه صنعت گردشگری در استان لرستان. فصلنامه پژوهشنامه بازرگانی، (28)، 58-25.
26. میرزایی، ر. (1388). تاثیر توسعه گردشگری روستایی بر اشتغال در منطقه اورامانات کرمانشاه. فصلنامه روستا و توسعه، 12(4)، 76-49.
27. الوانی، س. م.، پیروزبخت، م. (۱۳۸۵). فرایند مدیریت جهانگردی. تهران : دفتر پژوهشهای فرهنگی، چاپ اول.
28. وای گی، چ.و. (۱۳۸۵). جهانگردی در چشم اندازی جامع. ترجمه پارساییان ، علی و اعرابی، محمد، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی، چاپ سوم.
29. ولا، ف.، بیچریل، ی. (۱۳۸۴). گردشگری بین المللی. ترجمه گوهریان، محمد ابراهیم و کتابچی ، محمد مهدی، موسسه انتشارات امیر کبیر،تهران ، چاپ اول.
30. همایون، م. ه. (۱۳۸۴). جهانگردی: ارتباطی میان فرهنگی. انتشارات دانشگاه امام صادق، تهران، چاپ اول.

فهرست منابع غیر فارسی:

31. Alavi, J. and Yasin, M. (2000). Iran’s Tourism Potential and Market Realities: An Empirical Approach to Closing the Gap. Journal of Travel and Tourism Marketing, 9(3).
32. Arzeni, S. (2009). The Impact of Culture on Tourism. OECD Centre for Entrepreneurship, SMEs and Local Development, 1-159.
33. Austin, U. (2008). Marketing Japans Tourism to the World. Paper Presented at the Annual Conference of British Association of Japenese Studies in University of Manchester ,11-12 April.
34. Dritsakis, N. (2004).Tourism as a long-run economic growth factor: An empirical investigation for Greece using causality analysis. Tourism Economics, 10(3), 305–316.
35. Gilmore, J. H . (2002). Differencing Hospitality Cooperation’s via Experiences. Cornell Hotel and Restaurant: Quarterly,43 (3), 87-92.
36. Gnoth, J., Zins, A.H. (2013). Developing a tourism cultural contact scale. Journal of Business Research 66, 738–744.
37. Hall, C. M., page, J. (2001). The Geography of tourism and Recreation, Routledge .
38. Kim, H.J., Chen, M.H., Jang, S.SH. (2006). Tourism expansion and economic development: The case of Taiwan. Tourism Management, 27, 925–933.
39. Luis, J., Morales, N.M., Scarpa, R. (2004). Tourism and Economic Growth in Latin American Countries: A Panel Data Approach. Natural Resources Management (NRM), NOTA DILAVORO 26.
40. Machintosh, R., & Ritchie, R. B. (1995). Tourism principle, practice, philosophies. United States of America: John Wiley & sons, Inc.
41. Richards,G. (2002). Torism and the world of Culture and Heritage. tourism Receration Research, (25)1, 9-17.
42. Sequeira, T.N., Campos, C. (2005). International Tourism and Economic Growth: a Panel Data Approach. Natural Resources Management (NRM), NOTA DI LAVORO 141.
43. Toh, R.S., Khan, H. Koh, A.J. (2001). A travel balance approach for examining tourism area life cycles: The Case of Singapore. Journal of travel Research, 39, 426-432.
44. Tosum, C. and Jenkins, L. (1996). Regional Planning Approach to Tourism Development: The Case of Turkey. Tourism Management, 17 (7), 112-119.
45. (2009). Tourism: Creating Opportunities in Challenging Times. UNTWO News: Magazine of the World Tourism Organization XXIII (1), 1-57.
46. Van Beynen , M. (2007). Tourism Industry. The Christchurch Press.
47. Williams, A. (2006). Tourism Hospitality Marketing : Fantasy, Feeling and Fun. International Journal of Contemporary Hospitality Management, (18)6,482-491.
48. World Tourism Organisation. (2000). Tourism 2020 Vision 6, South Asia , 11.
49. Zhong, L., et al. (2011). Research on environmental impacts of tourism in China: Progress and prospect. Journal of Environmental Management 92, 2972-2983.
50. Chris choi, H.S., Sirakaya, E. (2005). Measuring residents attitude toward sustainable tourism: development of sustainable tourism attitude scale. Journal of travel research, (43).