با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری ردیابی هیستوموناس مله اگریدیس در بوقلمون های کشتارشده دراستان اصفهان» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

فهرست محتوا

فصل دوم « کلیات »

انگل‌ها و بیماری‌های طیور و سایر پرندگان 9

2-1- انگلهای خارجی 9

2-1-1- ساسها 9

2-1-2- شپشهای گزنده 9

2-1-3- مگسهای سیاه 10

2-1-4- مایت‌های ماکیان 10

2-1-5- لارومایت ها 10

2-1-6- سوسک بستر و لارو آن آلفیتوبیوس دپاپرینوس 11

2-1-7- مایت‌های پر و مایت‌های ایجادکننده پرریزی 11

2-1-8- مایت‌های زیر پوستی 11

2-2- انگل‌های داخلی 12

2-2-1- کیسه ملتحمه 12

2-2-2- نای 13

2-2-4- پیش معده 14

2-2-5- سنگدان 14

2-2-6- روده باریک 15

2-2-7- روده کور 16

2-2-8- پوست 17

2-3- بیماری‌های انگلی طیور 17

2-3-1- کوکسیدیوز 17

2-3-2- کریپتوسپوریدیوز 20

2-3-3- هگزامیتیازیس 24

2-3-4- هیستومونیازیس 27

2-3-5- لکوسیتوزئونوز 32

2-4- واکنش زنجیر‌های پلی مراز( PCR ) 35

2-4-1- مواد و وسایل لازم برای انجام برای انجام آزمایش PCR 36

2-4-2- سنتز 36

2-4-3- تشخیص و تجزیه فراورده‌های PCR: 37

انگل‌ها و بیماری‌های طیور و سایر پرندگان

2-1- انگلهای خارجی

2-1-1- ساسها

ساس‌های بستر حشرات مکنده خون هستند که بوی خیلی نامطبوعی دارند و این بو هنگامی که خرد می‌شوند به مشام می‌رسد.ساس‌های بستر را می‌توان به وسیله سایر پرندگان به سالن‌های مرغداری برد(2).

ساسها، پستانداران و پرندگان از جمله طیور را مورد حمله قرار می‌دهند. انگل بالغ تا 5 میلی مترطول داشته،شکم آن هشت قطعه‌ای است. ساسها در سالنهای خالی می‌توانند برای مدت یک سال زنده بمانند. پرندگان آلوده به ساس خیلی زود لاغر و کم خون می‌شوند(8).

2-1-2- شپشهای گزنده

شپش دارای چندین جنس و گونه است وممکن است پرندگان به طور همزمان با بیش از یک گونه ازآنها آلوده شوند. اندازه شپشهای طیور بین 1تا 6 میلی متر متغیر است ولی ممکن است شپشهای پرندگان وحشی بزرگتر باشند شپش رامعمولأ می‌توان با معاینه دقیق میزبان درناحیه مخرج، نواحی زیر بالها، سر و پاها پیدا کرد.اغلب تخم شپشها را که به پرها چسبیده اند می‌توان دید. تمام سیر تکاملی شپش روی میزبان صورت می‌گیرد ودرصورت جدا بودن از میزبان، فقط 4ساعت می‌توانند زنده بمانند و سپس ازبین خواهند رفت.احتمالأ شپشها برای اغلب پرندگان رشد یافته، به طورجدی بیماری‌زا نیستند، ولی پرندگان جوانی که دارای آلودگی شدید باشند دچارلاغری شده،ممکن است تلف شوند (8 و 5).

فهرست منابع

1- امتیازی، گ و کریمی، م. (1384). مبانی زیست شناسی مولکولی و مهندسی ژنتیک، تهران : انتشارات مانی، صص 35-10.

2- اوحدی‌نیا، ح. (1391). پرورش صنعتی و بیماری‌های بوقلمون، تهران: انتشارات علم و قلم. ص 161.

3- حاج صادق، ن. (1387). مروری بر بیماری‌های طیور، تهران : انتشارات پرتو واقعه، صص 110-76.

4- رزمی، غ.، باسامی، م.ح و ملکی، م. (1384). گزارش بروز یک مورد هیستومونیازیس در بوقلمون‌های شهرستان مشهد، مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران. 60 (2) : 145-143.

5- سوهانی، ع.، خیرخواه، ا و مسعودیان، ع. (1385). مدیریت پرورش بوقلمون، تهران : انتشارات پرتو واقعه، ص 19.

6- مادروار، بی. پی. (1387). درمان هومیوپاتی بیماری‌های طیور، ترجمه حمید خانقاهی ابیانه، تهران: انتشارات روزنه، ص60.

7- واعظ، ج. (1390). بررسی میزان شیوع آلودگی اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال در گله‌های بوقلمون استان اصفهان به روش PCR. جهت اخذپایان نامه دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد.

8- وایتمن، سی.ایی و بیکفورد، ای.‌ای. (1375). راهنمای بیماری‌های طیور، ترجمه محمد حسن بزرگمهری فرد و همکاری. تهران : انتشارات واحد آموزش و پژوهش معاونت کشاورزی، صص 268 -229.

9- Calnek, BW., John Barnes, H., Beard, CW., Reid, WM. and Yoder, HW. (1991) Disease of Poultry ninth ed.chapt33.Pp779-814.

10- Cortes, P., Chin, RP., Bland, MC., Crespo, R. and Shivaprasad, HL. (2004). Histomoniasis in the Bursa of Fabricius of Chickens. Avian Diseases.48 (3):711-715.

11- Curtice, C. (1907). further experiments in connection with the blackhead disease in turkeys. R. I. Agr. Exp. Sta. Bull. 124:67-105.

12- Dearstyne, RS. (1945). When and why do they die? Turkey World.14:62-63.

13- Desowitz, RS. (1951). Age as a factor influencing fatal infections of histomoniasis in chickens. J. Com. Path. And Therap. 61:231-236.

14- Edgar, SA. (1986). Coccidiosis in turkeys: Biology and incidence. Proc Georgia Coccidiosis Conf, University Georgia, Athens.116-123.

15- Grabensteiner, E., Liebhart, D., Weissenbock, H. and Hess, M. (2006). Broad dissemination of Histomonas meleagridis determined by the detection of nucleic acid in different organs after experimental infection of turkeys and specified pathogen-free chickens using a mono-eukaryotic culture of the parasite. Parasitology International.65(4):317-322.

16- Glisson, JR., Brown, TP., Brugh, M., Page, RK., Kleven, SH. and Davis, RB. (1984). Sinusitis in turkey associated with respiratory cryptosporidiosis. Avian Disease.28:783-790.

17- Hishaw, WR. (1937). Disease of turkeys Bulletin.Berkeley, CA: University of California Agricultural Experiment Station.

18- Hoerr, FJ., Ranck, FM. and Hastings, TF. (1978). Respiratory cryptosporidiosis in turkeys. J Am Vet Med Assoc.173:1591-1593.

19- Hurst, G.A. (1980). Journal of wildlife disease 16(3).

20- Karaman, M., Ozen, H. and Ozcan, K. (2009). Histomoniasis in turkeys: pathological observations and PCR detection. Dtsch Tierarztl Wochenschr, 116(6):214-219.

21- Kendall, SB. (1957). Some factors influencing resistance to histomoniasis in turkeys. Brit.Vet. J. 133:435-439.

22- Liu, W., Peng, J., Li, F., Sun, H., Ding, Y., He, J. and Liu, Y. (2011). Identification of Histomonas meleagridis by in vitro microculture and polymerase chain reaction. Report in Parasitology.1:1-6.

23- Lotfi, AR. and Hafez, MH. (2009). Susceptibility of different turkey lines to Histomonas meleagridis after experimental infection. Parasitology Research. 105(1):113-116.

24- Lotfi, A.R., Abdelwhab, E.M. and Hafez, HM. (2012). Persistence of Histomonas meleagridis in or on Materials Used in Poultry Houses. Avian Diseases.56 (1):224-226.

25- Lund, EE. and Chute, AM. (1972). Transfer of ten-day Heterakis gallinarum larvae: effect on retention and development of the heterakids, and liberation of Histomonas and Parahistomonas. Experi.Parasitol. 31:361-369.

26- Lund, EE. and Chute, AM. (1973). The means of acquisition of Histomonas meleagridis by eggs of Heterakis gallinarum. Parasitol. 66:335-342.

27- Lund, EE. and Chute, AM. (1974). Reciprocal transfer of Heterakis gallinarum Larvae between Ring-necked pheasants and Japanese quail: Effects on H. gallinarum, Histomonas meleagridis, and Parahistomonas wenrichi. Proceedings of the Helm.Soc. Wash. 41:73-76.

28- Lund, EE. and Chute, AM. (1974). Reproductive potential of Heterakis gallinarum in various species of galliform birds: Implication for survival of H. gallinarum and Histomonas meleagridis to recent times. Int. J. Parasitol. 4:455-461.

29- McDougald, LR. (2005). Blackhead Disease (Histomoniasis) in Poultry: A Critical Review. Avian Diseases. 49(4):462-476.

30- Milks, HJ. (1908). A preliminary report on some diseases of chickens. La. Agr. Exp. Sta.Bull. 108:1-17.

31- Ohara, T. and Reid, WM. (1961). Histomoniasis in chickens. Age of greatest susceptibility and pathogenicity studies.Avian Disease. 5:355-361.

32- Patra, G., Prasad, H., Lalsiamthara, J., Kataria, JL., Malsawmkima, D. and Lalrinkima, H. (2013). International Journal of Poultry Science 12(2): 98-101.

33- Popp, C., Hauck, R., Balczulat, S. and Hafez, HM. (2011). Recurring Histomoniasis on an Organic Farm. Avian Diseases. 55(2):328-330.

34- Popp, C., Hauck, R., Blazey, B., Hanel, A. and Hafez, HM. (2011). An unusual outbreak of histomoniasis in a commercial turkey flock. Berl Munich Tierraztl Wschr.125:153-158.

35- Rank, FM. and Hoerr, FJ. (1986). Cryptosporidia in the respiratory tract of turkeys. Avian Disease.31:389-391.

36- Salvin, D .(1955). Cryptosporidium meleagridis (sp.nov.). J Comp Pathol.65:262-266.

37- Schwabe, CW. (1951). Studies on Oxyspirura manson: The tropical eye worm of poultry. II Life history.pac sci 5:18-35.

38- Sentíes-Cué, G., Chin, RP. and Shivaprasad, HL. (2009). Systemic Histomoniasis Associated with High Mortality and Unusual Lesions in the Bursa of Fabricius, Kidneys, and Lungs in Commercial Turkeys. Avian Diseases. 53(2): 231-238.

39- Tarwid, JN., Cawthorn, RJ. and Riddell, C .(1985). Cryptosporidiosis in the respiratory tract of turkeys in Saskatchewan. Avian Disease.29:528-532.

40- Tyzzer, EE .(1907). A sporozoan found in the peptic glands of common mouse.Proc Soc Exp Biol Med. 5:12-13.

41- Tyzzer, EE. and Fabyan, F. (1920). Further studies on “blackhead “in turkeys ,with special reference to transmission by inoculation Disease.27:207-239.