با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری محدودیت اشتغال زنان» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

فهرست محتوا

فصل اول. 5

محدودیت اشتغال زنان در حقوق ایران. 5

مقدمه. 6

1-1- تبعیض دستمزدی.. 6

1-2- امنیت شغلی: 7

1-3-محدودیت راجع به محل اشتغال. 8

1-4- محدودیت راجع به مصالح خانواده. 8

1-5- محدودیت راجع به نوع شغل: 8

فصل دوم. 13

بررسي شرايط و محدوديت هاي حق کار زنان از منظر فقه و حقوق. 13

1-1-کلیات.. 14

فصل سوم اشتغال زنان در اسناد بین المللى حقوق بشر و جمهورى اسلامى.. 29

3-1-. اسناد بین‏المللی حقوق بشر و اشتغال زنان. 30

3-1-1 مقاوله‏نامه کار اجباری (مصوّب 1303) 30

3-1-2- اعلامیه جهانی حقوق بشر (مصوّب 1327) 31

3-1-3. مقاوله‏نامه تساوی اجرت کارگران زن و مرد در قبال کار هم‏ارزش (مصوّب 1330) 32

3-2-. مقاوله‏نامه نفی تبعیض در امور مربوط به استخدام و اشتغال (مصوّب 1337) 33

3-4- کنوانسیون رفع کلیه تبعیضات علیه زنان. 37

3-5-. اعلامیه اسلامی حقوق بشر (مصوّب 1369) 38

3-6- منشور حقوق و مسئولیت‏های زن در کشورهای اسلامی (مصوّب 1385) 40

فصل چهارم  قوانین جمهوری اسلامی ایران و اشتغال زنان. 42

4-1-قانون اساسی جمهوری اسلامی (مصوّب 1358) 43

4-2- قانون خدمت نیمه‏وقت بانوان (مصوّب 1362) 46

4-4- قانون کار (مصوّب 1369) 48

نتیجه. 55

منابع. 58

مقدمه

امروزه اصل عدم تبعیض به عنوان یکی از اصول بنیادین حقوق بین المللی مورد پذیرش قرار گرفته و در این خصوص چندین سند بین المللی مورد تصویب قرار گرفته است . در این راستا محدودیت اشتغال در حقوق و قوانین ایران در سایه توجه به اسناد بین المللی لازم الاجرا در ایران به ویژه مقاوله نامه 111 بررسی می شود.

1-1- تبعیض دستمزدی

 نخستین گام در راه ایجاد شرایط کار برابر در مورد زنان و مردان آن است که هر نوع تبعیض بر اساس جنسیت ممنوع شود.[1] در بند الف ماده یک مقاوله شماره 100 که ایران نیز بدان پیوسته است آمده است: ” اجرت شامل مزد و حقوق معمولی ، مزد پایه و حداقل مزد و کلیه مزایای اضافی دیگری است که به طور مستقیم به صورت نقدی یا جنسی توسط کارفرما در ازای کار به کارگر قابل پرداخت است.”  با مقایسه این ماده با قانون کار ایران به تعارضاتی برمیخوریم.

اولا  ماده یک مقاوله نامه به تعریف موسع مزد پرداخته است حال آنکه در قانون کار ایران واژه مزد از مفهومی مضیق برخوردار است و با توجه به سایر مواد قانون کار به ویژه مواد 34 و 36 مشخص می شود که همه دریافتی های کارگر مورد حمایت قرار نمی گیرند. چرا که حمایت ناشی از اصل تساوی مزد شامل مزد ثابت و مزایای ثابت پرداختی و به تبع شغل می شود و مزایای رفاهی و انگیزه های مشمول این نوع حمایت نیستند.

ثانیا در مقاوله عبارت” کار با ارزش مساوی” به کار برده شده که دارای مفهومی وسیعتر از عبارت” کار مساوی” در ماده 38 قانون کار است.

ثالثا ماده 38 قانون کار با بکار بردن قید “در شرایط مساوی، در یک کارگاه” اصل تساوی مزد را با محدودیت بیشتری مواجه ساخته است.

فهرست منابع

آرتی‏دار، طیّبه، قوانین و مقرّرات ویژه زنان در جمهوری اسلامی، 1382، تهران، زیتون.

اداره تبلیغات و انتشارات مجلس شورای اسلامی، صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، 1358، تهران، مجلس، ج 4.

. الهدی، اعلامیه‏های جهانی حقوق بشر و میثاق‏های بین‏المللی، 1357، تهران، الهدی.

بسته‏نگار، محمّد، حقوق بشر از منظر اندیشمندان، 1380، تهران، انتشار.

پیام هاجر، آذر 1371، تهران، چاپ هاجر.

ثقفی عامری، ناصر، سازمان ملل متحد و مسئولیت حفظ صلح و امنیت بین‏المللی، 1370، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین‏المللی.

جمعی از نویسندگان، حقوق و مسئولیت‏های زن در نظام اسلامی، 1385، تهران، مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی.

حکیم‏پور، محمّد، حقوق زن در کشاکش سنّت و تجدّد، 1382، تهران، نواندیش.

دفتر امور زنان، جایگاه زن در قانون، 1372، تهران، نهاد ریاست جمهوری.

. روزنامه رسمی، 1347 و 1362، تهران، وزارت دادگستری، ش 6852 و 11655.

. زاهدی، فضل‏الله، بررسی تطبیقی شرایط کار زنان، 1381، تهران، مؤسسه کار و تأمین اجتماعی.

سپهری، محمّدرضا، حقوق بنیادین کار، 1381، تهران، مؤسسه کار و تأمین اجتماعی.

عبادی، شیرین، تاریخچه و اسناد حقوق بشر در ایران، 1373، تهران، روشنگران.

علویان، محمّدرضا، کار زنان در حقوق ایران و حقوق بین‏المللی، 1381، تهران، روشنگران.

فصل‏نامه دانشکده حقوق و علوم سیاسی، بهمن 1370، تهران، دانشگاه تهران، ش 4.

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، 1358، تهران، مجلس شورای اسلامی، چ سوم.

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، 1368، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره کل انتشارات و تبلیغات.

. گروه نویسندگان، حقوق بشر از دیدگاه اسلام: آراء دانشمندان ایرانی، 1380، تهران، هدی.

مبشّری، اسدالله، حقوق بشر، 1357، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.

منصوری لاریجانی، اسماعیل، سیر تحوّل حقوق بشر و بررسی تطبیقی آن با حقوق بشر در اسلام، 1374، تهران، تابان.

مهرپور، حسین، حقوق زن از منظر حقوق داخلی، مبانی فقهی و موازین بین‏المللی، 1379، تهران، اطلاعات.

ناصر زاده، هوشنگ، اعلامیه‏های حقوق بشر، 1372، تهران، ماجد، چ دوم.