مبانی نظری و پیشینه پژوهشی بررسی شرایط رویشگاهی بادام کوهی در ذخیره گاه جنگلی کلم شهرستان بدره

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری بررسی شرایط رویشگاهی بادام کوهی در ذخیره گاه جنگلی کلم شهرستان بدره» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

فهرست محتوا

مروری بر ادبیات و پیشینه تحقیق

2-1- مرور منابع

2-1-1- بررسي پژوهش‌های انجام شده در داخل کشور

2-1-2- بررسي پژوهش‌های انجام شده در خارج از کشور

منابع

مرور منابع

2-1-1- بررسي پژوهش­‌های انجام شده در داخل کشور

پیری (1391)، مطالعه شرایط رویشگاهی لرگ در دره لارت شهرستان بدره استان ایلام پرداخت عرصه تحت پوشش توده لرگ پس از ثبت موقعیت تمام پایه های لرگ در، آماربرداری صدرصد از مشخصه های کمی و کیفی انجام شد خاک منطقه دارای بافت رسی – لومی تا شنی – رسی – لومی با میانگین اسیدیته برابر 34/7  بوده است نتایج نشان داد که حداقل و حداکثر قطر پایه ها به ترتیب 7 و 91 سانتی متر بوده حداقل و حداکثر ارتفاع درختان بترتیب5/0 و20 متر می باشد میانگین ارتفاع درختان به روش لوری 34/14 متر محاسبه گردید تجدید حیات درختان به طور متوسط برابر 5/770 اصله در هکتار و جنگل ناهمسال و نامنظم می باشد.

قربانی (1391)، بررسی برخی از خصوصیات اکولوژی گونه مورد را در سه ذخیره گاه جنگلی تنوره آبدانان، زرآب زرین آباد، و روستای مورد از توابع بخش چوار در استان ایلام پرداخت نتایج نشان داد که محدوده ارتفاعی مورد بین 826 تا 1100 متر ارتفاع از سطح دریا بوده و بیشترین پارامتر ارتفاع و قطر به ترتیب 02/3، 88/3 مربوط به ذخیره گاه زرین آباد از نظر پارامتر شادابی و تعداد زادآوری ذخیرگاه چوار اختلاف معنی داری نسبت به دو ذخیرگاه دیگر می باشد . خاک رویشگاه چوار سیلتی – لومی و دو رویشگاه دیگر رسی – لومی بوده . نتایج همبستگی بین متغیرها نشان داد که در هر سه رویشگاه بین قطر تاج و ارتفاع پایه ها همبستگی مثبت وجود دارد . در رویشگاه چوار زاداوری درختان با میزان کربن آلی و پتاسیم خاک دارای همبستگی مثبت و دررویشگاه آبدانان بین ارتفاع پایه ها و میزان اسیدیته خاک همبستگی منفی بسیار قوی وجود دارد .

گودرزي و همکاران (1391)، در تحقيقي تأثیر فيزيوگرافي و برخي خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك را بر روي پراكنش گونه بادامك در چهار منطقه از استان مركزي مورد مطالعه قرار دادند. در اين پژوهش پس از جنگل گردشي و بررسي مقدماتي منطقه و با توجه به متغير‌هایي مانند جهت جغرافيايي، ارتفاع از سطح دريا و شيب اقدام به پياده نمودن 61 قطعه با استفاده از دستگاه GPS در چهار منطقه جلاير ساوه، نيمور محلات، جفتان تفرش و سرآبادان تفرش گرديد. نتايج به دست آمده از آزمون تجزيه واريانس يك طرفه نشان داد كه بیش‌‌ترین ارتفاع از سطح دريا، شيب، آهك، هدايت الكتريكي و فسفر در منطقه نيمور محلات، بیش‌‌ترین مقدار درصد شن و سطح مقطع تاج در هكتار در مناطق جلاير ساوه و سرآبادان تفرش، بیش‌‌ترین تعداد درخت در هكتار در منطقه سرآبادان تفرش و كم ‌ترین ارتفاع از سطح دريا و سيلت در منطقه جلاير ساوه وجود دارد. همچنين تحليل مولفه‌‌های اصلي بيانگر آن است كه همه مشخصه‌‌های رويشي در جهت مثبت محور اول پراكنده شده­اند. منطقه جلاير ساوه بيش ‌ترین همبستگي مثبت را با محور اول و نيمور محلات با محور دوم نشان می‌دهد. در ربع اول و در مناطق سرآبادان و جلاير ساوه درصد شن و ازت كل و در ربع دوم و در منطقه نيمور محلات ارتفاع از سطح دريا، شيب و فسفر و در ربع چهارم و در منطقه جفتان تفرش كربن آلي از مهم ‌ترین عوامل تأثیرگذار بر پراكنش بادامك مي­باشند.

صيادي و همکاران (1391)، در مطالعه خود به بررسي اثر توپوگرافي و خصوصيات خاک بر خصوصيات کمي و کيفي بادام کوهي در ذخيره­گاه رحمت آباد شهرستان آبيک استان قزوين پرداختند. آماربرداري از پايه‌‌های بادام کوهي و ثبت مشخصات کمي و کيفي به صورت صد در صد انجام گرفت. مشخصه­‌های مورد نظر از لحاظ جنگل‌شناسی شامل تعداد درختان، ارتفاع کامل، قطر متوسط تاج، قطر يقه (مجموع جست‌‌های تشکيل دهنده تنه) و مشخصه­‌های کيفي شامل فرم تنه، وضعيت شادابي و سلامت تاج، سلامت تنه، انحنا و پيچيدگي تنه مورد سنجش قرار گرفت. برداشت نمونه­‌های خاک از عمق 20-0 سانتيمتري به صورت انتخابي، در نقاطي که وضعيت پوشش گياهي و توپوگرافي به طور واضحي تغيير می‌کرد با در نظر گرفتن قطعه نمونه‌‌هایي صورت گرفت. نتايج تحقيق نشان داد که بين تعداد پايه در هکتار بادام و ارتفاع از سطح دريا، شيب و جهت اختلاف معني­داري وجود دارد. همچنين در اين تحقيق معلوم شد که از بين خصوصيات فيزيکي خاک تنها درصد سنگريزه و درصد تخلخل با برخي از خصوصيات کمي بادام کوهي همبستگي دارد.

ميرآزادي و همکاران (1391)، تحقيقي را در ارتباط با بررسي وضعيت رویشگاه‌‌های طبيعي درختچه مورد در استان لرستان و چگونگي حفاظت از آنها انجام دادند. هدف از پژوهش آنها بررسي رویشگاه‌‌های درختچه مورد در استان لرستان و بررسي ميزان تخريب اين رویشگاه‌ها بود، به اين منظور 31 رويشگاه عمده اين درختچه در استان لرستان شناسايي گرديد و پس از مراجعه به اين مناطق ویژگی‌های رويشگاهي و خاكي آنها مورد اندازه­گيري قرار گرفت، نتايج اين تحقيق نشان داد كه رویشگاه‌‌های مورد در استان لرستان به شدت تخريب يافته بوده و روند نزولي و قهقرايي طي مي­كنند، با توجه به نتايج به دست آمده اين محققان آنچه بيش از هر عامل ديگري امروزه در زمينه حفظ منابع طبيعي به ويژه در سطح ملي می‌تواند تأثیرات مثبت داشته باشد، افزايش معرفت و آگاهي جامعه در زمينه منابع طبيعي و شناخت مسايل و مشكلات زيست محيطي است.

فيروزبخت و همکاران (1391)، مطالعه‌ای را تحت عنوان ارزيابي و تعيين شرايط رويشگاهي بنه  atlantica Pistacia در جنگل‌‌های زاگرس مركزي انجام دادند. در اين تحقيق خصوصيات گياه شناسي، اقليمي، رويشگاهي، خاك شناسي، زمين شناسي، مورفولوژيك، فيزيولوژيك، جنگل‌شناسی و پوشش­‌های همراه بنه در زاگرس مركزي و ايران مورد بررسي و مطالعه قرارگرفت. همچنين اهميت جنگل‌‌های بنه در اكوسيستم زاگرس مورد نقد قرارگرفته و يكسري پيشنهادها براي حفظ جنگل‌‌های بنه ارائه گرديده است.

توكلي نكو و همکاران (1390)، در بررسي رویشگاه‌‌های بادامك در استان قم دريافتند که تراكم درختچه‌‌های بادامك در دامنه‌ها بیش‌تر است. از نظر ارتفاع، قطر تاج، مساحت تاج پوشش و مساحت تاج پوشش در واحد سطح، درختچه­‌های موجود در دره­ها وضعيت بهتري داشتند و مقادير آن براي دامنه بیش‌تر از يال‌ها بود. از نظر رشد سالانه درختچه‌ها، با اندازه‌گيري فاصله ميان گره‌ها و محاسبه رشد طولي شاخه در سال جاري، بیش‌‌ترین مقادير در دره‌ها و پس از آن در دامنه‌ها و يال‌ها مشاهده شد. همچنين جهت جغرافيايي نقش مهمي در پراكنش بادامك نشان داد، به طوري كه بیش‌‌ترین تراكم درختچه‌ها در شيب‌‌های جنوبي و شرقي و كم‌ترین مقدار آن در شيب‌‌های شمالي و غربي مشاهده گرديد. همچنين از ديگر عوامل موثر بر پراكنش بادامك شرايط خاك و به ويژه بافت خاك بود كه در مواردي كه خاك با بافت متوسط تا سبك همراه با سنگريزه وجود داشت، تراكم درختچه‌‌های بادامك بیش‌‌ترین مقدار بود.

رجبي نوفاب (1390)، در پايان­نامه کارشناسي ارشد خود به برآورد ترسيب کربن در دو گياه بادام کوهي و مو و بررسي امکان واسنجي مدل­‌های ترسيب کربن (مطالعه موردي ايستگاه حسين آباد استان فارس) پرداخت و نتايج وي نشان داد که مقدار کربن آلي ترسيب شده در خاک تحت درختچه­‌های بادام­کوهي و مو به ترتيب 1/354 و 4/227 تن در هکتار است. هدايت الکتريکي از مهم‌ترین عوامل خاکي تأثیرگذار بر ميزان کربن آلي خاک در درختچه بادام است در حالي که در گونه مو اسيديته از جمله فاکتور‌های مهم تأثیرگذار بر ميزان ترسيب کربن است. همچنين بيان کردند که با توجه به نتايج اين تحقيق، ضروري به نظر مي­رسد اقدامات لازم در جهت افزايش پتانسيل ترسيب کربن در عرصه­‌های مختلف کشور انجام گيرد تا قدمي در راستاي کاهش غلظت کربن در جو به منظور کاهش تغيير اقليم برداشته شود.

روانبخش و همکاران (1389)، در مطالعه خود تحت عنوان بررسي کمي و کيفي ذخيره­گاه جنگلي ارس- شيرخشت اوشان در البرز مرکزي، نشان دادند که اين توده دو تيپ جنگلي اصلي شيرخشت- ارس و شير خشت – راناس دارد. گونه­‌های اين توده در اشکوب درختي شامل ارس، بنه، پلاخور و تا بوده و در اشکوب درختچه‌ای، شيرخشت، راناس، تنگرس، نسترن و زرشک ديده مي­شوند. توده داراي ساختار ناهمسال نامنظم بوده است. همچنين تجديد حيات توده در بخش انبوه 7 برابر بيش از بخش تنک است. شادابي و سلامت توده با رتبه دهي به 7 گونه اصلي، مورد بررسي قرار گرفت.

الواني­نژاد (1387)، در مطالعه خود جهت بررسي عوامل مؤثر بر پراكنش گونه بادام كوهي[1] در دو منطقه مختلف استان فارس دريافت که عامل جهت جغرافيايي نقش مهمي در پراکنش گونه بادام کوهي ايفا مي­کند به طوريکه اين گونه بیش‌تر در جهت­‌های جنوبي، شرقي و جنوب شرقي که آفتابگير هستند ظاهر مي­شود. در منطقه دشت موک بیش‌‌ترین پراکنش مربوط به ارتفاع 2150-1900 متر و در منطقه دربک 1870-1600 می‌باشد. همچنين ايشان بيان کردند که از لحاظ آب و هوايي رویشگاه‌‌های بادام اغلب در مناطق نيمه خشک، مديترانه اي گرم و خشک حتي مناطق مرطوب و خشک مي­توانند مشاهده شوند.

سالاريان و همکاران (1387)، در بررسي نياز رويشگاهي گونه بادامک در جنگل‌‌های زاگرس (استان چهارمحال و بختیاری) به اين نتيجه رسيدند که جهت جغرافيايي عامل بسيار مهمي در پراکنش بادامک می‌باشد، به طوري که ميانگين ارتفاع، تعداد جست، قطر يقه، قطر تاج و درصد تاج پوشش اين گونه در جهت جنوبي بیش‌تر از جهت شمالي بوده است. همچنين طبقه ارتفاعي 1800 تا 1900 متر از سطح دريا بهترینمحدوده رويشي براي گونه بادامک در منطقه مورد مطالعه در استان چهارمحال و بختياري است.

سهرابي و همکاران (1387) مطالعه‌ای تحت عنوان بررسي خصوصيات رويشگاهي و جنگل‌شناسی توده لرگ در استان لرستان انجام دادند. در بررسي به‌عمل آمده مشخص شد كه شرايط اقليمي رويشگاه لرگ در شول‌آباد نيمه‌مرطوب سرد و محل استقرار اين توده تراس كوچك رودخانه‌ای با بافت خاك لومی رسي می‌باشد كه به مرور زمان در اثر ته‌نشيني رسوبات آن به ‌وجود آمده است. درختان در حاشيه رودخانه دائمي مستقر شده‌اند و سنگ بستر آن داراي سازند آهكي است. حداقل و حداكثر قطر درختان لرگ به ‌ترتيب 2 و 128 سانتي‌متر، ميانگين رويش قطري سالانه‌ درختان اين توده برابر با 8/3 میلی‌متر و موجودي سرپا در توده مورد مطالعه برابر 5/389 سيلو در هكتار تعيين شد. حداكثر و حداقل ارتفاع درختان لرگ در رويشگاه به ترتيب 28 و 3/2 متر برآورد شد.

مهدي‌فر و ثاقب طالبي (1385)، مطالعه‌ای با عنوان بررسي مشخصات کمي کيفي و خصوصيات رويشگاهي دارمازو به منظور شناخت خصوصيات رويشگاهي گونه دارمازو انجام دادند. نتايج حاصل نشان می‌دهد كه مساحت رويشگاه اين گونه در منطقه 5751 هكتار بوده. پراكنش آن از ارتفاع 1200 تا 2400 متر از سطح دريا می‌باشد كه در محدوده ارتفاعي 1200 تا 2000 متر از سطح دريا منطقه مورد مطالعه تشكيل تيپ داده و از 2000 تا 2400 متر به صورت پراكنده در منطقه حضور دارد. بافت خاك رويشگاه مورد مطالعه متوسط (لومي)، نسبتاً سنگين (لومي رسي) تا سنگين (رسي) می‌باشد و اسيديته آنها از 4/7 تا 8 متغير است كه نشان دهنده‌ی آهكي بودن اين خاک‌هامی‌باشد. ماده آلي در خاك نسبتاً خوب است. در مجموع جهت­‌های شمالي و فرم‌های دره و دامنه در محدوده ارتفاعي 1200 تا 1600 متر بالاتر از سطح دريا رویشگاه‌‌های مناسبي از نظر خصوصيات كمي و كيفي درختان دارمازو هستند. از نظر خصوصيات کيفي نيز مشخص شد که بهترینوضعيت شاخه دهي (درختان بدون شاخه) در فرم دامنه (6/74 %) و در طبقه ارتفاعي 1200تا 1600 متر (7/73 %) قرار دارند.

رحماني و همکاران (1382)، اثر تنش شوري بر رشد دو گونه وحشي و دو ژنوتيپ از گونه اهلي بادام را مورد مطالعه قرار دادند و دريافتند که طول و قطر نهال‌ها، وزن خشك برگ، ساقه و ريشه با افزايش شوري كاهش پيدا نمود. اثر شوري با سوختگي حاشيه برگ آغاز شده، بعد به داخل برگ توسعه يافته و در نهایت خشكي برگ و ريزش آنها را به دنبال داشت. غلظت بيش از 1200 ميلي­گرم در ليتر نمك در ابتداي رشد، سبب آسيب جدي و كاهش شديد رشد شده و در نهایت خشكي تمام ژنوتيپ­ها را به دنبال داشت. در غلظت پايين نمك، بادام­‌های اهلي رشد بیش‌تري نسبت به ژنوتيپ­‌های وحشي داشته، ولي در غلظت 1200 ميلي­گرم در ليتر نمك، بادام ليسيوئيدس نسبت به ژنوتيپ­‌های اهلي بادام رشد بیش‌تري نشان داد.

ايران نژاد پاريزي (1374)، در بررسي اكولوژيكي جوامع گياهي گونه‌‌های طبيعي بادام در استان كرمان، مشخص کرد كه گونه بادام کوهي بیش‌‌ترین پراكنش را در استان كرمان داشته است. اين گونه در اغلب مناطق كوهستاني و تپه ماهوري اين استان، با درجات انبوهي و فرم حياتي مختلف ديده مي­شود.

– Amygdalus scoparia

– Quercus infectoria Oliv

فهرست منابع

الواني نژاد، س. (1387). بررسي عوامل مؤثر بر پراكنش گونه بادام كوهي Amygdalus scoparia در دو منطقه مختلف استان فارس، پايان­نامه کارشناسي ارشد جنگل‌داري، دانشکده منابع طبيعي نور مازندران، ص 133.

ايران نژاد پاريزي، م. (1374). بررسي اكولوژيك جوامع گونه­‌های طبيعي بادام در استان كرمان، پايان نامه كارشناسي ارشد دانشگاه تربيت مدرس، ص 145.

پیری، سمیرا. (1391). مطالعه شرایط رویشگاهی لرگ در دره لارت شهرستان بدره استان ایلام، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام.

ترابيان، سيد‌يوسف. 1378. بررسي پراکنش بادام و نياز اکولوﮊيک آن در استان خراسان، پايان نامه کارشناسي ارشد، دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات، ص 135.

توكلي نكو، ح و دیگران. (1390). بررسي رویشگاه‌‌های بادامك (Amygdalus scoparia Spach.) در استان قم به منظور دستيابي به عوامل اصلي اكولوژيك در ظهور آنها، فصلنامه تحقيقات جنگل و صنوبر ايران،  19 (4): 523-542.

ثاقب طالبي، خ؛ ساجدي، ت و يزيديان، ف. (1383). نگاهي به جنگل‌‌های ايران. انتشارات موسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع. 28 صفحه.

خاتم ساز، م. 1371. تيره گل سرخيان. شماره 6، موسسه تحقيقات جنگل و مرتع.

رجبي نوفاب، و و دیگران. (1390). برآورد ترسيب کربن در دو گياه بادام کوهي و مو و بررسي امکان واسنجي مدل­‌های ترسيب کربن (مطالعه موردي ايستگاه حسين آباد استان فارس)، پايان نامه كارشناسي ارشد دانشکده کشاورزي دانشگاه شيراز، 120ص.

رحماني، ا؛ دانشور، ح. ع و حسين سردابي. (1382). اثر تنش شوري بر رشد دو گونه وحشي و دو ژنوتيپ از گونه اهلي بادام (Amygdalus lycioides, A. scoparia, Prunus dulcis (Mill) D. A. Webb)، تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 11(1):1-18.

روانبخش، هومن؛ محمدرضا مروي مهاجر و محسن نورزاد مقدم. (1389). بررسي کمي و کيفي ذخيره­گاه جنگلي ارس- شيرخشت اوشان در البرز مرکزي، فصلنامه علمي و پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر، 18 (2): 264-253.

زرين کفش، م. 1371. خاکشناسي کاربردي. ارزيابي و مورفولوژي و تجزيه‌‌های کمي خاک-آب-گياه، انتشارات دانشگاه تهران، شماره 1955. 245 ص.

سالاريان، ع؛ متاجي، ا و ايران منش، ي. (1387). بررسي نياز رويشگاهي گونه بادامک (Amygdulus scoparia Spach). در جنگل‌‌های زاگرس (مطالعه موردي: رويشگاه کره­بس، استان چهارمحال و بختياري)، مجله جنگل و صنوبر، 16 (4): 542-528.

سهرابي، ر؛ ثاقب طالبي، خ و کريم خادمي. (1387). بررسي خصوصيات رويشگاهي و جنگل‌شناسی توده لرگ در استان لرستان. فصلنامه علمي و پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 16 (3): 353-343.

صيادي، ز و دیگران. (1391). بررسي اثر توپوگرافي و خصوصيات خاک بر خصوصيات کمي و کيفي بادام کوهي (مطالعه موردي: ذخيره­گاه رحمت آباد آبيک استان قزوين). پايان نامه کارشناسي ارشد جنگل‌داري، دانشگاه گيلان.

فيروزبخت، ع و دیگران. (1391). ارزيابي و تعيين شرايط رويشگاهي بنه Pistacia atlantica درجنگل‌‌های زاگرس مركزي. اولين کنفرانس ملي راهکار‌های دستيابي به توسعه پايدار.

قربانی، مهرنوش. (1391). بررسی برخی از خصوصیات اکولوژی گونه مورد در سه ذخیره گاه جنگلی تنوره آبدانان، زرآب زرین آباد، و روستای مورد از توابع بخش چوار در استان ایلام، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام.

گودرزي، غ؛ احمدلو، ف و ثاقب طالبي، خ. (1391). در تحقيقي تأثیر فيزيوگرافي و برخي خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك را بر روي پراكنش گونه بادامك در چهار منطقه از استان مركزي، مجله پژوهش‌های علوم و فناوري چوب و جنگل، سال نوزدهم، شماره 3، 1391 ص 59.

مطالعات تفصيلي- اجرايي حوزه آبخيز کلم دره‌شهر، 1390. اداره کل منابع طبيعي و آبخيزداري استان ايلام.

مظفريان، و. ا. 1383. درختان و درختچه­‌های ايران. انتشارات فرهنگ معاصر تهران 1003 صفحه.

مهدي‌فر و ثاقب‌طالبي. (1385). مطالعه‌ای با عنوان بررسي مشخصات کمي کيفي و خصوصيات رويشگاهي دارمازو (Quercus infectoria) در منطقه شينه استان لرستان. تحقيقات جنگل و صنوبر ايران پاييز، 14 (3):193-206.

ميرآزادي، زهرا و دیگران. (1391). بررسي وضعيت رویشگاه‌‌های طبيعي درختچه مورد (Myrtus communis) در استان لرستان و چگونگي حفاظت از آنها. اولين همايش ملي حفاظت و برنامه ريزي محيط زيست.

Alberghina, O., 1978. The wild Almond, Amygdalus webii, of south west sicily. Tecnica-agricola, 30(6): 385-393.

Allison, L. E. 1975. Organic carbon. In: Black, C. A., Evans, D. D., White, J. L., Ensminger, L. E., Clark, F. E. (Eds. ), Methods of Soil Analysis, Part 2, Chemical and Microbiological Properties. American Society of Agronomy, Madison, 1367 p.

Arekhi, S., M. Heydari & H. Pourbabaei, 2010. Vegetation-environmental relationships and ecological species groups of the Ilam oak forest landscape, Iran, Caspian Journal of Environmental Sciences, 8(2):115-125.

Badano, E. I., et al. 2005. Slope aspect influences plant association patterns in the Mediterranean matural of central Chile, Journal of Arid Environments, 62(1): 93-108.

Barnes, B. V.,et al. 1998. Forest ecology, Forth Edition, John Wiley & Sons, New York, 774 pp.

Blake, G. R., and Hartge, K. H. 1986. Bulk density, P 363-375. In: Klute, A. (ed. ), Methods of Soil Analysis, Part 1, 2nd ed, ASA, Madison, Wisconsin, USA.

Browicz, K. & D. Zohary. 1995. The genus Amygdalus L. (Rosaceae): species relatioship, distribution and evolution under domestication, Gentic, Resourses and Crop Evolution, 43 (3): 229-247.

Denisov, V. P. 1982. Distribution and variability of the wild almonds of Azerbaidzhan. Byuleten- Vsesoyuznogo-ordena-Lenina-I-Ordena- Druzhby – Narodov- Nauchno Issledovatel skogo. Instituta Rastenievodstva. Imeni-N-I-Vavilova-No. 126: 9- 42.

Dogan, y., et al. (2011). Determination of some ecological characteristics and economical importance of Vitex agnus-castus. EurAsian Journal of BioSciences, 5, 10-18.

Flamini G, et al. (2004). Phytochemical typologies in some population of Myrtus communis L. on caprione promontory (East ligurio, Italy). Food Chemistry 85: 599-604.

Herandez, F., J. Madrir., and V. Garcia. 2004. Influence of two plant extracts on broiler performance, digestibility and digestive organ size. Poultry Science. 83: 169- 174.

Gorttapeh, A. H., Hasani, M. H. and Ranji, H. 2006. Recognition and ecological investigation of almond species (Amygdalus spp) in west Azerbaijan province. IV international symposium on pistachios and almond. Acta Hort. (ISHS), 726: 253-258.

Izhaki, I., H. Lahav & G. Neeman. 1992. Spatial distribution patterns of Rhus coriaria seedlings after fire in a Mediterranean pine forest, Octa oecologica, 13(3): 279-289.

Khresat, S. A. & E. A. Qudah. 2006. Formation and properties of aridic soils of Azraq Basin in northeastern Jordan, Journal of Arid Environments, 64(1): 116-136.

Power, S. A., Ashmore, M. R. and Ling, K. A. 1995. Recent trends in beech tree health in southern Britain and the influence of soil type. Water, air and soil pollution. 85:1293-1298.

Rousta, T., et al. (2013). A study on carbon stoks and CO2 uptake in natural pistachio-Amygdalus forest research in Fars, Iran, European Journal of Experimental Biology, 3(3):443-449.

Shengmin,S., L. et al. An unusual diterpene glycoside from the nuts of almond (Prunus amygdalus Batsch). Tetrahedron Letters Pergamon. 44: 99-117.

Smith, F. 1996. Biological diversity, ecosystem stability and economic development. J. Ecological Economics, 16: 191-203.

Vafadar,M., et al. 2008. Leaf anatomical study of the genus Amygdalus L. (Rosaceae) in Iran and its taxonomical implication. Iran. J. Bot. 14 (2): 143-155.