مبانی نظری و پیشینه پژوهشی طلاق و انواع آن

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری طلاق و انواع آن» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

بیان مسئله

«سه طلاقه کردن» اصطلاحی است فقهی که بر اساس فقه اهل تشیع و فقه اهل تسنن تعاریف متفاوتی دارد. بنا بر فقه اهل تشیع سه طلاقه کردن زن وقتی تحقق می پذیرد که مردی همسر خود را طلاق دهد، سپس در ایام عده رجوع کند یا پس از تمام شدن وقت عده با او ازدواج کند، آنگاه برای بار دوم همسر خود را طلاق دهد و همانند بار اول یا در ایام عده به زن مراجعه کند یا پس از انقضای مدت عده با او ازدواج کند، آنگاه برای بار سوم همسر خود را طلاق دهد. این زن سه طلاقه به شمار می‌آید و در این صورت، مرد حق ازدواج مجدد با او را نخواهد داشت مگر این که به اصطلاح فقهاء محلل پیدا شود، یعنی آن زن با مرد دیگری غیر از شوهر اولش ازدواج کند. در چنین صورتی اگر شوهر دومش از دنیا برود یا آن زن را طلاق دهد، پس از پایان زمان عده، شوهر اول می تواند با او ازدواج کند، پس همان گونه که ملاحظه شد، سه طلاقه کردن در سه مرحله و سه زمان صورت می‌گیرد و بنا بر فقه اهل تشیع، نمی‌توان همسر خود را در یک نوبت سه‌طلاقه کرد، ولی فقهای اهل تسنن سه طلاقه کردن در یک مجلس را نیز صحیح و معتبر می‌دانند و احکام سه‌طلاقه را در باره‌ی آن صادق می‌شمارند[1].

در این تحقیق سعی خواهد شد که با نقد و ارزیابی دلایل هرکدام از فرق اهل تسنن و اهل تشیع دریابید که کدام یک از فرق حکم صحیح را از آیات قرآن و سنت استخراج نموده و به آن عمل می­کند.

1-2 سؤالات تحقیق
سوال اصلی

1- دیدگاه امامیه و اهل سنت در خصوص سه طلاقه کردن در یک مجلس چیست؟

سوالات فرعی

1- مبانی و ادله فقهای قائل به صحت سه طلاقه کردن در یک مجلس چیست؟

2- مبانی و ادله فقهای قائل به بطلان سه طلاقه کردن کدامند؟

3- بنا بر نظر کسانی که سه طلاقه کردن را باطل می دانند حکم اصل طلاق چیست؟

فرضیه ها
فرضیه اصلی1

از دیدگاه فقهای اهل تشیع موضوع سه طلاق در یک مجلس اساسا یک طلاق محسوب می شود و در طلاق سوم  جهت رجوع مجدد به محلل نیاز پیدا می کند.

فرضیه2

ولی از نظر عموم فقهای اهل سنت سه طلاق در یک مجلس امری پذیرفته شده و سه طلاق تلقی می گردد و هیچگاه امکان رجوع ندارد.

1-3 اهداف مشخص تحقيق

مهمترين هدف های اين پژوهش به شرح زير ارائه می گردد:

بررسی دقیق طلاق از دیدگاه فریقین «سه طلاق کردن در یک مجلس»و همچنین موضوعات مربوط به طلاق و احکام آن در در مذاهب فریقین و ایجاد هماهنگی بیشتر بین مقررات و احکام در فقه و ابواب مذاهب و بررسی نقاط ضعف و قوت آن .

فهرست منابع

*قرآن

منابع فارسی

پورجوادی، کاظم، احکام تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه ص 302، 1372، ج 4.
خزائلی، محمد، احکام قرآن/ انتشارات جاویدان/ چهارم/ 1360/ ص 107.
خزائلی، محمد، احکام قرآن/ سازمان انتشارات جاویدان/ چهارم، 1360/ ص 106.
خزائلی، محمد، احکام قرآن/ ص 107، 1360، ج 4.
اراکی، محمد، فرهنگ آیات فقهی قرآن کریم، تهران، سازمان اوقاف و امور خیریه اسوه 1383، چاپ دوم.
امام خميني، تحريرالوسيله، ج2، ص329، 1390 ق.
امامى، سيد­حسن، حقوق مدنى (امامى)، 6 جلد، انتشارات اسلامية، تهران – ايران، 1363.
امين، احمد، فجرالإسلام، عباس خليلى،،تهران، وزارت معارف، 1316، چاپ سوم.
بدوی، عبدالعظیم، مختصر فقه از قرآن و سنت، ترجمه محمدی، عبدالله، انتشارات مهارت، تهران، اول 1383، چاپ سوم.
بستان (نجفی)، حسین، اسلام و جامعه‌شناسیخانواده، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، قم، 1383، ص 229، چاپ دوم.
علّامه حلّى، مقداد ابن عبداله سیوری، تحرير الاحكام، ج 2، ص 53، 1378.
موسوی الخميني، روح الله، تحرير الوسيلة ، ج2، ص329، نجف اشرف، مطبعة الاداب، 1390ق.
تحرير الوسيله، ج 2، ص 331؛ قواعد الاحكام، ص 64؛ رياض المسائل، ج 2، ص 175، 1390 ق.
طباطبائی، محمد حسین، ترجمه المیزان/ ج2/ ص 335، 1374.
طباطبائی، محمد حسین، ترجمه المیزان/ ج2/ص 351، 1374.
طباطبایی، محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان ، مترجم:موسوی، محمد باقر، ج2، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ١٣٧۴ .ج2، 1374.
ترجمه مجمع البیان فی تفسیرالقرآن/ ج25/ ص 99، 1372.
جرجانى، سيد امير ابو الفتح حسينى، تفسير شاهى، 2 جلد، انتشارات نويد، تهران – ايران، اول، 1404 ه‍ ق.
جمعى از مؤلفان، مجله فقه اهل بيت عليهم السلام (فارسى)، 56 جلد، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بيت عليهم السلام، قم – ايران، اول، 1374.
علامه حلی، مقداد ابن عبداله سیوری، جواهر الکلام، ‌ج 32، ص 128 و 158 به بعد؛ توضیح المسائل مراجع تقلید، کتاب طلاق، 1362.
حلّى، مقداد بن عبد اللّٰه سيورى – مترجم: بخشايشى، عبد الرحيم عقيقى، كنز العرفان في فقه القرآن – ترجمه، دو جلد، پاساژ قدس پلاك 111، قم – ايران، اول، 1424 ق.
حلّى، مقداد بن عبد اللّه سيورى – مترجم: بخشايشى، عبد الرحيم عقيقى، كنز العرفان في فقه القرآن – ترجمه، دو جلد، پاساژ قدس پلاك 111، قم – ايران، اول، 1424 ق.
خراسانی، وحيد، توضيح المسائل، مشهد مقدس ،1390، ج 2.
خزائلی، محمد، احکام قرآن، سازمان انتشارات جاویدان، چهارم، 1360.
خسروى حسينى سيد غلامرضا ، ترجمه وتحقيق مفردات الفاظ قرآن ، انتشارات مرتضوى، تهران 1375 ، ج سوم.
فراهيدي، خليل العين، ذيل ماده «طلق»، ابن منظور، لسان العرب، ذيل ماده «طلق»، 1407 ق، ج 2.
فراهيدي، خليل العين، ذيل ماده «طلق»، ابن منظور، لسان العرب، ذيل ماده «طلق»، 1407، ج اول.
دایرة المعارف تشیّع، تهران، نشرشهید شعید محبی، 1383، ج10، ص 507.
الدّسوقي، بي تا، ج 2 : 518 ـ الشّربيني، 1377 هـ . ش، ج 3 : 442 ـ ابن قدامه، بي تا، ج 9 : 246.
راغب اصفهاني، المفردات، ذيل ماده «طلق»، 1412ق، ج اول.
زنجانى، سيد موسى شبيرى، كتاب نكاح (زنجانى)، 25 جلد، مؤسسه پژوهشى راى‌پرداز، قم – ايران، اول، 1419 ه‍ ق.
زنجانى، سيد موسى شبيرى، كتاب نكاح (زنجانى)، 25 جلد، مؤسسه پژوهشى راى‌پرداز، قم – ايران، اول، 1419 ه‍ ق
زنجانى، سيد موسى شبيرى، كتاب نكاح (زنجانى)، 25 جلد، مؤسسه پژوهشى راى‌پرداز، قم – ايران، اول، 1419 ه‍ ق
ساروخانی، باقر ، طلاق پژوهشی در شناخت واقعیت و عوامل آن، موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1376، چاپ چهارم.
قرشي، سيد علي اكبر، قاموس قرآن، ذيل ماده «طلق»، 1364، چاپ چهارم.
طباطبايي، سيد محمدحسين، ‌ الميزان، ترجمه سيدمحمدباقر موسوي همداني، ج2،ص 345، 1374.
شيرازى مكارم، ناصر، استفتاءات جديد (مكارم)، 3 جلد، انتشارات مدرسه امام على بن ابى طالب عليه السلام، قم – ايران، دوم، 1427 ه‍ ق
شيرازى مكارم، ناصر كتاب النكاح (مكارم)، 6 جلد، انتشارات مدرسه امام على بن ابى طالب عليه السلام، قم – ايران، اول، 1424 ه‍ ق
طباطبايي، سيدمحمدحسين، ‌الميزان، ترجمه سيدمحمدباقرموسوي همداني،ج2، ،ص 345، 1382.
طبرسي، فضل بن حسن، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ترجمه گروهی از مترجمان، انتشارات موسسه تحقيقات و نشر معارف اهل البيت (ع)، جلد سوم. ج25، 1372.
طبرسي، مجمع البيان، ترجمه گروهي از مترجمان، ج3، ص11، 1372.
ع – اميري تنكابني ،‌امانتداري و امانتداران الهي در نهاد ولايت ،چاپخانه سپهر قم ، جلد 77 ص 30، 1377.
عروسي حويزي، تفسير نورالثقلين، ج5، ص347، 1383.
عروسي حويزي، تفسير نورالثقلين، عبدعلي جمعه، قم، اسماعيليان، 1373، ج 5.
الفقه المقارن، اعداد جمعيه المعارف الاسلاميه الثقافيه، جمعيه المعارف الاسلاميه الثقافيه، بيروت، 1428 ق. ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه / ترجمه / ص 301، 1372، ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 298. ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 321. ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه /ص 304. ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 298. ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 307.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 305. ج 4.
پورجوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 313. ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 313. ج 4.
پور جوادی، کاظم فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه/ ترجمه / ص 313. ج 4.
قرشى، سيدعلى اكبر، قاموس قرآن، دار الكتب الإسلامية، تهران 1371 ، چاپ ششم.
قزوينى، ملا على قارپوزآبادى، صيغ العقود و الإيقاعات (محشّٰى)، در يك جلد، انتشارات شكورى، قم – ايران، اول، 1414 ه‍ ق
قمّى صدوق، محمّد بن على بن بابويه – مترجم: غفارى، على اكبر و محم، من لا يحضره الفقيه – ترجمه، 6 جلد، نشر صدوق، تهران – ايران، اول، 1409 ه‍ ق
قمّى صدوق، محمّد بن على بن بابويه – مترجم: غفارى، على اكبر و محم، من لا يحضره الفقيه – ترجمه، 6 جلد، نشر صدوق، تهران – ايران، اول، 1409 ه‍
علامه حلی، مقداد ابن عبداله سیوری، قواعد الاحكام، ج 2، ص 64؛ تحرير الاحكام، ج 2، ص 54، 1418ق.
علامه حلی، مقداد ابن عبداله سیوری، قواعد الاحكام، علّامه حلّى، ج 2، ص 63؛ تحرير الاحكام، ج 2، ص 53، 1418 ق.
بهجت، محمد تقى، جامع المسائل (بهجت)، 5 جلد، دفتر معظم‌له، قم – ايران، دوم، 1426 ه‍ ق
محمد جواد ،‌ مغنيه ،‌احوال شخصيه ،‌مترجمان ، مصطفي جباري ،‌حميد مسحد سراقي ،‌انتشارات تهران، ‌ققنوس سال 1379 ص 428-429، چاپ سوم.
بن بدوی، عبدالعظیم ، مختصر فقه از قرآن و سنت/ ترجمه محمدی، عبدالله/ ص 432، 1390، ج اول، چاپ سوم.
بن بدوی، عبدالعظیم، مختصر فقه از قرآن و سنت/ عبدالعظیم بن بدوی، ترجمه محمدی، عبدالله/ ص 433، 1390، ج اول.
مغنیه، محمدجواد ، فقه تطبیقی مذاهب پنجگانه، ترجمه کاظم پور جوادی، بنیاد اسلامی، 1363ص 298.چاپ چهارم.
مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية، تهران، 1374 ، چاپ اول ، ج24،
مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج2، ص169، 1373.
مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج24، ص221، 1373.
مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج24، ص221، 1373.
حرّ عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، ج 22، ص 7، مؤسسه آل البیت علیهم السلام ، قم، چاپ دوم، 1414 ه.
حرّ عاملی، محمد بن الحسن، وسايل الشيعة، باب 16 از ابواب مقدمات طلاق، 1414ق، چاپ دوم.
يزدى، سيد مصطفى محقق داماد، بررسى فقهى حقوق خانواده – نكاح و انحلال آن، در يك جلد، قم – ايران، اول، 1390.
بنی هاشمی خمینی، سید محمد حسن،توضیح المسائل راجع، ج 2، مسائله 2527، ص 532 و 533 چاپ 2، بهار 1383.
موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، ج 2، ص 210، 1365 هـ.
الوسی، محمود ابن عبداله، روح المعانی، ج 1، ص 135، 1374هـ.
جصاص، احمدبن علی، تفسیر جصاص، ج 1، ص389، 1366 هـ.

منابع عربی:

الطنطاوى، محمود، الاحوال الشخصيه فى الشريعة و مشروع القانون الاتحادى لدولة الامارات، و مشروع القانون العربى لمجلس وزراء العدل العرب، 1951م، چاپ سوم.
عسقلانی، ابن حجر احمد بن علی، الإصابة فی تمییز الصحابة، ص67. ، دار الکتب العلمیة، بيروت، ج 1.
المالكي ، بالفُلَّاني، إيقاظ همم أوليال ابصار للاقتداء بسيد المهاجرين والأنصار ، ص9.صالح بن محمد بن نوح بن عبد الله العَمْري المعروف دار المعرفة ، بيروت .
ابن رشد، محمد بن احمد، بداية المجتهد و نهایه المقتصد ، ج2، ص61، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، 1392 م.

5-              حنفی، عبیدالله بن عمر الدبوسی، تاسیس النظر: و معه رسالة الامام ابی الحسن الكرخی فی الاصول التی علیها مدار فروغ الحنفیه مع شواهدها…، ص 49، قاهره،الانتشارات زكریا علی یوسف، 1314 ق، ج دوم.

فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر ، ج6، ص103، دار احياء التراث العربي، بيروت، 1404ق.
سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر ، الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور ،ج1، ص 283، ناشر:کتابخانه حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره)، قم، 1365.
ب‍ي‍ه‍ق‍ى، اح‍م‍دب‍ن ح‍س‍ي‍ن، السنن الكبرى، ج7، ص321، دارالكتب العلمية. بيروت ،1382.
ب‍ي‍ه‍ق‍ى، اح‍م‍دب‍ن ح‍س‍ي‍ن، السنن الكبرى، ج7، ص328 ، بيروت دارالكتب العلمية.1382.
سبحانی تبریزی، جعفر ، نظام الطلاق فی الشریعه الاسلامیه الغراء ، ص72، موسسه امام صادق (ع)، قم، 1384، ج 5.
حنفی، بدرالدین عمدة القارى فى شرح صحيح البخارى، ج 2، ص537.  دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1248ق.
زحیلی، وهبه، الفقه الاسلامی و ادلته : الشامل لادله الشرعیه و الاراء المذهبیه و فهرسه الفبائیه للموضوعات و المسائل الفقهیه، ج7، ص391 و 392،دار الفكر؛ بیروت : دار الفكر المعاصر، دمشق،1427ق
بدران بدران، ابوالعینین، الفقه المقارن للاحوال الشخصیة بین المذاهب التربعة السنیة و المذهب الجعفری و القانون، دارالنهضة العربیة، بیروت، 1411ق، ج 3.
زیری، عبد الرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعه و مذهب اهل البیت علیهم السلام ،ج4، ص 414، به نقل از جواهر الكلام. دار الثقلین، بيروت، 1428ق.
زیری، عبد الرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعه و مذهب اهل البیت علیهم السلام ،ج4، ص341. مازح، دار الثقلین، بيروت، 1418ق.
السرطاوى، محمد، القرارات الاستثنافية فى اصول المحاكمات الشرعية و اصول الدعوى، قاضى احمد داوود، ج2، ص912؛ شرح قانون الاحوال الشخصية الاردنى، ج2، ص326؛ دراسات فى الفقه المقارن، على ابوالوصل، ص78، امارات، دار القلم، 2001م.
القرطبي الظاهري، أبو محمد علي بن أحمد بن سعيد بن حزم الأندلسي، المحلىبالآثار في شرح المجلى بالاختصار،ج 10، ص172،  ، دار الکتب العلمیه، بيروت.
ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الامام احمد بن حنبل ، ج5، ص427. عالم الکتاب، بیروت، 1985م.
الشوكانی، محمدبن علی بن محمد، نيل الاوطار شرح منتقی الاخبار من احادیث سیدالاخبار، ج6، ص234، انتشارات البابی الحلبی، قاهره، 1371.
مغنیه، محمدجواد، کتاب الفقه علی المذهب الخمسه، ج 4، 1377.
ابن ادریس شافعی، محمد، الام، ناشر دار المعرفته بیروت، چاپ اول، باب طلاق، ص 193- 166-171.
محمد غریب، محمود، الطلاق تحسبونه هینا و هو عنداله عظیم، ج اول، ص 7، ناشر دارالقلم، الفرات القاهره، چاپ 2، 1423هـ.
لاهیجی، قربانی، رساله الاسلام، ج 1، ص 108، 1398 ق.
نیشابوری حجاج، مسلم، صحیح مسلم، ج 4، ص 180-181، 1328 ق.
محبی، شعید، دایره المعارف شعید، ج 10، ص 507، 1402 ق.
شیخ زاده، عبدالرحمان، مجمع الانهر، باب الرجعه، ص 49، 1399 ق.
مالکی، موطاوی، سنن دارمی، ج 2، ص 161، 1368 ق.
الازدی السجستانی، سلیمان ابن اشعث، سنن ابی داود، ج 1، ص 342 ، 1390 ق.
ماجد قزوینی، ابوعبداله، سنن ابن ماجه، ج 1، ص 634، 1383 ق.
حاکم نیشابوری، محمدابن عبداله، مستدرک حاکم، ج 2، ص 14، 1376 ق.
انصاری قرطبی، ابوعبداله محمدبن احمد، قرطبی، ج 3، ص 131، 1360ق.
نبوی، حسین بن مسعود، تفسیر النبوی، ج 1، ص 328- 304 ، 1403 ق.
بیهقی، احمدبن حسین، سنن بیهقی، ج 7، ص 238.
حنفی، بدرالدین، عمده القاری، ج 2، ص 22.
متقی هندی، علاء الدین علی ابن حسام، کنزالعمال، ج 9، ص 676، 1415ق.
نسایی، ابو عبدالرحمن، سنن نسایی، ج 6، ص 142.
ابن ربیع، تیسیر الوصول، ج 3، ص 162، 1398 ق.