مبانی نظری و پیشینه پژوهشی بررسی اكولوژيك پوشش گياهي منطقه جنگلي وزگ (جنوب شرقي ياسوج)

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری بررسی اكولوژيك پوشش گياهي منطقه جنگلي وزگ (جنوب شرقي ياسوج)» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

فهرست محتوا

 

 

 

 

 مروري بر پژوهش‌هاي انجام شده

2-1- مطالعات صورت گرفته در زمينه گروه گونه‌هاي اکولوژيک و ارتباط آن با عوامل محيطي

2-2- مطالعات صورت گرفته در زمينه تنوع زيستي

2-3- مطالعات صورت گرفته در زمينه فلور

2-4- مطالعات صورت گرفته در زمينه زادآوري

منابع مورد استفاده

 

2-1- مطالعات صورت گرفته در زمينه گروه اکولوژيک و ارتباط آن با عوامل محيطي

براي شناخت عوامل مؤثر بر پوشش گياهي در خارج و داخل کشور مطالعات زيادي صورت گرفته است که از مهمترين آنها مي­توان موارد زير را ذکر نمود:

زاهدي و محمدي ليمائي (1381) در بررسي ارتباط بين گروههاي اكولوژيكي گياهي با عوامل رويشگاهي در جنگلهاي ميان‌بند نكا با استفاده از روش آناليز TWINSPAN و PCA به اين نتيجه رسيدند كه بين گروههاي اكولوژيكي و جهت جغرافيايي ارتباط معني‌داري وجود دارد، ولي بين گروههاي گياهي و مشخصه‌هايي چون شيب و ارتفاع از سطح دريا رابطه معني‌داري مشاهده نشد.

در مطالعه‌اي که توسط مهدي‌نيا و همکاران (1385) با هدف بررسي جوامع گياهي و رابطه آنها با متغيرهاي فيزيوگرافي از قبيل ارتفاع از سطح دريا، درجه شيب، جهت شيب در بخشي از حوزه آبخيز بابلرود واقع در جنوب شهرستان بابل صورت گرفت، به اين نتيجه رسيدند که بين جوامع گياهي موجود و متغيرهاي محيطي تفاوت معني‌داري وجود دارد و همچنين نتايج نشان داد که عامل ارتفاع مهمترين عامل در تفکيک جوامع گياهي منطقه مي‌باشد.

تيمورزاده و همکاران (1382) در بررسي جامعه‌ شناسي گياهي جنگلهاي شرق اردبيل به اين نتيجه رسيدند که در اين منطقه سه گروه اکولوژيک وجود دارد و عامل ارتفاع از سطح دريا داراي تأثير معني‌داري روي تنوع و تراکم پوشش گياهي در دو جامعه فندق ـ بلوط و فندق ـ کرب است. همچنين شيب و جهت جغرافيايي نيز در تغيير پوشش گياهي نقش مهمي دارد بطوريکه جامعه فندق ـ بلوط در ارتفاع 1460-1380 متر از سطح دريا و در شيب‌هاي 35-5 درصد و در جهت‌هاي جنوبي و جنوب ‌غربي قرار دارد و جامعه فندق-راش در ارتفاع 1500-1370 متر و در شيب 60-10 درصد و در جهت‌هاي شمالي و شمال غربي و جامعه فندق-کرب در 1500-1440 متر، شيب 15-2 در جهت جنوبي مستقر هستند.

در مطالعه‌اي حمزه و همکاران (1387) به بررسي پوشش گياهي جنگلهاي چهار زبر در استان کرمانشاه پرداختند، در تجزيه و تحليل داده‌هاي جامعه شناختي گياهي به اين نتيجه رسيدند که در اين منطقه يک جامعه گياهي و دو زيرجامعه وجود دارد. جامعه گياهيAstragalo tortousi – Quercetum persicae  در جهت‌هاي شمالي، شمال شرقي، شرقي، جنوبي و غربي و داراي درصد

 

شيب بين 3 تا 60 درصد واقع شده است. زير جوامع گياهي تشخيص داده شده نيز از نظر جهت، ميزان شيب و ميزان ماده آلي خاک متفاوت هستند.

پوشش گياهي منطقه جنگلي شمال کشور توسط متاجي و بابايي کفاکي (1385) با استفاده از روش براون – بلانكه مورد بررسي قرار گرفت و در پي آن جوامع گياهي براساس تجزيه و تحليل داده هاي پوشش گياهي به روشهاي آناليز تطبيقي نااريب (DCA) و آناليز دو طرفه گونه‌هاي معرف (TWINSPAN) تعيين گرديد. با توجه به نتايج حاصل از اين بررسي، 6 جامعه گياهي در منطقه قابل تشخيص بود. الگوي پراكنش جوامع گياهي بر اساس شرايط فيزيوگرافيكي نشان داد كه جوامع گياهي شناسايي شده بيشتر در جهت‌هاي جغرافيايي جنوبي و جنوب غربي استقرار داشته و به لحاظ ارتفاع از سطح دريا داراي نيمرخ رويشي متفاوت مي‌باشند. بطوريکه در ارتفاعات 1600-200 مستقر هستند.

اسماعيل‌زاده و همکاران (1386) به بررسي جوامع گياهي رويشگاه سرخدار (Taxus baccata) واقع در افراتخته گرگان پرداختند. پس از بررسي داده‌هاي فيتوسوسيولوژي دو جامعه، تشخيص داده شد. همچنين نتايج بررسي همبستگي فاکتورهاي شکل زمين (ارتفاع از سطح، شيب دامنه و جهت شيب) با جوامع سرخدار نشان داد که پراکنش جوامع تشخيص داده شده اساساً تحت تأثير عامل شيب قرار دارد.

در بررسي اکولوژيکي رويشگاه ارغوان در شمال ايلام که توسط ميرزايي و همکاران (1385) انجام گرفت اينطور گزارش کردند که مهمترين عامل محيطي تأثيرگذار بر پوشش منطقه ارتفاع از سطح دريا مي‌باشد.

بصيري و همکاران (1389) به بررسي ارتباط گروه‌هاي اکولوژيک گياهي با برخي عوامل خاک در منطقه گلزار ايذه در خوزستان پرداختند. براي اين منظور، از روش نمونه‌برداري تصادفي سيستماتيک استفاده گرديد و در نهايت 40 پلات برداشت شد. نتايج نشان داد که جوامع گياهي در اين منطقه را مي‌توان به سه گروه اکولوژيک تقسيم کرد. همچنين نتايج تحليل تشخيص بيانگر اين بود که مهمترين فاکتور خاک که همبستگي معني‌داري با سه گروه نشان داد، اسيديته خاک مي‌‌باشد.

نجفي و همکاران (1387) به بررسي رابطه عوامل اکولوژيک با انتشار جوامع گياهي در منطقه‌ حفاظت شده گنو پرداختند. در اين پژوهش رابطه جوامع گياهي با عوامل محيطي به روش تجزيه و تحليل مؤلفه‌هاي اصلي (PCA) بررسي شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه از بين عوامل محيطي مورد بررسي مهمترين فاكتورهاي مؤثر در جداسازي جوامع گياهي منطقه، درصد شيب رويشگاه مي‌باشد.

پوربابايي و همکاران (1389) رابطه بين گروه گونه‌هاي اکولوژيک را با عوامل محيطي در جنگلهاي منطقه قلارنگ (استان ايلام) مورد مطالعه قرار دادند. براي آناليز داده‌ها از روشهاي چند متغيره PCA و CCA استفاده کردند. نتايج آناليز چند متغيره، 5 گروه گونه اکولوژيک را در منطقه مورد مطالعه نشان داد. از بين عوامل محيطي، ارتفاع از سطح دريا مهمترين عامل تفکيک کننده گروه گونه‌هاي اکولوژيک بود.

اجتهادي و همکاران (1386) در بررسي تأثير ويژگي‌هاي خاک و فيزيوگرافي بر تنوع گونه‌اي جنگل‌هاي منطقه دودانگه ساري به اين نتيجه رسيدند که از بين عوامل مختلف خاک و فيزيوگرافي، ارتفاع از سطح دريا به عنوان مهم ترين عامل در تفکيک تيپ‌هاي جنگلي اين منطقه مي‌باشد.

جعفري و همکاران (1387) در مطالعه‌اي آناليز گراديان مستقيم گونه‌هاي گياهي و عوامل محيطي در گروه‌هاي اکولوژيک مراتع زيرکوه قاين را بررسي کردند. از روش آناليز افزونگي (RDA)، به عنوان يکي از روش‌هاي آناليز گراديان مستقيم، براي آزمون روابط بين گونه‌هاي گياهي و عوامل محيطي استفاده شد. محور يک RDA همبستگي معني‌داري با شيب نشان داد، در حالي که محور دو تنها با سيلت خاک همبستگي معني‌داري داشت. اين گراديان‌ها همبستگي نزديکي با دو محور اول RDA دارند و 96% روابط گونه عوامل محيطي را در بين گروه‌هاي اکولوژيک مراتع زير کوه قاين شامل مي‌شوند.

اثر ويژگي‌هاي خاک و عوامل فيزيوگرافي رويشگاه مراتع بخشي را آبخيز هراز استان مازندران در ارتباط با توزيع جوامع گياهي توسط محسن‌نژاد و همکاران (1389) بررسي شد. نتايج حاصل از روشهاي تجزية چند متغيره، بيانگر وجود ارتباط معني‌دار بين عوامل محيطي (خاكي و توپوگرافي) و جوامع گياهي است. عوامل خاك و توپوگرافي حدود 30 درصد از تغييرات پوشش گياهي را در بردارند. نتايج همچنين نشان داد كه نقش عوامل خاكي در تفکيک جوامع گياهي بيشتر از توپوگرافي است.

اسحاقي‌راد و همکاران (1388) ارتباط بين پوشش گياهي با عوامل محيطي را در جوامع راش در جنگل خيرودکنار نوشهر مطالعه کردند. برداشت فلورستيک در قطعات نمونه 400 متر مربعي و با استفاده از جدول براون-بلانکه ثبت گرديد. از آناليز DCA و CCA براي تجزيه و تحليل استفاده گرديد. نتايج بررسي نشان داد که پراکنش گونه‌ها در جوامع راش منطقه مورد مطالعه عمدتاً به عامل جهت جغرافيايي مرتبط مي‌باشد.

رستمي (1389) در بررسي ارتباط گروه‌هاي اکولوژيک گياهي با برخي عوامل رويشگاهي در استان ايلام اينطور نتيجه گرفتند که در منطقه سه گروه اکولوژيک وجود دارد بطوريکه گروه اکولوژيک بلوط در تمام شيب‌ها، جهت‌ها و طبقات ارتفاعي بجز ارتفاعات بالاي 1800 متر ديده مي‌شود. همچنين اين گروه در جهت‌هاي جنوبي بيش از جهت‌هاي شمالي و به صورت خالص ظاهر مي‌گردد. گروه بنه-کيکم عمدتاً در شيب‌هاي بيشتر، ارتفاعات بالاتر از گروه بلوط و جهت‌هاي جنوبي و غربي ظاهر مي‌گردد و پراکنش آن در جهت‌هاي شمالي کمتر است. گروه بادام-دافنه با ارتفاع از سطح دريا ارتباط دارد بطوريکه در ارتفاعات بالاي 2000 متر به صورت غالب و همراه با گونه‌هاي شن، شيرخشت، و…  استقرار مي‌يابد و در جهت‌هاي غربي نيز مستقر هستند.

محمودي (1386) به بررسي تنوع گونه‌اي گياهان جنگل حفاظت شده كلارآباد در سطح گروه‌هاي اكولوژيك پرداخت و نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد که شاخصهاي شانون-وينر و سيمپسون در گروه‌هاي اكولوژيك داراي تفاوت معني‌داري مي‌باشد بطوريکه اين شاخص‌ها در گروه‌هاي دو و سه بيش از گروه‌هاي يك و چهار مي‌باشد. شاخص منهينيك در گروههاي چهارگانه اختلاف معني‌داري را نشان نمي‌دهد ولي، شاخص مارگالف در گروه يك بالاترين ميزان را دارد.

حيدري و همکاران (1388) به بررسي رابطه برخي از عوامل فيزيوپرافي و فيزيکي-شيميايي خاک با گروه‌هاي گياهي در منطقه‌اي حفاظت شده مله گون ايلام پرداختند. بدين منظور، از روشهاي آناليز تطبيقي (CCA) و تجزيه به مؤلفه‌هاي اصلي (PCA) و آناليز دو طرفه گونه‌هاي شاخص (TWINSPAN) براي طبقه‌بندي رويشگاه و تبين روابط بين ترکيب گونه‌اي و عوامل محيطي و همچنين تعيين گروه‌هاي گياهي استفاده شد. نتايج نشان داد که در منطقه سه گروه وجود دارد. گروه اول با اسيديته خاک همبستگي مثبت داشته و گونه‌هاي شاخص اين گروهMedicago rigidula ،Fibigia macrocarpa   Stipa capensisبودند. گروه دوم داراي گونه‌هاي شاخص Galium verum ،Bromus tectorum، Amygdalus haussknechtii، Quercus brantiiو در ارتفاعات بالاي منطقه مستقر است و گروه سوم نيز با گونه‌هاي شاخصEuphorbia macroclada  و  Daphne mucronata در ارتفاعات پايين منطقه واقع شده‌اند.

زارع مهرجردي و همکاران (1386) به بررسي رابطه بين پوشش گياهي و خاک در حوزه دق فينو بندرعباس پرداختند نتايج نشان داد که بين پوشش گياهي و ارتفاع از سطح دريا و درصد شيب همبستگي مثبت ولي بين EC و پوشش گياهي همبستگي منفي وجود دارد.

تقي‌پور و همکاران (1387) اثر عوامل محيطي بر پراکنش گونه‌هاي مرتعي در منطقه هزار جريب بهشهر را مورد مطالعه قرار دادند. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آناليز چند متغيره، آناليز تطبيقي متعارفي (CCA) استفاده شد. نتايج نشان داد که مهمترين خصوصيات خاکي مؤثر در پراکنش و استقرار گونه‌هاي غالب رطوبت و PH و از بين فاکتورهاي توپوگرافي عامل ارتفاع از سطح دريا تأثير بسزايي دارند.

حشمتي (2003)، به بررسي روابط عوامل محيطي و استقرار و گسترش تيپهاي پوشش گياهان مرتعي در شمال شرقي استان گلستان پرداخت و براي تعيين همبستگي عوامل محيطي با تيپ‌هاي گياهي، از رج‌بندي PCA استفاده نمود و به اين نتيجه رسيد که عوامل محيطي بر استقرار و پراکنش موزاييکي جوامع گياهي مؤثرند و مهم‌ترين عوامل مؤثر بر تفکيک جوامع گياهي جهت شيب و شوري خاک هستند.

آريخي و همكاران (2010) ارتباط بين عوامل محيطي و گروه‌هاي اکولوژيک را در جنگلهاي ايلام بررسي کردند. نتايج نشان داد که در منطقه پنج گروه اکولوژيک وجود دارد. گروه اول با گونه شاخص Cerasus microcarpa با ماده آلي و نيتروژن ارتباط دارد. گروه دومmonspessulanum  Acer نام داشت. گروه بلوط ايراني با آهک خاک و گروه چهارم با گونه شاخصorientalis  Amygdalus با فاکتور ارتفاع از سطح دريا ارتباط دارند و گروه پنجم با گونه شاخص Astragalus liyciodes در مناطق سنگي مستقر هستند.

عبادي و آيل شيخ(2002) ضمن مطالعه پوشش گياهي و خاك در جزيره فايلاكاي كويت به طبقه‌بندي و گروه‌بندي پوشش گياهي در اين منطقه پرداختند. گروه‌ها ‌بدست آمده از روشTWINSPAN  در اين تحقيق با گروه‌هاي تفكيك شده با روش DCA همخواني نشان داده و از سوي ديگر اين گرو‌ه‌بندي‌ها در ارتباط با گراديان‌هاي مهم تأثيرگذار بر پوشش گياهي مي‌باشند كه شامل شوري، ميزان ماسه، سديم، پتاسيم است.

جين‌تون (2002) در شانگزي چين به مطالعه روابط پوشش گياهي با عوامل محيطي پرداخت و به اين نتيجه رسيد که پراکنش پوشش گياهي به متغير اقليم و خاک وابسته است.

ترکيب گونه‌هاي درختي، پراکنش و تنوع گونه‌اي در طول يک گراديان در منطقه جنگلي در هندوستان توسط ساگار و همکاران (2003) بررسي شد. نتايج اين بررسي نشان داد که اين جنگلها داراي ترکيبي از گونه‌هاي آميخته هستند. همچنين نتايج PCA نشان داد که نيتروژن خاک باعث اختلاف در تنوع گونه‌اي مي‌شود.

آريستاد و همکاران (2011) به خصوصيات خاک و پوشش درختي بر روي پوشش گياهي در شمال بوتسوانا مورد مطالعه قرار دادند. آنها براي شناسايي جوامع گياهي از آناليز دو طرفه گونه‌هاي معرف (TWINSPAN) استفاده کردند. در نهايت چهار جامعه گياهي تشخيص داده شد. ترکيب گونه‌اي با منابع خاک در ارتباط بود. به طوري که محور اولDCA  با خاک‌هاي رسي و ماسه‌اي و محور دوم با پوشش درختي همبستگي دارد.

اني‌رايت و همكاران (2005) به بررسي پوشش گياهي مناطق بياباني و ارتباط آن با عوامل محيطي در پارک ملي کايرتار در پاکستان پرداخته و با استفاده از روش طبقه‌بندي TWINSPAN و رج‌بندي، 9 جامعه گياهي طبيعي و يک جامعه دست کاشت را تشخيص دادند. در اين بررسي تفاوت زيادي در ترکيب گونه‌اي بين مناطق کوهستاني، دشتي، باتلاقي و مناطق ساحلي وجود داشت و فاکتورهاي محيطي چون درجه شيب، مهمترين فاکتورها در تعيين پراکنش تيپ‌هاي عمده پوشش گياهي و غناي گونه‌اي بودند.

بررسي پراکنش جوامع گياهي در ارتباط با عوامل توپوگرافي و فرسايش خاک در يک منطقه گچي در شمال شرق اسپانيا توسط جي-كامپو و همکاران (1999) مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد که ارتفاع از سطح دريا و جهت جغرافيايي با پراکنش جوامع گياهي در ارتباط است.

بروسوفسكي و همکاران (2001) ارتباط بين فاكتورهاي محيطي (خصوصيات كف جنگل، توپوگرافي و تاج پوشش) و پوشش گياهي در ميان هفت تيپ عمده در شمال ويسکونيس مورد مطالعه قرار دادند. نتايج نشان داد که درصد پوشش درختي به عنوان مهمترين فاكتور محيطي اثر گذار روي پوشش گياهي مي‌باشد. محور آناليز DCA رويشگاه‌هاي مختلف را براساس گراديان درصد پوشش گياهي و رطوبت خاك از همديگر مجزا كرد.

کوروي و همکاران (2004)  به مطالعه پوشش گياهي جنگل‌هاي كنار رودخانه‌اي در جنوب ايرلند پرداختند. پوشش گياهي براساس روش آناليز دو طرفه گونه‌هاي معرف طبقه‌بندي شد كه در نتيجه آن 5 تيپ گياهي از هم جدا شد و به اين نتيجه رسيدند که غناي گونه‌هاي گياهي و فراواني پوشش با افزايش فاصله از رودخانه كاهش يافت كه علت آن كاهش سطح نور، آب و مواد غذايي بود.

اسندن (2001) در مطالعه پوشش گياهي سواحل جزيره فاير در بوستون آمريکا با استفاده از خصوصيات فلورستيک پوشش گياهي و عوامل ادافيکي و پستي و بلندي موفق به گروه‌بندي پوشش گياهي اين منطقه به 5 گروه گونه اصلي و 23 گروه گونه فرعي شد.

مونير (2006) در مطالعه اکوسيستم‌هاي مناطق بياباني غرب کشور مصر با استفاده از دو تکنيک رسته‌بنديCCA  وDCA  و تکنيک طبقه‌بنديTWINSPAN  توانست در ارتباط با عوامل خاکي پنج گروه اکولوژيک گياهي را استخراج کنند.

دشتکيان و همکاران (2002) در تحقيقي در قالب طرح ملي شناخت مناطق اکولوژيک پوشش گياهي، منطقه وسيعي  را به مساحت 158155 هکتار از دو استان فارس و يزد مورد مطالعه قرار دادند. نتيجه تحقيق آنها منجر به تفکيک گونه‌هاي گياهي اين سطح به 15 گروه گونه و 7 گروه گونه منفرد شد.

جيانگ و همكاران (2007) به بررسي الگوهاي تنوع گونه‌اي در اكوسيستم‌هاي كوهستاني در مناطق بياباني چين با استفاده از روش CCA پرداخت تا تأثير عوامل محيطي بر خصوصيات جوامع گياهي را تعيين كند. نتايج نشان داد كه عامل ارتفاع همبستگي قوي مثبتي نسبت به محور اول دارد و 50 درصد تغييرات را توجيه مي‌كند و عامل شيب همبستگي قوي نسبت به محور دوم دارد و 4/21 تغييرات پوشش را توجيه مي‌كند.

گلدين (2001) در بررسي روابط بين جهت شيب و توزيع گياهان در خاکهاي آهکي نتيجه گرفت که جهت شيب رابطه معني‌داري با توزيع گياهان دارد.

 

2-2- مطالعات صورت گرفته در زمينه تنوع زيستي

پيرامون تنوع زيستي در جنگل مطالعات متعددي انجام شده است كه اهم آن با توجه به موضوع تحقيق به شرح ذيل است:

مروي‌ مهاجر و فلاح‌چاي (1384) نقش اکولوژيک ارتفاع از سطح دريا در تنوع گونه‌هاي درختي جنگلهاي سياهکل را مورد مطالعه قرار دادند. نتايج حاصل از اين بررسي نشان مي‌دهد که با افزايش ارتفاع از سطح دريا از تعداد گونه‌ها (غنا) کاسته شده ولي فراواني گونه‌ها (يکنواختي) افزايش مي‌يابد به طوريکه بيشترين تنوع گونه‌اي در ارتفاع 100 تا 700 متر از سطح دريا و کمترين تنوع گونه‌اي از ارتفاع 700 متر به بالاتر ديده مي‌شود.

تنوع گونه‌هاي گياهي در ارتباط با فاکتورهاي فيزيوگرافي در جنگلهاي گيلان توسط هاشمي (2010) مورد مطالعه قرار گرفت. در اين مطالعه، شش شاخص تنوع و يکنواختي محاسبه شدند. نتايج نشان داد که تنوع گونه‌اي در جهت شمالي بيشترين مقدار و شيب‌هاي کمتر از 30 درصد، کمترين مقدار تنوع را داشتند، فاکتور ارتفاع از سطح دريا در ارتباط با تنوع  تفاوت معني‌داري را نشان نداد.

در مطالعه‌اي که توسط ميرزايي و همکاران (1386) در منطقه حفاظت شده ارغوان واقع در استان ايلام انجام شد تنوع گونه‌اي گياهان علفي در رابطه با عوامل فيزيوگرافيك (ارتفاع از سطح دريا، جهت دامنه و شيب) مورد بررسي قرار گرفت، بدين منظور تعداد 228 قطعه نمونه به صورت تصادفي سيستماتيک به ابعاد 5/1 در 5/1 متر، بر اساس روش حداقل مساحت در منطقه برداشت گرديد. نتايج نشان داد كه جهت دامنه بر تنوع و غناي پوشش علفي اثر معني‌داري داشته و جهت جنوبي بالاترين غنا و تنوع گونه‌اي را دارد، درحاليكه تفاوت معني‌داري براي يكنواختي مشاهده نشد. همچنين نتايج نشان داد كه ارتفاع از سطح دريا بر تنوع اشكوب علفي تأثير معني‌دار داشته و دامنه ارتفاعي پايين (پايين‌تر از 1630 متر) بالاترين تنوع را نشان داد، در حالي كه اثر ارتفاع از سطح دريا بر يكنواختي و غنا و اثر شيب بر غنا، تنوع و يكنواختي معني‌دار نبود.

روانبخش و همكاران (1386) به بررسي تنوع گونه‌هاي گياهي ذخيره گاه جنگلي گيسوم تالش در استان گيلان پرداختند. ايشان در اين بررسي براي محاسبه تنوع گونه‌هاي اشكوب فوقاني و اشكوب تحتاني از شاخص‌هاي مختلف غناي گونه‌اي، تنوع و يكنواختي استفاده كردند. نتايج نشان داد كه فلور كف جنگل به دليل فعاليت‌هاي انساني از تنوع کمي برخوردار است.

اجتهادي و همکاران (1386) مطالعاتي در زمينه فلورستيک و بوم‌شناسي پوشش گياهي منطقه فريزي در شمال استان خراسان رضوي انجام دادند و ضمن تعيين تيپ‌هاي گياهي منطقه، شاخص‌هاي تنوع گونه‌اي را براي تيپ‌هاي مختلف و در طبقات مختلف ارتفاعي محاسبه کردند. شاخص‌هاي تنوع شانون و سيمپسون با افزايش ارتفاع از سطح دريا افزايش يافتند ولي اين افزايش از نظر آماري معني‌دار نبود.

اجتهادي و همکاران (2007) در بررسي تنوع گونه‌اي پوشش گياهي منطقه خواجه کلات در شمال شرق خراسان به اين نتيجه رسيدند که شاخص‌هاي غنا و تنوع گونه‌اي در جهت‌هاي شمالي بيشتر از ساير جهت‌ها بوده ولي اين مورد در خصوص شاخص‌هاي يکنواختي صدق نمي‌کند.

جعفري و همکاران (1389) در مطالعه‌اي تنوع گونه‌هاي گياهي جنگلهاي جوزك- درکش خراسان شمالي را در ارتباط با عامل اکولوژيک ارتفاع از سطح دريا بررسي کردند. نتايج تجزيه واريانس مقادير شاخص‌هاي مختلف نشان داد که ارتفاع از سطح دريا بر مقادير شاخصهاي تنوع سيمپسون و غناي مارگالف تأثير معني داري دارد (05/0P<). اما از نظر يکنواختي شاخص هيل تفاوت آماري معني‌داري را در بين طبقات ارتفاعي مختلف نشان نداد.

در بررسي الگوهاي تنوع گونه‌اي در ارتفاعات منطقه کينجي-تبيتان در چين توسط شيمونو و همکاران (2010) نتيجه گرفتند که با افزايش ارتفاع از سطح دريا غناي گونه‌اي نيز افزايش مي‌يابد.

گريتنس و همکاران (2003) در نپال نشان دادند که حداکثر تنوع گونه‌‌هاي گياهي در ارتفاعات مياني بوده و با افزايش ارتفاع تنوع مجدداٌ کاهش مي‌يابد.

ارتباط بين خصوصيات خاک، توپوگرافي و تنوع زيستي در جنگلهاي پهن برگ بيجيانگدر چين توسط فو و همکاران (2004) مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور تشخيص ارتباط‌ها از آناليزهايPCA ، CA، CCA استفاده شد. نتايج PCA و CA نشان داد که ارتفاع از سطح دريا و جهت ارتباط نزديکي با غنا و تنوع آلفا نشان دادند.

هادي (2001) ارتباط بين ارتفاع از سطح دريا را با تنوع گياهان چوبي بررسي کرد و نشان داد که با افزايش ارتفاع تنوع کاهش مي‌يابد.

چاوال و همکاران (2008) تنوع زيستي گونه‌هاي چوبي را در طول گراديان ارتفاعي در غرب هيماليا مورد بررسي قرار دادند. اين بررسي نشان دهنده‌ي غناي گونه‌اي بيشتر در دره بهابها، هيمالياي غربي در هند بوده است. در اين مطالعه تعداد 313 گونه گياهي شناسايي گرديد. آناليز و تجزيه آمار و اطلاعات به صورت يک منحني برآمده مي‌باشد که ارتفاعات مياني نشان دهنده تنوع زيستي بالا و ارتفاعات بالا نشان دهنده تنوع زيستي پايين مي‌باشد.

تيان‌زيکوانگ و همکاران (2007) در تحقيقي به بررسي تنوع زيستي گياهي در منطقه يانگ تسه، کشور چين پرداختند. در اين بررسي، بيش از 1784 گونه گياهي از 762 جنس و 170 خانواده شناسايي گرديد. در اين تحقيق از شاخص تنوع شانون-وينر و همچنين شاخص يکنواختي پيلو استفاده شد. نتايج نشان داد که تنوع زيستي در آشکوب درختچه‌اي، نسبت به آشکوب علفي بالاتر و همچنين آشکوب گونه‌ي درختي از تنوع گونه‌اي پايين‌تري برخوردار بوده است.

‌وارا و هامفري‌کابورو (2009) تغييرات غناي گونه‌هاي چوبي را در طول گراديان ارتفاعي در يک منطقه خشک اراضي دامنه‌ايي جلگه‌اي در منطقه تورکانا واقع در کشور کنيا مورد مطالعه قرار دادند. اين مطالعه در طول 3 ترانسکت با طول 4-2 کيلومتر، با فواصل تقريبي 1 تا 3 کيلومتر از يکديگر واقع در اراضي دامنه‌اي خشک (700-600 متر) در شمال کنيا انجام گرديد. نتايج نشان داد که 43 گونه‌ي درختي و درختچه‌اي در منطقه وجود دارند. با استفاده از شاخص تنوع شانون مشخص گرديد که ترانسکت 2 داراي بالاترين تنوع و پس از آن ترانسکت 1 و 3 در مراحل بعدي قرار داشتند، نتايج آناليز رگرسيون نشان داد که غناي گونه‌اي فقط در يک ترانسکت به طور خطي با افزايش ارتفاع، افزايش مي‌يابد اما آناليز رگرسيون بين ارتفاع گياهان چوبي با ارتفاع از سطح دريا نشان داد که فقط در حدود 20 درصد از تغييرات موجود در ارتفاع گياهان چوبي متأثر از عامل ارتفاع از سطح دريا بوده است.

ويجو سانگ (2009)، در تحقيقي به بررسي الگوهاي تنوع گياهي و رابطه آن با عوامل خاکي و آب‌ و‌ هوايي در طول گراديان ارتفاعي در مرکز کوه تيانشان در منطقه اگزينجيانگ در کشور چين پرداخت. اين بررسي از جنوب قله بوگدا به ارتفاعات پايين تا شمال بيابان گوربانتونگوت صورت گرفت در مجموع 343 گونه گياهي علفي، 295 گونه بوته‌اي، 41 گونه درختچه‌اي و 7 گونه درختي شناسايي شد. نتايج نشان داد که نقش فاکتور ارتفاع روي تغييرات غناي گونه‌اي مهم مي‌باشد، علاوه بر آن اثرات دما، بارش، خاک، آب و مواد مغذي خاک نيز مؤثر بوده است. در ارتفاع پايين فاکتور آب، در ارتفاع مياني فاکتور خاک و همچنين در ارتفاع بالا فاکتور دما، بر تنوع گياهي مؤثر بوده است.

 

1 Heshmati

2 Arekhi

1 Abbadi and El Sheikh

2 Failaka

3 Jin Tun

4 shanxi

5 Sagar

6 Aarrestad

7 Botswana

8 Kirthar

1 G-campo

2 Brosofske

3 Wisconsin

4 Coroi

5 Sneddon

⁶ Monier

7 Dashtakian

8 Jiang

1 Goldin

Hashemi

3 Minimal area

1 Qinghi-Tibetan

2 Shimono

3 Grytnes

4 Beijing

5 Hadii

6 Chawal

7 Bhabha

8 Tian ziqiang

1 M.waura

2 Humphrey M.kabura

3 sang

4 Tianshan

5 Xinjiang

6 Bogeda

7  Guerbantonggute

 

فهرست منابع

ابراري واجاري، ک و غ، ويس کرمي (1384). ״مطالعه فلورستيک منطقه هشتادپهلو خرم آباد (استان لرستان) ״، مجله منابع طبيعي ايران، 67: 58-64.

ابراهيمي‌كبريا، خ. (1381). بررسي تأثير عوامل توپوگرافي و چرا بر تغييرات درصد پوشش گياهي و تنوع در زير حوضه سفيد آب هراز، پايان‌نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه مازندران، 82 صفحه.

اجتهادي، ح.، عمادزاده، خ.، جوهرچي، م. ر و ف، معمارياني (1386). ״مطالعه و بررسي فلورستيک و اکولوژيک پوشش گياهي منطقه فريزي״، طرح تحقيقاتي، پژوهشکده علوم گياهي، دانشگاه فردوسي مشهد.

احمدي، ت و ع، شيخ الاسلامي (1383). ״نقش خصوصيات فيزيکي و شيميايي خاک در توده هاي بلند مازوي حوزه گلندرود (غرب مازندران) ״، مجله پژوهش سازندگي، 63 : 68-59.

اسحاقي‌راد، ج.، زاهدي اميري، ق.، مروي مهاجر، م. ر و ا، متاجي (1388). ״ارتباط بين پوششهاي رستني با خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك در جوامع راش (مطالعه موردي: جنگل آموزشي- پژوهشي خيرودكنار نوشهر) ״، فصلنامه تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 17 (2): 187-174.

اسدي، م،. معصومي، ع. ا،. خاتم‌ساز، م و و. مظفريان (ويراستاران) ( 1384-1376). فلور ايران شماره‌هاي ۴۳، ۳۳، 13، 10، 8، ۶، ۵، انتشارات موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع .

اسماعيل‌زاده، 1.، حسيني، م و اولادي، ج (1383). ״معرفي فلور، شکل زيستي و پراکنش جغرافيايي گياهان رويشگاه سرخدار افرا تخته״، مجله پژوهش سازندگي در منابع طبيعي، شماره 68: 66-76.

اسماعيل‌زاده، ا.، حسيني، س. م و م، طبري (1386). ״بررسي جوامع جنگلي سرخدار (Taxus baccata) ذخيره گاه افرا تخته״، مجله پژوهش سازندگي در منابع طبيعي، (74): 17-24.

اکبرزاده، م و ش، رزاقي (1381). ״حفظ و بقاي گونه‌هاي مهم مرتعي با استفاده از گرده افشاني زنبور عسل در مراتع ييلاقي استان مازندران״. مجموعه مقالات اولين همايش ملي تحقيقات مديريت دام و مرتع، سمنان.

ايرانبخش، ع.، حمدي، م. م و م. اسدي (1387). ״معرفي فلور، شکل‌هاي زيستي و کوروتيپ‌هاي گياهان منطقه گرمسار در استان سمنان״، مجله پژوهش و سازندگي در منابع طبيعي، (79): 179-199.

آرياوند، ا و م. پيروکيلي (1374). ״بررسي جوامع گياهي يازفت در غرب چهارمحال بختياري״، مجله پژوهش سازندگي، 28: 63- 58.

الواني‌نژاد، س. (1378). بررسي عوامل مؤثر بر پراکنش گونه بادام کوهي (Amygdalus Scoparia) در دو منطقه مختلف استان فارس. پايان نامه‌ي کارشناسي ارشد. دانشگاه تربيت مدرس، دانشکده منابع طبيعي.

آهني، ح،. پوربابايي، ح و ا. بنياد (1385). ״بررسي تنوع گونه‌هاي درختي بر اساس طبقات قطري در رويشگاههاي کرکف (Acer platanoides) جنگل شفا‌رود״، مجله علمي- پژوهشي علوم کشاورزي، 12: 534-525.

بابائيان، م. (1380). بررسي اوت اکولوژي کيکم Acer monspesonalum sub sp. Cinerasens در سه منطقه استان فارس (فيروزآباد، سرجهان، سپيدان).

بصيري، ر. (1382). ״مطالعه اکولوژيک منطقه رويشي وي‌ول با استفاده از تحليل عوامل محيطي در منطقه مريوان״، رساله دکتري، دانشکده منابع طبيعي علوم دريايي، دانشگاه تربيت مدرس، 124 صفحه.

بصيري، ر و پ، کرمي (1385). ״ارزيابي تنوع گونه‌اي با استفاده از شاخص‌هاي تنوع در جنگل‌هاي چناره مريوان״، مجله علوم کشاورزي و منابع طبيعي، 13(5).

بصيري، ر.، اژدري، ف و ن، جوادي (1389). ״بررسي ارتباط برخي از فاکتورهاي خاک و گروههاي اکولوژيک در جنگلهاي زاگرس مرکزي (مطالعه موردي: منطقه گلزار ايذه) ״، مجموعه مقالات اولين همايش ملي بررسي تهديدات و عوامل تخريب تنوع زيستي در منطقه زاگرس مرکزي. دانشگاه صنعتي اصفهان.

پرما، ر و ش، شتايي جويباري (1389). ״اثر عوامل فيزيوگرافي و انساني بر تاج پوشش و تنوع گونه‌اي چوبي در جنگلهاي زاگرس (مطالعه موردي: جنگلهاي حفاظت شده قلاجه استان کرمانشاه) ״، فصلنامه علمي-پژوهشي جنگل وصنوبر ايران. 18(4): 539-555.

پوربابايي، ح. ( 1380). ״بررسي تنوع زيستي گونه‌هاي چوبي در جنگلهاي راش گيلان״،  مقالات همايش ملي مديريت جنگلهاي شمال و توسعه پايدار، انتشارات سازمان جنگلها، مراتع آبخيزداري كشور. 770 صفحه.

پوربابايي، ح. (1383). كاربرد آمار در بوم‌شناسي (روش‌ها و محاسبات پايه‌اي). انتشارات دانشگاه گيلان، 428 صفحه.

پوربابايي، ح و ح، آهني (1383). ״تنوع زيستي گونه‌هاي چوبي در رويشگاههاي كركف در جنگلهاي شفارود گيلان״،  نشريه  علمي پژوهشي رستنيها، 5 (2).

پوربابايي، ح.، حيدري، م و ع، صالحي (1389). ״گروه گونه‌هاي اکولوژيک در رابطه با عوامل محيطي در جنگلهاي منطقه قلارنگ، استان ايلام״، مجله زيست شناسي ايران، 23 (4): 508-518.

پوررضايي، ج.، ترنيان، ف.، پايرنج، ج و م، ديفرخش (1389). ״بررسي فلورستيک و جغرافيايي گياهي حوضه آبخيز تنگ بن بهبهان״، مجله جنگل ايران و انجمن جنگلباني ايران، 2 (1): 37 تا 49.

تقي‌پور، ع.، مصداقي، م.، حشمتي، غ  و ش، رستگار (1387). ״اثر عوامل محيطي بر پراکنش گونه‌هاي مرتعي در منطقه هزار جريب بهشهر (مطالعه موردي: مراتع سرخ گريوه)״، مجله علوم کشاورزي و منابع طبيعي. 15 (4).

توانکار، ف.، ب. مجنونيان و ا. بنياد (1388). ״بررسي آثار بهره برداري بر زادآوري و فشردگي خاک جنگل در سيستم چوبکشي زميني״، فصلنامه علوم و فنون کشاورزي و منابع طبيعي، 48: 449 صفحه.

تيموزاده، ع.، اکبري‌نيا، م.، حسيني، س. م و م، طبري (1382). ״بررسي جامعه شناسي گياهي در جنگلهاي شرق اردبيل (اسي‌قران، فندقلو، حسني و بوبيني) ״، مجله علوم کشاورزي و منابع طبيعي،    10(4): 146-135.

جزيره‌ايي، م. (1379). جنگل‌کاري در خشکبوم. انتشارات دانشگاه تهران.

جزیره­ای، م. ح. و م. ابراهیمی رستاقی (1382). جنگل‌شناسی زاگرس، انتشارات دانشگاه تهران،560 صفحه.

جعفري، م.، رستم‌پور، م.، طويلي، ع.، زارع چاهوکي، م. ع و ج، فرزاد مهر (1387). ״آناليز گراديان مستقيم گونه‌هاي گياهي و عوامل محيطي در گروه‌هاي اکولوژيک مراتع زيرکوه قاين״، مجله منابع طبيعي ايران، 2 (4): 329-343.

جعفري، م.، زارع چاهوكي، م.، آذرنيوند، ح.، باغستاني ميبدي، ن و ق، زاهدي اميري (1381). ״ بررسي روابط پوشش گياهي مراتع پشتكوه استان يزد با خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك با استفاده از روشهاي تجزيه و تحليل چند متغيره״، مجله منابع طبيعي ايران، 55 (3): 319-342.

جعفري، م.، زارع چاهوکي، م. ع.، طويلي، ع و ا. کهندل (1385). ״بررسي رابطه خصوصيات خاک با پراکنش گونه‌هاي گياهي در مراتع استان قم״، مجله پژوهش و سازندگي در منابع طبيعي، (73): 110-116.

جلالي، س. غ. ع و س. م حسيني (1379). ״بررسي آثار فاكتورهاي مختلف محيطي بر زادآوري طبيعي گونه بلند مازو در سوردار نور״، ويژه نامه مقالات کشاورزي و علوم پايه، 8: 69-74.

حاجي‌زاده، ا. (1369). خاکشناسي کشاورزي. مرکز انتشارات علمي دانشگاه آزاد اسلامي، 210 صفحه.

حبيبي کاسب، ح. (1371). مباني خاکشناسي جنگل. انتشارات دانشگاه تهران. شماره 2118: 425 صفحه.

حسيني، ا.، معيري، م. ه و ح، حيدري (1387). ״اثر تغييرات ارتفاع از سطح دريا در زادآوري طبيعي و ساير خصوصيات کمي و کيفي بلوط غرب (مطالعه موردي جنگلهاي هيانان ايلام) ״، مجله علوم کشاورزي و منابع طبيعي، 15(1).

حقاني، ق و م، حجتي (1385). ״بررسي روند تغييرات گونه‌اي در عمليات بيولوژيک بيابان‌زدايي״، فصلنامه جنگل و مرتع، (70): 44-51.

حمزه، ب.، خان‌حسني، م.، خداکرمي، ي و م، نعمتي‌پيکاني (1387). ״مطالعه فيتوسيولوژيکي و فلورستيکي منطقه چهار زبر استان کرمانشاه״، فصلنامه علمي-پژوهشي جنگل و صنوبر ايران، 16 (2): 211-219.

حمزه‌پور، م.، ثاقب‌طالبي، خ.، بردبار، ک.، جوکار، ل.، پاک‌پرور، م و ع. عباسي (1389). ״عوامل مؤثر بر گسترش گلابي وحشي (Pyrus glabra Boiss) در منطقه سپيدان فارس״، فصلنامه علمي-پژوهشي جنگل و صنوبر ايران، 18 (4): 516-499.

حيدري، م.، مهدوي، ع و س، عطارروشن (1388). ״شناخت رابطه برخي از عوامل فيزيوگرافي و فيزيکي-شيميايي خاک با گروههاي بوم شناختي گياهي در منطقه حفاظت شده مله‌گون ايلام״،  فصلنامه علمي-پژوهشي جنگل و صنوبر ايران، 17 (1): 149-160.

خادم الحسيني، ز. (1389). ״مقايسه شاخصهاي عددي تنوع گونه‌اي در سه رويشگاه با شدت چراي متفاوت (مطالعه موردي: مرتع گردنه زنبوري ارسنجان) ״، مجله علمي پژوهشي مرتع، 4 (1): 104-110.

خليليان، ص و ع. طاهري (1380). ״تحليل اقتصادي طرح‌هاي مرتع داري در استان مرکزي״، مجموعه مقالات دومين سمينار ملي مرتع و مرتعداري در ايران، 24-33.

رستمي، ع. (1389). ״ارتباط گروه‌هاي اکولوژيک گياهي با برخي عوامل رويشگاهي (مطالعه موردي: حوزه آبخيز سراب ايوان در استان ايلام) ״، اولين همايش ملي تحقيقات منابع طبيعي ايران، دانشکده منابع طبيعي دانشگاه کردستان.

رضوي، س. ع.، رحماني، ر و ع، ستاريان (1388). ״بررسي عوامل مؤثر بر تنوع زيستي با استفاده از رگرسيون خطي چندگانه در جنگل تحقيقاتي واز״، فصلنامه پژوهشهاي علوم و فن آوري چوب و جنگل، 16 (1): 51-33.

روانبخش، م.، اجتهادي، ح.، پوربابايي، ح و ج، قريشي الحسيني (1386). ״بررسي تنوع گونه‌هاي گياهي ذخيره‌گاه جنگلي گيسوم تالش دراستان گيلان״، مجله محيط شناسي ايران، 20: 229- 218.

زارع‌زاده، ع.، ميروکيلي، م و ع، ميرحسيني (1386). ״معرفي فلور، شکل زيستي و پراکنش جغرافيايي گياهان دره دام گاهان مهريز (استان يزد) ״، مجله پژوهش و سازندگي در منابع طبيعي، 74: 130-137.

زارع‌مهرجردي، م.، قدوسي، ج.، نوروزي، ع و د، لطف‌الله زاده (1386). ״بررسي رابطه بين پوشش گياهي با خاک و شکل زمين در حوزه دق فينو بندرعباس״، مجله علمي پژوهش و سازندگي در منابع طبيعي، 76: 146-150.

زاهدي ‌اميري، ق و م. محمدي ليمائي (1381). ״ارتباط بين گروهاي اكولوژيك گياهي در اشكوب علفي با عوامل رويشگاهي (مطالعه موردي: جنگلهاي ميان‌بند نكا) ״، مجله منابع طبيعي ايران، 55 (3): 352-341.

زاهدي، ق.، نويل، ل (1378). ״طبقه بندي هوموس جنگلي بر اساس خصوصيات جوامع گياهي در يك جنگل آميخته پهن برگ در كشور بلژيك״، مجلة منابع طبيعي ايران، 42 (2). 52 صفحه.

زرين کفش، م (1376). مباني علوم خاک در ارتباط با گياه و محيط. انتشارات دانشگاه آزاد اسلامي. 808 صفحه.

سفيدي، ک.، مروي مهاجر، م. ر.، زبيري، م و و. اعتماد (1386). بررسي تأثير خشکه‌دارها در استقرار نهالهاي راش و ممرز در جنگل آميخته راش، فصلنامه تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 3.

سهرابي، ه. (1383). ״بررسي تنوع گونه هاي گياهي در رابطه با عوامل فيزيوگرافي ده‌سرخ جوانرود״، فصلنامه جنگل و صنوبر ايران، 21: 293-280.

صالحي، ع. (1383). ״بررسي تغييرات خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك در ارتباط با تركيب پوشش درختي و عوامل توپوگرافي در بخش نم‌خانه جنگل خيرودكنار״، پايان‌نامه دكتري، دانشكده منابع طبيعي دانشگاه تهران، 104 صفحه.

صفاييان، ر.، آذرنيوند، ح.، جعفري، م و س، آزادي (1388). ״نقش عوامل محيطي در استراتژي بهر ه‌برداري پايدار از جاشيرزاران با تأكيد بر عوامل خاكي و توپوگرافي (مطالعه موردي: جاشيرزاران شمال استان فارس)״، مجله علمي پژوهشي مرتع، (2): 190-202.

صفي‌خاني، ک.، رحيمي‌نژاد، م. ر و ر، کلوندي (1386). ״معرفي رستني‌ها و اشکال زيستي گونه‌هاي گياهي منطقه کيان نهاوند (استان همدان) ״، مجله پژوهش سازندگي در منابع طبيعي، 74: 138-154.

ضعيفي، م. (1376). ״گزارش نهايي طرح جمع‌آوري و تکميل فلور استان هرمزگان״، مرکز تحقيقات منابع طبيعي و امور دام استان هرمزگان، 23 صفحه.

طباطبايي، م و ف، قصرياني (1371). منابع طبيعي کردستان. انتشارات جهاد دانشگاهي. 767 صفحه.

عصري، ي. (1374). جامعه شناسي گياهي. انتشارات موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع، 285 صفحه.

عصري، ي. (1382). تنوع گياهي در ذخيره‌گاه بيوسفر کوير. انتشارات موسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع، (305). 36 ص.

عصري، ي و ب، حمزه (1387). ״جوامع گياهي نورالدين آباد گرمسار״، فصلنامه پژوهش و سازندگي، (44): 10-100.

عصري، ي و ط، افتخاري (1381). ״معرفي فلور و پوشش گياهي تالاب سياه کشيم״، مجله محيط شناسي، (29): 29-1.

علوي، س. ج.، زاهدي اميري، ق. ا.، مروي مهاجر، م. ر و ز. نوري (1386). ״بررسي پراكنش مكاني گونه ملج در ارتباط با عوامل فيزيوگرافي در جنگل آموزشي و پژوهشي خيرودكنار نوشهر״، مجله محيط‌شناسي، (43): 93-100.

غروي‌منجيلي، ص.، صالحي، ع.، ح، پوربابايي و ف، اسپندي (1388). ״طبقه‌بندي پوششهاي درختي و درختچه‌اي و ارتباط آنها با برخي ويژگيهاي خاك و شرايط توپوگرافي در جنگلهاي شفارود، استان گيلان״، مجله جنگل و صنوبر ايران، 17 (3): 436-449.

فتاحي، م. (1373). بررسي جنگلهاي بلوط زاگرس و مهمترين عوامل تخريب آن. انتشارات مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع، 63 صفحه.

فخيمي‌ ابرقويي، ا و م، مصداقي (1389). ״بررسي تنوع گونه‌اي در مراتع استپي صدرآباد ندوشن يزد״، مجله جنگل و مرتع، (86 و 87): 64-68.

فيضي، م. ت.، ز، جابرالنصار، و م، خداقلي (1389). ״بررسي تيپهاي گياهي در منطقه زاگرس مياني״. مجموعه مقالات اولين همايش ملي بررسي تهديدات و عوامل تخريب تنوع زيستي در منطقه زاگرس مرکزي، دانشگاه صنعتي اصفهان.

قادري‌وانگاه، ب.، صفائيان، ن و ح. ر، صادقي (1387). ״بررسي اثر بذرپاشي يونجه روي برخي خصوصيات پوشش گياهي مراتع طبيعي״، مجله پژوهش و سازندگي در منابع طبيعي، (79): 166-172.

قلاسي‌مود، ش.، جليلي، ب و غ، بخشي‌خانيکي (1385). ״معرفي فلور و شکل زيستي گياهان ناحيه غرب״، مجله پژوهش و سازندگي در زراعت و باغباني، (73): 65-73.

قليچ‌نيا، ح. (1378). ״بررسي درجه همبستگي جوامع گياهي با عوامل توپوگرافي (شيب و جهت) در منطقه نردين״، مجله پژوهش سازندگي، 43: 33-37.

قنبري‌شرفه، ع.، مروي مهاجر، م. ر و م، زبيري (1389). بررسي وضعيت زادآوري طبيعي سرخدار در جنگلهاي ارسباران. فصلنامه علمي-پژوهشي جنگل وصنوبر ايران. 18 (3): 389-380.

قهرمان، ا و ف، عطار (1377). تنوع زيستي گياهان ايران. انتشارات دانشگاه تهران. 1176 صفحه.

قهرمان، 1. (1379-1354). فلور رنگي ايران، جلد 20-1، موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع تهران

مبين، ص. (1360). جغرافياي گياهي. انتشارات دانشگاه تهران، شماره 271، 902 صفحه.

متاجي، ا. (1382). طبقه‌بندي رويشگاه بر اساس جوامع گياهي، ساختار توده و وضعيت فيزيكي و شيميايي خاك در جنگلهاي طبيعي، پايان نامه دكتري، دانشگاه آزاد اسلامي، 164 صفحه.

متاجي، ا و س، بابايي کفاکي (1385). ״بررسي جوامع گياهي و شرايط فيزيوگرافيكي به منظور تهيه نيمرخ جوامع جنگلي شمال ايران (مطالعه موردي جنگل خيرودكنار نوشهر)״، فصلنامه علمي_پژوهشي جنگل و صنوبر ايران، 14، (3): 258 تا 265.

محتشم ‌نيا ، س.، ، زاهدي ، ق  و ح، ارزاني (1386). ״مطالعه پوشش گياهي مراتع نيمه استپي اقليد در استان فارس در ارتباط با عوامل ادافيکي و فيزيوگرافي״، مجله علوم کشاورزي و منابع طبيعي،  14 (6).

محسن‌نژاد اندواني، م.، شکري، م.، زالي، س. ح و ز، جعفريان (1389). ״بررسي اثر ويژگيهاي خاك و عوامل فيزيوگرافي بر توزيع جوامع گياهي (مطالعة موردي: مراتع ييلاقي بهرستاق هراز) ״، مجله علمي پژوهشي مرتع، 4 (2): 275-262.

محمدپور، ا. (1383). ״ تعيين جوامع گياهي سري گرازبن جنگل آموزشي – پژوهشي خيرودكنار و ارتباط آن با خصوصيات شكل زمين ״، پايان‌نامه كارشناسي ارشد، دانشكده منابع طبيعي، دانشگاه تهران، 61 صفحه.

محمدي سماني، ک.، جليلوند، ح.، صالحي، ع.، شهابي، م و ا، گليج (1385). ״بررسي رابطه برخي از خصوصيات شيميايي خاك با چند تيپ درختي جنگلهاي زاگرس (مطالعه موردي مريوان)״، فصلنامة علمي – پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 14 (2): 148-158.

محمدي کنگراني، ح.، شامخي، ت.، بي‌نياز، م و ف، شيرگاهي (1389). ״تحليل شبکه تکاليف قانوني نهادهاي منابع طبيعي به روش تحليل شبکه‌اي (مطالعه استان کهگيلويه و بويراحمد)״، مجموعه مقالات اولين همايش ملي بررسي تهديدات و عوامل تخريب تنوع زيستي در منطقه زاگرس مرکزي. دانشگاه صنعتي اصفهان.

محمودي، ج. (1386). ״بررسي تنوع گونه‌اي گياهان جنگل حفاظت شده كلار آباد در سطح گروه‌هاي اكولوژيك״، مجله زيست شناسي ايران، 20 (4): 362-353.

مروي مهاجر، م. (1384). جنگل شناسي و پرورش جنگل .انتشارات دانشگاه تهران. 387 صفحه.

مروي مهاجر، م. ر و م. م، فلاح چاي (1384). ״بررسي نقش اکولوژيک ارتفاع از سطح دريا در تنوع گونه‌هاي درختي جنگل‌هاي سياهکل در شمال ايران״، مجله منابع طبيعي ايران، 58 (1): 103-89.

مصداقي، م. (1378). ״بررسي غناي گونه‌اي و فرم‌هاي رويشي تحت سطوح بهره‌برداري مرتع در علفزارهاي نيمه استپي شمال شرق ايران״، مجلة علوم كشاورزي و منابع طبيعي، 7 (3): 55-62.

مصداقي، م. (1380). توصيف و تحليل پوشش گياهي (نوشته مارتين كنت و پدي كاكر). انتشارات جهاد دانشگاهي مشهد. 283 صفحه.

مصداقي، م. (1384). بوم شناسي گياهي. انتشارات جهاد دانشگاهي مشهد. 187 صفحه.

مطالعه توسعه اقتصادي و اجتماعي استان کهگيلويه و بويراحمد، توسعه منابع آب (1374). سازمان برنامه و بودجه استان کهگيلويه و بويراحمد.

مطالعه توسعه اقتصادي و اجتماعي استان کهگيلويه و بويراحمد، سازمان برنامه و بودجه استان کهگيلويه و بويراحمد (1374). مرکز انفورماتيک و مطالعات توسعه.

مظفريان، و. (1373). رده‌بندي گياهي. جلد 1 و 2. نشر دانش امروز، تهران.

مقدم، م. ر. (1380). اکولوژي توصيفي و آماري پوشش گياهي. انتشارات دانشگاه تهران، 285 صفحه.

مهدي‌نيا، ت.، اجتهادي، ح و ع، سپهري (1385). ״بررسي همبستگي متغيرهاي فيزيوگرافي و بارندگي با جوامع گياهي موجود در حوزه آبخيز بابلرود، استان مازندران با استفاده از سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي״، مجله علوم کشاورزي و منابع طبيعي. 13 (1).

مهدوي، م.، حيدري، م و ج، اسحاقي‌راد (1389). ״بررسي تنوع زيستي و غناي گونه‌‌هاي گياهي در ارتباط با عوامل فيزيوگرافي و فيزيکي-شيميايي خاک در منطقه حفاطت شده کبيرکوه״، فصلنامه علمي- پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 18 (13): 426-436.

ميرزايي، ج.، اکبري‌نيا، م.، حسيني، س. م و ج، حسين‌زاده (1385). ״بررسي اکولوژيکي رويشگاه جنگلي ارغوان در شمال ايلام״، فصلنامه علمي- پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 14 (4): 371-381.

ميرزايي، ج.، اکبري‌نيا، م.، حسيني، س. م.، سهرابي، ه و ج، حسين‌زاده (1386). ״تنوع گونه‌اي گياهان علفي در رابطه با عوامل فيزيوگرافيک در اکوسيستمهاي جنگلي زاگرس مياني״، مجله زيست‌شناسي ايران،20 (4): 382-375.

ميرزايي، ج.، اکبري‌نيا، م. حسيني، س. م.، طبري، م و غ. جلالي (1386). ״مقايسه تراکم زادآوري طبيعي گونه هاي چوبي در رابطه با عوامل فيزيوگرافي و خاک در جنگلهاي زاگرس״، مجله پژوهش سازندگي،  77: 23-16.

نادري، ح.، ديانتي‌تيلکي، ق.، مصداقي، م و ج، عبداللهي (1386). ״اثر خصوصيات منظر روي تنوع گياهي مراتع خشک استان يزد״، اولين کنفرانس مهندسي برنامه‌ريزي و مديريت سيستمهاي محيط زيست، تهران، دانشکده محيط زيست دانشگاه تهران.

نجفي تيره شبانکاره، ک.، جليلي، ع.، خراساني، ن.، جم‌زاد، ز و ي، عصري (1387). ״بررسي رابطه عوامل اکولوژيک با انتشار جوامع گياهي منطقه حفاظت شده گنو״، فصلنامه علمي- پژوهشي تحقيقات مرتع و بيابان ايران، 15 (2): 179-199.

نجفي تيره شبانکاره، ک.، جليلي، ع.، خراساني، ن.، جم‌زاد، ز و ي، عصري (1384). ״فلور، شکل‌هاي زيستي و کوروتيپ‌هاي گياهان منطقه حفاظت شده گنو״، مجله پژوهش سازندگي در منابع طبيعي. (69): 50-62.

نگهدارصابر، م. ر و ع. عباسي (1389). ״بررسي اثر زيراشکوب بر زادآوري طبيعي جنگلهاي بنه (مطالعه موردي: جنگل تحقيقاتي بنه استان فارس) ״، فصلنامه علمي- پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 18 (4): 630-638.

وب سايت سازمان مديريت و برنامه ريزي استان کهگيلويه و بوير احمد، ((http:// www.mpo-kb.ir

يوسفي، م.، غ. جلالي و م. فتاحي (1381). ״بررسي اثر تعرضات انسان و دام بر جنگلهاي بلوط (منطقه پاتاوه) ياسوج״، مجله پژوهش سازندگي، 56، 57: 37- 27.

 

 

 

 

Aarrestad, P. A., Masunga G. S., Hytteborn, H., Pitlagano, M. L., Marokane W and C. Skarpe. (2011). ״Influence of soil, tree cover and large herbivores on field layer vegetation along a savanna landscape gradient in northern Botswana״. Journal of Arid Environments., No. 75, pp. 290-297.

Abbadi, G. A. & El Sheikh, M. A. )2002(.״Vegetation analysis of Failaka Island      (Kuwait) ״. Arid Environments., Vol. 50, pp. 153-165.

Ahmad, S. S., Fazel, S., Elahi  Valeem, E., Iqbal Khan, Z., Sarwar, GH  and  Z,  Iqbal. (2009). ״Evaluation of  ecological aspects of Roadside vegetation around Havalian City using Multivariate techniques״. Pak. J. Bot., Vol. 41, No. 1. pp. 53-60.

Alelign, A., Teketay, D., Yemshaw, Y and S. Edward. (2007). ״Diversity and status of regeneration of woody plants on the peninsula of Zegie, northwestern Ethiopia״. Tropical Ecology., Vol. 48, No. 1, pp. 37-49.

Ali, M. M., Dickinson, G and K. J. Murphy. (2000). ״Predictors of plant diversity in a hyperarid desert waid ecosystem״. Journal of Arid Environments. No. 45, pp. 215-230.

Al-Rawi, A. (1987). ״Flora of Kuwait״. Vol 2. Kuwait University Press.

An, S. Q., Wang, Z. F., Liu, Z. L., Hong, B. G and R. L, Zhao. (1997). ״Effects of soil factors on species diversity in secondary forest communities״. Acta Ecologica Sinica., Vol. 17, No. 1, pp. 45–50 (in Chinese with English abstract).

Archambullt, L. (1990). ״Landscape ecosystem of disturbed oak forest of southeastern Michigan. USA Lauretian Forestry Centre״, Forestry Canada, No. 20, pp. 1570-1582.

Ardakani, M. R. (2005). Ecology. Teheran university publishers 6 the Edition. 340p.

Arekhi1, S., Heydari, M and Pourbabaei, H. (2010). ״Vegetation-Environmental Relationships and Ecological Species Groups of the Ilam Oak Forest Landscape, Iran״. Caspian J. Env. Sci., Vol. 8, No.2,  pp. 115-125.

Austin, M. P. (1968). ״An ordination study of a chalk – grassland community״., J. Ecology. No. 56, pp. 739-757.

Badano, E. I., Cavieres, L. A., Molinga-Montenegro, M. A and C. L, Quiroz. (2005). ״Slope aspect influences plant association patterns in the Mediterranean matural of central Chile״. Journal of Arid Environments., No. 62, pp. 93-108.

Baker, M. E. and B. V, Barnes. (1998). ״Landscape ecosystem diversity of river floodplains in northwestern Lower Michigan USA״. Canadian Journal of Forest Research., vol. 28, pp. 1405-1418.

Bale, C. L., Williams, J. B and J. L. Charly. (1998). ״The impact of aspect on forest structure and floristics in some eastern Australian sites״. Forest Ecology and Management., No. 110, pp.  363-377.

Barbour, M. G., Burk, J. H., Pitts, W. D., Gilliam, F. S. and M. W, Schwartz. (1999). Terrestrial, (3rd edition), An important of Addison Wesley Longman Incorporation, Plant Ecology., pp. 649.

Barbur, M. G., Burk, J. H and W, Pitts. (1987). Terrestrial Plant Ecology, Sec. ed., the Bejamin Commings Publishing Company, Inc.

Barnes, B. V., Pregitzer, K. S and T. A, Spies. (1982). ״Ecological forest site classification״. J. For., No. 80, pp. 493-498.

Barnes, B. V., Zak, D. R., Denton, S. R. and Spurr, S. H. (1998). Forest Ecology 4^th ed John Wiley an Sons, Inc., 774 pp.

Becking, R. W. (1954). ״The Zurich-Montpellier school of phytosociology״. The Botanical Review. No. 23, pp. 412-488.

Beeby, A. (1993). Appling ecology. Chapman and Hall. 441pp.

Bergeron, S. and A Bouchard. (1984). ״Use of ecological species groups in analysis and classification of plant communities in a section of western Quebec״. Vegetatio., No. 56, pp. 45–63.

Boll, T., Svenning, J. C., Vormisto, J., Normand, S., Grandez, c. and  H, Balslev. (2005). ״Spatial distribution and environmental preferences of the piassaba palm Aphandra Natalia (Arecaceae) along the Pastaza and Urituyacu rivers in Peru. Forest Ecology and Management״. No. 213, pp. 175-183.

Boyles, R. L. and S. J, Tajchman. (1984). ״Stoniness and rockiness of a forested Appalachian catchment״. For. Ecol. Manage. No. 7, pp. 311–322.

Braun-Blanquet,  J. (1928). Pflanzensoziologie. Grundzuge der vegetationskunde. Springer: Berlin.

Braun-Blanquet, J.)1932(. Plant sociolgy. The study of plant communities. Mc Grow – Hill: New York and London, 438p.

Bredenkamp, G. J. (1986). ״Ecological profiles of potential bush encroacher species in the Manyeleti Game Reserve״. South African J. Bot., Vol. 52, No. 1, pp. 53-59.

Brosfske, K. D, Chen, J and T. R .Crow. (2001). ״Understory vegetation and site factors: implications for a managed Wisconsin landscape״. Forest Ecology and Management. No. 146, pp. 75-87.

Brown, L. R., Bredenkamp, G. J and L. N. Van Rooyen. (1996). ״The phytosociology of the northern section of the Borakalalo Nature Reserve״. Koedoe., Vol. 39, No. 1, pp. 9-24.

Burely, J. (2002). Forest biological diversity: An overview. Unasylva journal. 53(209): 3-9.

Burger, J. A and D. L, Kelting. (1999). ״Using Soil Quality Indicators to Assess Forest Stand Management״. Forest Ecology  Management. No. 122, pp. 155-166.

Burke, I. C., W. K, Lauenroth and W. J. Parton. (1997). ״Regional and temporal variation in net primary production and nitrogen mineralization in grasslands״. Ecology. No. 78, pp. 1330–1340.

Cain, S. A. (1938). ״The species-area curve״. American Midland Naturalist. No. 19, pp. 573-581.

Camberato, J. J. (2001). Cation Exchange Capacity – Everything You Want to Know and Much More., First printed in South Carolina Turfgrasss Foundation News.

Cannon, H. C., Peart, R. P and L. Lighton. (1998). ״Tree species diversity in commercially logged Bornean Rainforest״. Science. No. 281, pp. 1366-1368.

Carmean, W. H. (1975). ״Forest site quality evaluation in the United States״. Adv. Agronomy., No.  27, pp. 209–269.

Chawla, A., Rajkumar, S., Singh, K. N., Brij, L and R. D. Singh. (2008). ״Plant Species Diversity Along an Altitudinal Gradient of Bhabha Valley in Western Himalaya״. Journal of Mountain. Vol. 5, pp.157–177.

Clark, J. S. (1990). ״Landscape interactions among nitrogen mineralization, species composition and long-term fire frequency״. Biogeochemistry., Vol. 11, No.1, pp. 1-22.

Clements, F. E. (1916). ״Plant succession: an analysis of the development of vegetation״. Carnegie Institute of Washington Publications. No. 242, pp. 512.

Collins, B. and L. Battaglia. (2008). Oak regeneration in southeastern bottomland hardwood forest. Forest Ecology and Management. No. 255, pp. 3026–3034.

Coroi. M., Skeffington, M. S., Giller, P, Smith., Gormally, C and G. O. Donovan. (2004). ״Vegetation diversity and stand structure in streamside forests in the south of Ireland״. Forest Ecology and Management. No. 202, PP.  39-57.

Danita, N., and T. Ivanchi. (1994). Forest ecosystem types in the Moldova Repoblic. Revista.

Dashtakian, K., Hadi Rad, M and  M. Abolghasemi. (2002). Ecological regions of Iran (Vegetation types of Abadeh Area). Research Institute of Forests and Rangelands Press: 115p.

Davis, P. H. (1965-1988). Flora of Turkey. University of Edinburg. vols 1-10

Debinski, D. M. and R. D. Holt. (2000). ״A survey and overview of habitat  fragmentation experiments״. Conservation Biology., No. 14, pp. 342–355.

Dowling, A. Y., Webb, A. A and Y. c. Scanlan. )1986(.״Surface soil chemical and physical patterns in a brigalow-dawson gom forest central careensland״. Journal of Ecology., No. 12, pp. 155-182.

Dufrene, M. and  P. Legendre. (1997). ״Species assemblages and indicator species: the need for a flexible asymmetrical approach״. Ecological Monographs. No. 67, pp. 345-366.

During, H. J., Werger, M. J. A. and H. J. Willems. (eds.). (1988). Diversity and Pattern in Plant Communitties. SPB Academic Publishing, The Hague: the Netherlands.

Dylis, N. V. (1964). Principles of construction of a classification of forest biogeocoenoses. In: V.N. Sukachev & N.V. Dylis (Eds.), Fundamentals of Forest Biogeocoenology. Oliver & Boyd, Edinburgh and London: pp. 572-589.

Ejtehadi, H., Soltani, R and H. Zahedi Pour. (2007). ״Documenting and comparing plant species diversity by using numerical and parametric methods in Khaje Kakat, NE Iran״. Pakistan Journal of Biological Science (PJBS)., No. 10, pp. 3683-3687.

Elliott, K. J and  J. D. Knoepp. (2005). ״The effects of three regeneration harvest methods on plant diversity and soil characteristics in the southern Appalachians״. Forest Ecology and Management., No. 211, pp. 296–317.

Enright, N. J., B. P Miller and R. Akhtar. (2005). ״Desert vegetation and vegetation-environment relationships in Kirthar National Park, Sindh, Pakistan״. Journal of Arid Environments. No.  61, PP.  397-418.

Fakhimi, E. (2008).The effect of defferent levels of grazing on litter and canopy    cover in Steppic Rangeland of Nodushan, Yazd Province , Iran, Thesis M.Sc, Degree in Rangeland , Tarbiat Modarres university, faculty of natural resoures, 44p.

Fontaine, M., Aerts, R., Ozkan, K., Mert, A., Gulsoy, S., Suel, H., Waelkens, M and B. Muys. (2007). ״Elevation and exposition rather than soil types determine communities and site suitability in Mediterranean mountain forests of southern Anatolia״, Turkey. For. Ecol. Manage., No. 247, pp. 18-25.

Fu, B. J., Liu, S. L., Ma, K. M and  Y. G. Zhu. (2004) ״Relationships between soil characteristics, topography and plant diversity in a heterogeneous״.  Plant and Soil, No. 261, pp. 47–54.

Fuls, E. R., Bredenkamp, G. J., Van Rooyen, L. N and G. K, Theron. (1993). ״The physical environment and major plant communities of the Heilborn-Lindley- Earden-Villiers area, northern Orange Free State״. South Africa J. Bot., No. 59, pp. 345-359.

Gairola, S., Sharma, Ch. M., Suyal, S and S. L. Ghildiyal. )2011(.״Composition and diversity of five major forest types in moist temperate climate of the western Himalayas״. For. Stud. China., Vol. 13, No. 2, pp, 139- 153.

G-Campo, J.,. Alberto, F., Hodgoson, J., G-Ruiz, J and g. M-Marti. (1999). ״Plant community patterns in a gypsum area of  NE Spain, Interactions with topographic factors and soil erosion״. Journal of Arid Environments. No. 41, pp. 401- 410.

Gleason, H. A. (1992). ״On the relation between species and area״. Ecology., No. 3, pp. 158-162.

Golden, A. (2001). Relationships between aspect and plant distribution on calcareous soils near Missoula, Montana Northwest Science,. No. 75,  Vol. 3. pp. 197-203.

Grabherr, G., Reiter, K and W. Willner. (2003). ״Towards objectivity in vegetation classification: the example of the Austrian forests״. Plant Ecology, No. 169, pp. 21–34.

Grant, C. D and W. A. Loneragan. (2001). For. Ecol. Manage., No. 145, pp. 255-277.

Grytnes, J. A. (2003). ״Species-richness patterns of vascular plants along seven altitudinal transects in Norway״. Ecography. No. 26. pp. 291–300.

Hadi, A. (2001). Effect of altitude in woody species diversity of virgin forests. Asalem (Talesh). M. Sc. Thesis. The University of Gilan. 77 pp. (in Persian with English summary).

Hardtle, W., von Oheimb, C and G. Westphal. (2005). ״Relationships between the vegetation and soil conditions in beech and beech-oak forests of northern Germany״. Plant Ecology, No. 177, pp. 113–124.

Harmer, r., Tucker, N and R. Nickerson. (2004). ״Natural regeneration in Storm damaged Woods-1987 Storm Sites revisited״. Royal Forestry Society in Quarterly Journal of Forestry., Vol. 98, No. 3, pp. 182-190.

Hashemi, A. (2010). ״Evaluating Plant Species Diversity and Physiographical Factors in Natural Broad Leaf Forest״. Journal of Environmental Sciences. Vol. 6, No. 1, pp. 20. 25

Hassani, J. and A. Shahmoradi. (2007). ״Autecology of Prangos ferulacea in Kurdistan province״. Rangeland and desert research of Iran., Vol. 2, No. 14, pp. 171-184.

Hassanzadeh, A and L. Malkmohamadi. (2010). Plant Community Traits of Shohada Protected Area, West Azerbijan, Iran. Notulae Scientia Biologicae., Vol. 2. No. 1, pp. 29-35.

Hedman, C. W., Grace, S. L and S. E. King. )2000(.״Vegetation composition and structure of southern coastal plain pine forests: an ecological comparison״. Forest Ecology and Management., No. 134, pp. 233-247.

Hegazy, A. K., Hammouda, O., Lovett-Doust, J and N. H. Gomaa. (2009). ״Variations of the germinable soil seed bank along the altitudinal gradient in the northwestern Red Sea region״. Acta Ecologica Sinica., No. 29, pp. 20–29.

Hendricks, H. H., Bond, W. J., Midgley, J. J and P. A. Novellie. (2005). ״Plant species richness and composition a long livestock grazing intensity gradients in a Namaqualand (south Africa) protected area״. J. plant ecology., No. 176, pp. 19-33.

Heshmati, G. A. (2003). ״Investigation of environmental factors on establishment and development of range plants by using multivariate analysis״. Journal of natural resources of Iran., V0l. 4, No. 4, pp.  27-34.

Hicks, R. R., JR. (1998). Ecology and management of Central Hardwood Forest. John Wiley & Sons, Inc., NewYork.

Hitz, O. M., Gärtner, H., Heinrich, I and M. Monbaron. (2008). ״Application of ash (Fraxinus excelsior L.) roots to determine erosion rates in mountain torrents״. CATENA. Vol. 72, No. 2, pp. 248-258.

Hix, D. M and J. N, Pearcy. (1997). ״Forest ecosystems of the Marietta Unit, Wayne National Forest, southeastern Ohio: multifactor classification and analysis״. Can. J. For. Res., No.  27, pp. 1117-1131.

Hossenini, A. (2003). ״Assessment of the structural changes in Hianan Forest (Ilam Provice) and presenting the optimum managerial guidelines״. M.Sc Thesis, Faculty of Foresty. Gorgan University of Agricultural Sciences and Natrural Resources, 142p.

Hunter, M. L. (2002). Fundamentals of conservation biology. Blackwell Science.

Ishida, T., Aurigi, A and M. Yasuoka. (2005). World Digital Cities: Beyond heterogeneity. (Peter van den Besselaar and Satoshi Koizumi Eds). Digital Cities III, Information Technologies for Social Capital: a Cross-Cultural Perspective, Lecture Notes in Computer Science, State-of-the-Art Survey, 3081, pp. 413-428.

Jangman, R. H. G., Ter Break, C. J. G and O. F. R, Van Tongeren. (1987). Data Analysis In.Community and Landscape Ecololgy, Pudoc, Wageningen.

Jenny, H. (1980). The soil resource origin and behavior. New York Heidelberg: Berlin, pp. 297-289.

Jensen, M. (1989). ״Soil moisture regimes on some rangeland of Southern Idaho״. Soil Science Soc. Amer. No. 48, pp. 1328-1330.

Jiang, Y., Kang, M., Zhu, Y and G. Ku. (2007). ״Plant biodiversity patterns on Helan Mountain china״. Acta oecologica, No. 32, pp. 125-133.

Jin Tun, Z. )2002(.״A study on relation of vegetation, climate and soil in shanxi province״. Journal of Plant Ecology., Vol. 162, pp. 23-31.

Johnson, P. S., Shifley, S. R and  R. Rogers. (2002). The Ecology and Silviculture of Oaks. CABI Publishing: Wallingford, UK.

Kaller, A. (2001). Vegetation-environment interactions in a boreonemoral forest in east central Sweden, Master thesis.Department of Environmental Assessment Swedish University of Agricultural Sciences. pp: 20.

Kantarci, M. D. )1991). ״The site classification of Mediterranean region״. Turkey Forest Ministry Press., No. 668/64.

Kashian, D. M., Barnes, B. V and W. S, Walker. (2003). ״Ecological species groups of landform level ecosystems dominated by jack pine in northern Lower Michigan״. USA, Plant Ecology, No. 166, 75-91.

Kent, M and P. Coker. (1994). Vegetation description and analysis. John Wiley & Sons, England.

Kessler, M. (2000). ״Elevational gradients in species richness and endemism of selected plant groups in the central Bolivian Andes״. Plant Ecol. No. 149, pp. 181–93.

Kialashaki, a and S, Shabani. (2011). ״Differentiation Ecosystem Units of Caspian Forests in Relation to physiographic factor and Some of Soil Characteristics״. Annals of Biological Research., Vol. 2, No. 3, pp. 276-282.

Konollova, I and M. Chytry. (2004). ״Oakhornbeam forests of the Czech Republic:Geographical and ecological approach to vegetation classification״. Preslia, Praha., Vol. 76, pp. 291-311.

Kooij, M. S., Bredenkamp, G. J and G. K. Theron. (1990). ״Classification of the vegetation of the Bland type in the North- Western Orange Free State״. South Africa J. Bot., No. 56, pp. 306-318.

Kord, B., Mataji, A., S. Babaie. (2010). ״Pine (Pinus Eldarica Medw.) needles as indicator for heavy metals pollution״. Int. J. Environ. Sci. Tech., Vol. 7, pp. 1, pp. 79-84.

Kovada, V. A. (1973). ״Landscape in relation of irrigation, drainage and salinity״. FAO-VNESCO., pp. 155-176.

Krebs, J. C. (1998). Ecological methodology. Addison Wesley Longman Inc. 620 pp.

Krebs, J. C. (2001). Ecology: The experimental analysis of distribution and abundance. Fifth (ed). Addison Wesly Longman, Menlo Park, California, USA.

Laughlin, D. C., Abella, S. R., Covington, W. W and J. Grace (2007). Species richness and soil properties in Pinus ponderosa forests: A structural equatiomodeling analysis. Journal of Vegetation Science.,  No. 18, pp. 231-242.

Lepetu, J., Alavalapati, J and P. K. Nair. (2009). ״Forest Dependency and Its Implication for Protected Areas Management: A case Study From Kasane Forest Reserve, Botswana״. Int. J. Environ. Res., Vol. 3, No. 4, pp. 525-536.

Liu, C. M. Li, C. Z., Shi, M. H and H. Y. Liang. (1996). ״Multivariate statistical analysis techniques applicated in differentiation of soil fertility״. Acta Ecologica Sinica., No. 16, pp. 444–447 (in Chinese with English abstract).

Ludwing, J. A and J. F. Reynolds. (1988). Statistical Ecology, A primer on methods and computing. John Wiley and Sons, Inc., 337pp.

Luisa, M., Gabriela, V and  S. Salvador.  (2001). ״Spatial and temporal variability during primary succession on tropical sand dunes״. Journal of Vegetation Science., No. 12, pp. 361–372.

Lust, N  and Nachtergale. L. (1996). ״Towards the challenge of biodiversity in forests and forestry״. Silva Gandavensis., No. 61, pp. 15-32.

Ma, M. (2005). ״Species richness vs. evenness: independent relationship and different responses to edaphic factors. Oikos 111:192–198.

Maguran, A. E. )1996(. Ecological diversity and it’s measurement. Chapman and Hall. Xp.

Majnoonian, H. (1986). ״Study and identification of four regions of undermanagement of Bioenvironmental Organization״. Training Division of Bioenvironmental Organization: Tehran. 65 pp. (in Persian).

Maranon, T., Ajbilou, R., Ojed,  F  and J, Arroya (1999). ״Biodiversity of woody species in oak  woodland of southern Spain and northern Morocco״. Forest Ecology and Management. No. 115, pp. 147-156.

Margalef, R. (1997). Our Biosphere. Ecology Institute.

Marsh, W. M. (1991). Landscape planning: Environmental applications. John Wily and sons, Inc., NewYork. 212-219.

McCune, B., and M. J. Mefford. (1999). ״PC-ORD. Multivariate analysis of ecological data״. Version 4. MjM Sofware Design, Gleneden Beach, Oregon, USA.

MCNab, W. H. (1989). ״Terrain shape index: quantifying effect of minor landforms on tree height״. For. Sci., No. 35, pp. 91–104.

McNab, W. H. (1999). ״An unconventional approach to ecosystem unit classification in western north Carolina, USA״. Forest ecology and management., No. 114, pp. 405-420.

Menhinick, E. F. (1964). ״A comparison of some species individual diversity indices applied to samples of field insects״. Ecology. No. 45, pp. 839 –861.

Molles, M. C. (1999). Ecology:concepts and application,WCB Mc Graw-Hill.

Monier, M. (2006). ״Vegetation associates of the endangered Randonia africana and its soil characteristics in an arid desert ecosystem of western Egypt״. J. Acta Bot. Croat. No. 65, Vol. 1, pp. 83–99.

Muller-Dombois, D and H. Ellenberg. (1974). Aims and methods of vegetation ecology. John Wiley and Sons. New York, N. Y. pp. 547.

Mwaura, F. and M. K. Humphrey. )2009(.״ Spatial variability in woody species richness along altitudinal gradient in a lowland-dryland site, Lokpel Turkana, Kenya״. Biodivers conserve., No. 18, pp. 19-32.

Naqinezhad, A., Hamzehee, B., and F. Attar. (2008). ״Vegetationenvironment relationships in the alderwood communities of Caspian lowlands, N.Iran (toward an ecological classification) ״. Flora, Vol. 203, No. 7, pp. 567-577.

Nasir, E. S., Ali, I and M, Qaiser. (1960-2001). flora of west Pakistan. vols. 1-206. B.C.C. & T.Press, University of Karachy.

Nippola, J. (1992). ״Long-term vegetation changes in stands of Pinus Sylverstris in Southerh Finland״. Journal of vegetation Science., No. 3, pp. 475-484.

Olsen, S. R., Cole, C. V., Watanabe, F. S and L. A. Dean. (1954). Estimation of available phosphorus in soil by extraction with sodium bicarbonate. USDA. Circ. 939. U. S. Gover.

Orloci, L. (1978). Multivariate Analysis in Vegetation Research. Junk: The Hague.

Paoli, G. D., Curranand, L. M and D. R. Zak. (2006). ״Soil nutrients and beta diversity in the Bornean Dipterocarpaceae: evidence for niche partitioning by tropical rain forest trees״. Journal of Ecology. No. 94, pp. 157-170.

Pawlowski, B. (1966). Review of tressterial plant communities. A composition and structure of plant communities and method of their sutdy. In: Szafer, W. (ed) the vegetation of Poland program prees PWN, Polish Scientific Publisher, Warsaw. 241-281p.

Perring, F. (1959). ״Topographical gradients of chalk grassland״. Journal of ecology. No. 48, pp. 415-442.

Pielou, E. C. (1975). Ecological diversity. Wiley: New York.

Pitkanen, S. (1998). ״The Use of diversity Indices to assess the diversity of vegetation in managed boreal forest״. Forest ecology and Management. Vol. 112, pp. 121-137.

Pokhriyal, P., Uniyal, P., Chauhan, D. S and N. P. Todaria. (2010). ״Regeneration status of tree species in forest of Phakot and Pathri Rao watersheds in Garhwal Himalaya״. CURRENT SCIENCE., VOL. 98, NO. 2, 25, pp. 171-175.

Poore, M. E. D. (1955). ״The use of phytosociological method in ecological investigations״. Journal of ecology. No. 43, pp. 226-244.

Ramirez, N., Dezzeo, N., , N. Chacon. (2007). ״Flroristic composition, plant species abundance, and soil properties of montane savannas in the Gran Sabana, Venezuela״. Flora., Vol. 202, No. 4, pp. 316-327.

Raunkiaer, C. (1934). The life form of plant and statistical plant geography. Clarendon: Press Oxford, 328p.

Rechinger, K. H. (ed.). (1963-1998). Flora Iranica. voles, 1-173. Akademische Druck-u Verlagsanstalt, Graz. responses to edaphic factors״. Oikos. No. 111, pp. 192-198.

Rey Benyas, J. M. (1995). ״Patterns of diversity in the Strata of boreal montane forest in British Columbia״. Journal of vegetation Science., No. 5, pp. 505-506.

Rosenberg, N. J., Bland, B. L and S. B. Verma. (1983). Microclimate-the biological environment. John Wiley and Sons, Inc., New York.

Sagar, R., Raghubanshi, A. S and  J. S. Singh. (2003). ״Tree species composition, dispersion and diversity along a disturbance gradient in drytropical forest region of India. Forest Ecology and Management. No. 186, pp. 61-71.

Sang, W. (2009). ״Plant diversity patterns and their relationships with soil and climatic factors along an altitudinal gradient in the middle Tianshan Mountain area, Xinjiang, China״. Ecol. Res, No. 24, pp. 303- 314.

Schoenholtz, S. H., Van Miegroet, H and J. A, Burger. (2000). ״A review of chemical and physical properties as indicators of forest soil quality: challenges and opportunities״. Forest Ecology and Management., No. 138, pp. 335-356.

Schwilk, D. W., Knapp, E., Ferrenberg, S., Keeley J. E and A. C. Caprio. (2006). ״Tree mortality from fire and bark beetles following early and late season prescribed fires in a Sierra Nevada mixed-conifer forest״. Forest Ecology and Management., No. 232, pp. 36-45.

Sebastià, M. T. (2004). ״Role of topography and soils in grassland structuring at the landscape and community scales״. Basic and Applied Ecology., Vol. 5, No. 4, pp. 331-346.

Sevgi, O and U. Akkemik. (2007). ״A dendroecological study on Pinus nigra Arn. at different altitudes of northern slopes of Kazdaglari״, Turkey. J. Environ. Biol., No. 28, 73-75.

Shannon, C. E and  A. Weaner. (1964). The mathematical theory of communities illiois. Uni. Press, 350 pp.

Shimono, A., Zhou, H., Shen, H., Hirota, M., Ohtsuka, T and Y. Tang. (2010). ״Patterns of plant diversity at high altitudes on the Qinghai-Tibetan Plateau״. Journal of Plant Ecology. Vol. 3, pp. 1-7.

Shimwell, D. W. (1971). Description and Classification of Vegetation. Sidegewick and Jackson, London: 248 p.

Simpson, E. H. (1949). ״Measurment of diversity״. Nature, No. 12, pp. 1-20.

Singh, G and N. T. Singh. (1993). ״Mesquite for revegetation of saltlands״. Centeral Soil Salinity Research Institute. Bulletin., No. 18, pp.  20-26.

Small, Ch. J. and B. C. McCarthy (2005). ״Relationship of understory diversity to soil nitrogen, topographic variation, and stand age in an eastern oak forest״. USA, Forest Ecology and   Management., Vol. 217(2–3), pp. 229 – 243.

Smith, L. R. and M. T. Smith. (1999). Elements of ecology. 4th edition. An imprint of Addison Wesley Longman, Inc. 567 p.

Smith, F. (1996). ״Biological diversity, ecosystem stability and economic    development״. J. Ecological Economics., No. 16, pp. 191-203.

Sneddon, L. (2001). Vegetation Classification of fire Island National Seashore. TNC/ABI.

Southwood, T. R. E. (1978). Ecological methods. Chapman and Hall, London.

Spies, T. A and  B. V. Barnes. (1985). ״Multifactor ecological classification of the northern hardwood and conifer ecosystem of Sylvania Recreation Area Upper Peninsula, Michigan, Canadian״. Journal of Forestry Research, No. 15, pp. 961-972.

Stiling, p. (2002). Ecology: Teories and applications. Prentice and Hall. 403pp.

Sternberg, M. and M. Shoshany. (2001). ״Influence of slope aspect on Mediterranean woody formation: Comparison of semiarid and an arid site in Israel״. Ecol. Res., No.16, pp. 335-345.

Ta´rrega, R., Calvo, L., Marcos, E and A. Taboada. (2007). ״Comparison of understory plant community composition and soil characteristics in Quercus pyrenaica stands with different human uses״. Forest Ecology and Management. No. 241, pp. 235-242.

Tallis, J. H. (1991). Plant community history. Chapman and Han: Londan. 398p.

Tatarinov, F., Urban, J and Cermák, J. (2008). ״Application of clump technique for root system studies of Quercus robur and Fraxinus excelsior״. Forest Ecology and Management. No. 255, pp. 495-505.

Ter Braak, C. J. F and I. C. Prentice (1988). ״A theory of gradient analysis״. Advance in Ecological Research., No. 18, pp. 271-317.

Tonteri, T. (1994). ״Species richness of boreal understory forest vegetation in relation to site type and saccessional stag״. Ann Zoologici. Fenniei., Vol. 31, No. 1, pp. 53-60.

Townsend, C. C and E. Guest (eds.). (1966- 1985). Flora of Iraq. Vols. 1-9. Minstry of Agriculture and Agrarian Reform, Baghdad.

Ulrich, W. ( 2001a). ״Models of relative abundance distributions, II: diversity and evenness-statistics״. Pol. J. Ecol., No. 49, pp. 159–175.

Vujnovic K., Wein, R. W and M. R. T. Dale. (2002). ״Predicting plant species diversity inresponse to disturbance magnitude in grassland remnants of central Alberta״. Canadian Journal of Botany., No. 80, pp. 504-511.

Waite, S. (2000). Statistical ecology in practice: a guide to analyzing environmental  and ecological field data. Prentice Hall.

Wezel, A., Rajot, J. L and C. Herbrig. (2000). ״Influence of shrubs on soil characteristics and their function in Sahelian agro-ecosystems in semi-arid Niger״. J. Arid Environ. No. 44, pp. 383-398.

White, F. and Leonard, J. (1991). ״Phytogegraphical Links between Africa and Southwest Asia. Flora et vegetatio Mundi״. No. 9, pp. 229-246.

Whitney, G. G. (1991). Canadian Journal of Forest Research., No. 21, pp. 1245-1252.

Whittaker, R. H and S. A. Levin. (1997). ״The role of mosaic phenomena in natural communities״. Theoretical Population Biology. No.12, pp. 117-139.

Whittaker, R. H. (1953). ״A consideration of climax theory: The climax as a population and pattern. Ecological Monographs״. No. 23, pp.41-78.

Whittaker, R. H. (1967). ״Gradient analysis of vegetation״. Biological Review., No. 42, pp. 64-207.

Whittaker, R. H. (1972). ״Evolution and measurement of species diversity״. Taxon. No. 21(2/3), pp. 213-251.

Wilson, M. V and , C. L. Mohler. (1983). ״Measuring compositional change along grandients״. Vegetatio., No. 54, pp. 129-141.

Wilson, M. V and A, Shmida. (1984). ״Measuring beta diversity with presence–absence data״. Journal of Ecology., Vol, 72, pp. 1055–1064.

Witte, P. M. (2002). ״The descriptive capacity of ecological plant species group״. Plant Ecology., No. 162, pp. 199-213.

Zare Chahoki, M. A., Jafari, M and H. Azarnivand. (2007). ״Relationships between species diversity and environmental factors of Poshtkouh rangelands in Yazd״. Pajouhesh & Sazandegi. Vol. 21, No. 1, pp. 192-199.

Zhang, J. T., Qiu, Y., Cai, B. F and F. Y. Zheng. (2000). ״Succession analysis of plant communities in Yancun low-middle hills of Luliang Mountains״. Journal of Plant Resources and Environment., Vol. 9, No. 2, pp. 34–39.

Zhao, W. Y. Li, J. L. Qi, J. G. (2006). ״Changes in vegetation diversity and structure in response to heavy grazing pressure in the northern Tianshan Mountains, China״. Journal of Arid Environments. No. 68, pp. 465-479.

Ziqiang, T., Weilie, C. Changming, Z., Yue, C and Z. Binghui. (2007). ״Plant biodiversity and its conservation strategy in the inundation and reset lement districts of the Yangtze three Gotges chin״. Acta Ecologica sinica. Vol. 27, No. 8, pp. 3110-3118.

Zobel, K., Zobel, M and Peet, R. K. (1993). ״Change in pattern diversity during secondary succession in Estonian Forest״. Journal of vegetation Science., No. 4, pp. 489-498.

Zohary, M. (1963). On the geobotanical structure of Iran . Bulletin of the  Research Council of Israel. section D, Botany supplement.113p.

Zohary, M. and N. Feindbran-Dothan. (1966-1986). Flora Palaestina. Voles. 1-4. The Jerusalem Academic Press: Israel.