مبانی نظری و پیشینه پژوهشی تمرینات استقامتی و استقامت هوازی و بی تمرینی

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری تمرینات استقامتی و استقامت هوازی و بی تمرینی» که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

فهرست محتوا

فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه پژوهش

1.2. مقدمه 9

2.2. مبانی نظری. 9

1.2.2. تعریف تمرین. 9

2.2.2. تمرینات استقامتی. 9

3.2.2. تقسیم بندی استقامت برحسب زمان اجرا 9

4.2.2. استقامت هوازی. 10

5.2.2. انطباق­ها نسبت به تمرین استقامتی. 10

6.2.2. برنامه­های تمرین استقامتی. 11

7.2.2. تمرینات اینتروال شدید ( HIT) 12

8.2.2. مکانیسم­هایی که باعث توسعه عملکرد استقامتی در پی تمرینات HIT میشوند 13

1.8.2.2. سازگاری­های محیطی. 13

2.8.2.2. سازگاری­های مرکزی. 15

9.2.2. مکانیسم­های سیگنالینگ بالقوهای که در تغییر شکل عضلات اسکلتی بعد از تمرینات HIT درگیر هستند. 16

102.2. بی تمرینی. 18

11.2.2. قدرت عضلات در بی تمرینی. 19

12.2.2. بی تمرینی و ظرفیت هوازی. 19

13.2.2. بی تمرینی و برگشت پذیری. 19

14.2.2. هورمون و انوع آن. 20

15.2.2. هورمون کورتیزول. 20

16.2.2. ورزش و پاسخ کورتیزول. 22

17.2.2. هورمون تستوسترون. 22

18.2.2. تستوسترون و ارتباط آن با بیماری قلبی– عروقی. 24

3.2. پیشینه تحقیق. 25

منابع. 55

مقدمه

این فصل به توصیف و تشریح زمینه­­های نظری موضوع مورد پژوهش و همچنین ارائه نتایج تحقیقات انجام گرفته مرتبط با اهداف پژوهش حاضر، در داخل و خارج از ایران، اختصاص دارد. بنابراین فصل حاضر به دو بخش کلی تقسیم می­شود که عبارتند از:

1. ارائه اطلاعات درباره­ی مبانی نظری پژوهش
2. ارائه یافته­­های تحقیقاتی که توسط پژوهشگران منتشر شده است و نگارنده به آن­ها دسترسی داشته است ( پیشینه پژوهشی ).

2.2. مبانی نظری

1.2.2. تعریف تمرین

این مفهوم به فعالیت منظم و برنامه داری گفته می­شود که با هدف بهبود عملکرد ورزشکار انجام می­شود. در واقع تمرین، انجام فعالیت­هایی است که قابلیت سازگاری بدن در برابر فشار­های وارد شده را به تدریج و پیوسته افزایش می­دهد با این تعریف، تمرین فرایندی تدریجی و آهسته است و در آن هیچ گونه تعجیلی مجاز نیست. تمرین به معنای وسیع کلمه، عبارت است از کلیه اقدامات تنظیم شد­های که به منظور افزایش توانایی­­های جسمی، یاد گیری مهارت­­های حرکتی و تکامل خصوصیات روانی انجام می­شود. اگر تمرین به خوبی انجام شود به تغییرات آشکاری در بافت­ها و دستگاه­­های بدن می­انجامد که آن نیز خود به بهبود عملکرد در ورزش خواهد انجامید (پائول و همکاران، 2002).

2.2.2. تمرینات استقامتی

واژه استقامت به طورکلی به دو مفهوم جداگانه استقامت قلبی– تنفسی و استقامت عضلانی تقسیم می­شود. استقامت قلبی – تنفسی عموماَ با واژه­­هایی نظیر آمادگی هوازی، توان هوازی، آمادگی قلبی- تنفسی وگاهی اوقات با شاخص حد اکثر اکسیژن مصرفی^[1] معرفی می­شود. اما با توجه به تعداداصطلاحات دراین زمینه واژه استقامت عموماً توانایی قلب، عروق خونی وشش­­ها برای انتقال اکسیژن از محیط به عضلات فعال وبرداشت دی اکسیدکربن به منظور تأمین نیاز­های حرکتی درشرایط مختلف جسمانی ومحیطی را در برمی گیرد. استقامت عضلانی نیز باواژه استقامت موضعی مترادف است وبه صورت قابلیت اجرای حرکات ویژه درمفاصل مختلف بدون ایجادخستگی یا واماندگی سریع تعریف می­شود (پائول و همکاران، 2002).

3.2.2. تقسیم بندی استقامت برحسب زمان اجرا

الف). استقامت عضلانی كوتاه مدت که به فعالیت ­­های 40 تا 120 ثانیه اشاره دارد، دراین نوع استقامت قابلیت توان عضلانی نقش بارزی دارد، مثل: شنای 100 متر و دو­های200 و 400 متر.

ب). استقامت عضلانی میان مدت، که در دامنه زمانی5-2دقیقه اجرا می­شود این جزء استقامت وابسته به دستگا ه­­های انرژی اسیدلاکتیک وهوازی می­باشدنظیرشنای 200 متر تا 400متر، کشتی، بوکس، جودو و. . . .

ج). استقامت بلند مدت به فعالیت­­های  جسمانی اطلاق می­شود که بیش از 6 دقیقه به طول
می­انجامد. این نوع قابلیت مستلزم بهره مندی بیشتراز سیستم قلبی– تنفسی می­باشد
(پائول و همکاران، 2002).

4.2.2. استقامت هوازی

VO2_maxیا حداکثر جذب اکسیژن عاملی است که می­تواند ظرفیت ورزشکار را برای انجام ورزش پیوسته مشخص کند و با استقامت هوازی مرتبط است. VO2_maxبه حداکثر میزان اکسیژنی که شخص می­تواند در طی ورزش حداکثری یا خسته کننده مصرف کنداشاره دارد. VO2_maxبه صورت میلی لیتر اکسیژن مصرف شده در یک دقیقه به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن است. VO2_maxرا به طور معمول بهترین شاخص استقامت قلبی- تنفسی و آمادگی جسمانی هوازی می­دانند. ورزشکاران استقامتی حرف­های معمولا VO2_maxبالایی دارند. و برخی مطالعات نشان می­دهد که این امر تا حدی زیادی به علت ژنتیک می­باشد، هر چند نشان داده است که تمرین، VO2_maxرا تا 20 درصد افزایش می­دهد. هدف اصلی اکثر برنامه­­های تمرینی بالا بردن این عدد است (پائول و همکاران، 2002).

فهرست منابع

Banfi, G. , Marinelli, M. , Roi, G. S. , Agape, V. (1993). Usefulness of free testosterone/cortisol ratio during a season of elite speed skating athletes. Int J Sports Med, 14 (گیبالا و همکاران، 2012) : 373-379.

Baselt RC (2008). Disposition of Toxic Drugs & Chemicals in Man (8th ed. ). Foster City, Calif: Biomedical Publications. pp. 1501–1504.

Berk LS, Tan SA, Berk D (2008). “Cortisol and Catecholamine stress hormone decrease is associated with the behavior of perceptual anticipation of mirthful laughter”. The FASEB Journal 22 (پائول و همکاران، 2002) : 946. 11.

Danladi I. Musa, Samuel A. Adeniran, A. U. Dikko , et al. The effect of high- intensity interval training program on high – density lipoprotein cholesterol in young men. Journal of Strength and Conditioninig Research. 2009, 23 (الومی و همکاران، 2003) , 587- 592.

Dawson B, Fitzsimons M, Green S, Goodman C, Carey M, Cole K. (1998). Changes in performance, muscle metabolites, enzymes and fibre types after short sprint training. Eur J Appl Physiol Occup Physiol; 78 (الومی و همکاران، 2003) : 163-169.

Delarue J, Matzinger O, Binnert C, Schneiter P, Chioléro R, Tappy L (2003). “Fish oil prevents the adrenal activation elicited by mental stress in healthy men”. Diabetes Metab. 29 (گونزالز بونو و همکاران، 1999) : 289–95.

Deminice, R. , Gabarra, L. , Rizzi, A. , Baldissera, V. (2007). High intensity interval training series as indices of acidosis tolerance determination in swimming anaerobic performance prediction. Rev Bras Med Esporte, 13 (گونزالز بونو و همکاران، 1999) : 164-168.

Elloumi M , Maso F , Michaux O , Robert A , Lac G. (2003). Behavior of saliva cortisol (C). testosterone (T) and the T/C ratio during a rugby match and during the post –competition recovery days Eur J Appl. Physiol: 1-2.

Esfarjani, F. , Laursen, P. B. (2007). Manipulating high intensity interval training: Effects Effects on VO2max, the lactate threshold and 3000m running performance in moderately trained males. J Sci Med Sport, 10: 27-35.

Fernández-Balsells, MM; Murad, MH; Lane, M; Lampropulos, JF; Albuquerque, F; Mullan, RJ; Agrwal, N; Elamin, MB; Gallegos-Orozco, JF; Wang, AT; Erwin, PJ; Bhasin, S; Montori, VM (June 2010). “Clinical review 1: Adverse effects of testosterone therapy in adult men: a systematic review and meta-analysis. “. The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism 95 (لیونوزیر و همکاران، 1993) : 2560–75.

Field T, Hernandez-Reif M, Diego M, Schanberg S, Kuhn C (2005). “Cortisol decreases and serotonin and dopamine increase following massage therapy”. Int. J. Neurosci. 115 (گیبالا و همکاران، 2006) : 1397–413. doi: 10. 1080/00207450590956459.

Gibala MJ, Little JP, Macdonald MJ, Hawley JA. (2012). Physiological adaptations to low-volume, high-intensity interval training in health and disease. J Physiol; 590 (Pt 5) : 1077-1084.

Gibala MJ, McGee SL. (2008). Metabolic adaptations to short-term high-intensity interval training: a little pain for a lot of gain? Exerc Sport Sci Rev; 36 (الومی و همکاران، 2003) : 58-63.

Gibala, M. J. , Little, J. P. , Essen, M. V. , Wilkin, G. P. , Burgomaster, K. A. , Safdar, A. , Raha, S. , Tarnopolsky, M. A. (2006). Short-term sprint interval versus traditional endurance training: similar initial adaptations in human

Gonzalez-Bono,E. ,Salvador,A. ,SerranoM. A. ,Ricart (1999). Testosterone,cortisol and mood in a sports team competition. Horm Behav. 35: 55-62.

Gregory Dpont, Koffi Akakpo, Sevge Berthoin. The effect of in-season, high intensity interval training in soccer players. Journal of Strength and Conditioning Research, 2004, 34- McGee, S. L,and M. Hargreaves. Exercise and myocyte enhancer factor 2 regulation in human skeletal muscle. Diabetes. 53: 1208-1214, 2004.

Gurd BJ, Perry CGR, Heigenhauser GJF, Spriet LL, Bonen A. (2010). High-intensity interval training increases SIRT1 activity in human skeletal muscle. Appl Physiol Nutr Metab; 35 (گونزالز بونو و همکاران، 1999) : 350-357.

Hellhammer J, Fries E, Buss C, Engert V, Tuch A, Rutenberg D, Hellhammer D (2004). “Effects of soy lecithin phosphatidic acid and phosphatidylserine complex (PAS) on the endocrine and psychological responses to mental stress”. Stress 7 (الومی و همکاران، 2003) : 119–26.

Hough J, Corney R, Kouris A, Gleeson M. Salivary cortisol and testosterone responses to high-intensity cycling before and after an 11-day intensified training period. J Sports Sci.  2013;31 (وروورن و همکاران، 1991) : 1614-23.

Hug, M. , Mullis, P. E. , Vogt, M. , Ventura, N. , Hoppeler, H. (2003). Training modalities: over-reaching and over-training in athletes, including a study of the role of hormones. Best Pract Clin Endocrinol Metab, 17 (الومی و همکاران، 2003) : 191-209.

Jahn A Babraj, Niels BJ Vollard, Cameron Keast, et al. Exteremly short duration high intensity interval training substantially improves insulin action in young healthy males. BMC Endocrine Disorders. 2009, 9: 3, 1- 8.

Kicman AT, Cowan DA (January 2009). “Subject-based profiling for the detection of testosterone administration in sport”. Drug Test Anal 1 (پائول و همکاران، 2002) : 22–4.

Li TL, Lin HC, Ko MH, Chang CK, Fang SH. Effects of prolonged intensive training on the resting levels of salivary immunoglobulin A and cortisol in adolescent volleyball players. J Sports Med Phys Fitness.  2012 Oct;52 (داوسون و همکاران، 1998) : 569-73.

Linossier MT, Denis C, Dormois D, Geyssant A, Lacour J. (1993). Ergometric and metabolic adaptation to a 5-s sprint training programme. Eur J Appl Physiol Occup Physiol; 67 (داوسون و همکاران، 1998) : 408-414.

Little JP, Safdar A, Wilkin GP, Tarnopolsky MA, Gibala MJ. (2010). A practical model of low‐volume high‐intensity interval training induces mitochondrial biogenesis in human skeletal muscle: potential mechanisms. J Physiol; 588 (لیونوزیر و همکاران، 1993) : 1011-22.

Markus Hermann, John Wilkinson, Heike Scchorr, et al. Comparison of the influence of volume – oriented training and high- intensity interval training on seum homocysteine and its cofactors in young, healthy swimmers. Clin Chem Lab Med 2003, 41 (اسفرجانی و لارسون، 2007) : 525 – 1531.

Paul B. Laursen and David G. Jenkine. The scientific Basic for High Intensity Interval  Training. Sports Med 2002,32: 53-73.

Paul B. Laursen, Michelle A, Blanchard, and David G,Jenkinse. Acute high intensity interval trainig improves Tven and peak power out put in highly trained males. Can. J. Appl Physiol 2002;27 (گیبالا و مک گی، 2008) : 336-348.

Pozo OJ, Deventer K, Van Eenoo P, Rubens R, Delbeke FT (August 2009). “Quantification of testosterone undecanoate in human hair by liquid chromatography-tandem mass spectrometry”. Biomed. Chromatogr. 23 (لیتل و همکاران، 2010) : 873–80.

Rafael Deminice, Lucas Gabarra, Arthure Rizzi. High intensity interval trsining series as indices of acidose tolerance determination in swimming anaerobic performance prediction. Rev Brass Med Sport 2007; 13: 3.

Rob Duffield, Johan Edge, David Bishop. Effects of high intensity interval training on the Vo2 response during severe exercise. JSMS (2006) , 9, 249-255.

Ross,A and M. Leveritte. Long – term metabolic and skeletal muscle adaptations to short – sprint training; implications for sprint training and tapering. Sports Med. 31: 1063- 1082, 2001.

skeletal muscle and exercise performance. J Physiol, 575: 901-911.

Starks MA, Starks SL, Kingsley M, Purpura M, Jäger R (2008). “The effects of phosphatidylserine on endocrine response to moderate intensity exercise”. J Int Soc Sports Nutr 5: 11.

Steptoe A, Gibson EL, Vuononvirta R, Williams ED, Hamer M, Rycroft JA, Erusalimsky JD, Wardle J (2007). “The effects of tea on psychophysiological stress responsivity and post-stress recovery: a randomised double-blind trial“. Psychopharmacology (Berl. ) 190 (پائول و همکاران، 2002) : 81–9.

Uedo N, Ishikawa H, Morimoto K, Ishihara R, Narahara H, Akedo I, Ioka T, Kaji I, Fukuda S (2004). “Reduction in salivary cortisol level by music therapy during colonoscopic examination”. Hepatogastroenterology 51 (56) : 451–3.

Vervoorn, C. , Quist, A. M. , Vermulst, L. J. , Erich, W. B. , de Vries, W. R. , Thijssen, J. H. (1991). The behavior of the plasma free testosterone/cortisol ratio during a season of elite rowing training. Int J Sports Med, 12 (گونزالز بونو و همکاران، 1999) : 257-263.

Wahl P, Mathes S, Achtzehn S, Bloch W, Mester J. Active vs. Passive Recovery During High-intensity Training Influences Hormonal Response. Int J Sports Med.  2013 Nov 20. [Epub ahead of print]

Wahl P, Mathes S, Köhler K, Achtzehn S, Bloch W, Mester J. Acute metabolic, hormonal, and psychological responses to different endurance training protocols. Horm Metab Res.  2013 Oct;45 (اسفرجانی و لارسون، 2007) : 827-33.

Wahl P, Zinner C, Achtzehn S, Bloch W, Mester J. Effect of high- and low-intensity exercise and metabolic acidosis on levels of GH, IGF-I, IGFBP-3 and cortisol. Growth Horm IGF Res.  2010 Oct;20 (داوسون و همکاران، 1998) : 380-5.

Widegren, U, X. J. Jang, A. Korok, et al. Divergent effects of exercise on metabolic and mitogenic signaling pathways in human skeletal muscle. FASEB J. 12: 1379 -1389, 1998.

Wilborn CD, Kerksick CM, Campbell BI, Taylor LW, Marcello BM, Rasmussen CJ, Greenwood MC, Almada A, Kreider RB (2004). “Effects of Zinc Magnesium Aspartate (ZMA) Supplementation on Training Adaptations and Markers of Anabolism and Catabolism”. J Int Soc Sports Nutr 1 (الومی و همکاران، 2003) : 12–20.

Wright, D. C, D. H, Han, P. M, Grcia- roves, et al. Exercise- induced mitochondrial biogenesis begins before the increase in muscle PGC-1 alpha expression. J. Biol. Chem 282: 194 – 199, 2007.

Zinner C, Wahl P, Achtzehn S, Reed JL, Mester J. Acute hormonal responses before and after 2 weeks of HIT in well trained junior triathletes. Int J Sports Med.  2014 Apr;35 (گیبالا و مک گی، 2008) : 316-22.