مبانی نظری و پیشینه پژوهشی احکام دعوای اضافی

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری  احکام دعوای اضافی » که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

– مقدمه

بیان مسأله

یکی از دعاوی طاری که در حقوق ما کمتر مورد توجه قانون‌گذار و نویسندگان حقوقی قرار گرفته، دعوای اضافی است.برخلاف سایر دعاوی طاری(دعوای تقابل، جلب و ورد ثالث)، در قانون آیین دادرسی مدنی تنها یک ماده(ماده 98)بدان اختصاص پیدا کرده و در پاره‌ای از مهم‌ترین کتاب‌های آیین دادرسی به ذکر مثال‌هایی جهت توضیح مصادیق آن اکتفا شده است.بدین جهت، ابهامات و پرسش‌های بیشتری، در مقایسه با سایر دعاوی طاری، در مورد این دعوی وجود دارد. (حسن زاده، مهدی، 1390، ص 2).

دعوای اضافی را باید یکی از استثنائات اصل تغییر ناپذیری دعوا در حقوق ایران به شمار  آورد. در حقیقت بر پایه اصل تغییر ناپذیری دعوا که به اصل دور از دسترس بودن دعوا  نیز شناخته می شود: ضرورت عدالت در دادرسی، حل و فصل سریع اختلافات و احترام به حق دفاع ایجاب می کند هر لحظه بر محتوا و قلمروء دعوا افزوده نشود و موضوع دعوا آزادنه از ثبات برخوردار باشد؛ بر همین اساس  اصولا  طرفین و دادرسان نمی توانند خودسرانه موضوع دعوا را تغییر داده و یا چارچوب آن را کاهش یا افزایش دهند.

در واقع، این قاعده که با اصل تسلط طرفین بر قلمروء موضوعی دعوا ارتباط دارد و در رویارویی با این اصل بهتر شناخته می شود. طرفین بر دعوا  و موضوعات آن تسلط دارند ولی هنگامی  که دعوا ساختار خود را یافت و تثبیت شد این ساختار تا انتهای دادرسی باید حفظ شود. ( غمامی و محسنی، مجید و حسن،1386،ص 154). بنابراین ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی که به خواهان تحت شرایطی امکان انجام تغییراتی در دعوی خود را داده است را باید استثنائی بر این اصل دانست. در حقوق بسیاری از کشورها به خواهان دعوی اجازه داده شده که بعد از تقدیم دادخواست و اقامه دعوی، در صورت نیاز مبادرت به تصحیح یا تغییر و تکمیل ادعاهای قبلی و اصلی خود بنماید. در حقوق فرانسه، از این اختیار تحت عنوان دعوای اضافی یاد شده که ماده 65 قانون آیین دادرسی مدنی جدید این کشور آن را به صراحت یکی از دعاوی طاری شناخته است .مواد 124 قانون مرافعات مدنی و تجاری مصر و 115 قانون اصول محاکمات مدنی اردن و ماده 31 قانون اصول محاکمات مدنی لبنان هم با عنوان دعاوی اضافی«الطلبات الاضافیه»چنین اختیاراتی را برای خواهان پیش بینی نموده اند. ( مولودی، محمد، 1381، ص2).

اما باید گفت که دعوای اضافی در حقوق ایران ابهامات و ضعف های فراوانی دارد. که نیازمند تحلیل و بررسی است. در این خصوص باید گفت که دعوای اضافی در قانون دادرسی تنها در  یک ماده ذیل فصل چهارم این قانون که به جلسات دادرسی اختصاص دارد پرداخته است و  از عنوان دعوای اضافی نیز نامی نبرده است.  بر همین اساس معلوم نیست دعوای اضافی باید ذیل جلسات دادرسی بیان شود یا در فصل دعاوی طاری؟ اگر ماده 98 را دعوای اضافی و جزء دعاوی طاری محسوب داریم تحت چه شرایطی این دعوا می تواند اقامه شود؟ برای مثال آیای دعوای اضافی نیازمند تقدیم دادخواست است؟ آیا دعوای اضافی در تقابل با اصل تغییر ناپذیری دعوا قرار دارد یا خیر؟

2ـ سوالات تحقیق

الف) سوال اصلی

آیا دعوای اضافی در تقابل با اصل تغییر ناپذیری دعوا قرار دارد یا خیر؟

ب) سوالات فرعی

1ـ آیا ماده 98 قانون آیین دادرسی در خصوص دعوای اضافی حصری بوده یا خیر هر گونه تغییر احتمالی دیگری را تحت شرایطی می توان به عنوان دعوای اضافی اقامه کرد؟

2ـ آیا اقامه دعوای اضافی مانند سایر دعاوی نیازمند شرایط اقامه دعوا و تقدیم دادخواست است یا خیر؟

3ـ آیا در قانون آیین دادرسی 1379 برای اقامه دعوای اضافی مهلتی تعیین گردیده است ؟

3ـ اهداف تحقیق

الف)هدف اصلی

تبیین جایگاه دعوای اضافی در قانون آیین دادرسی مدنی ایران و بیان شرایط و احکام آن

ب) اهداف فرعی

1ـ تبیین محدوده ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی.

2ـ تبیین دلایل و مصالحی که موجب شده قانونگذار اصل تغییر ناپذیری دعوا را نادیده انگارد.

3ـ تببین و تشریح  نقایص و ناکارآمدی های مقررات قانون آیین دادرسی در خصوص دعوای اضافی.

4. تبیین راهکارها و تدابیر جدید در خصوص برطرف کردن نقایص و ضعف های موجود قانون آیین دادرسی 1379 در خصوص دعوای اضافی.

4ـ فرضیه های تحقیق

1ـ  به نظر می رسد ماده 98 را باید از لحاظ موقعیت جزو دعاوی طاری و در کنار سایر امور اتفاقی مطرح کرد و از حیث ماهیت نیز آن را دعوای اضافی که از سوی خواهان اقامه می شود به شمار آورد

2ـ به نظر می رسد  اختلافات مطرح شده در خصوص ماد ه 98 قانون آیین دادرسی ناشی از عدم چیدمان مناسب و رابطه منطقی بین فصول و مطالب قانون آیین دادرسی 1379 می باشد.

3ـ به نظر می رسد امکان دعوای اضافی در تقابل با اصل تغییر ناپذیری دعوا قرار دارد.

5ـ پیشینه تحقیق)

در این خصوص باید بگوییم که دعوای اضافی در حقوق ما و اصطلاحات رایج بین دکترین حقوقی چندان شناخته شده نیست. در واقع با توجه به این که قانون آیین دادرسی تنها در ماده 98 و ذیل فصل چهارم که به جلسه دادرسی اختصاص دارد به بیان آن پرداخته، عنوانی نیز برای آن بیان نکرده و در این خصوص تعریفی نیز برای آن نیامده است. بر همین اساس حقوقدانان نیز اقوال مختلفی دارند.

برخی از آن ها در قسمت طواری دادرسی (امور اتفاقی)، برخی در ذیل جلسات دادرسی و برخی نیز در بحث اختیارات خواهان به آن پرداخته اند. در مقالات و کتب حقوقی نیز بحث های اندکی در این خصوص بیان شده است که از آن جمله می توان مقاله دعوای اضافی اثر محمد مولودی در سال 1381، مقاله مهلت اقامه دعوای اضافی اثر مهدی حسن زاده در سال 1390،  را  بیان کرد. در کتب حقوقی هم همان طور که گفته شد حقوقدانان در بعضی از قسمت های اثر خود با توجه به دیدگاهشان مطالبی در این خصوص بیان کرده اند که البته جامع و مانع نبوده ونیازمند تحلیل و بررسی بیشتری می باشد.

فهرست منابع

• ابهری، ح، 1387، حقوق و تکالیف خواهان دعوا در اولین جلسه دادرسی، فصلنامه حقوق دانشگاه تهران، دوره 38، شماره 1 ص 2.
• احمدی، م، 1377، محدودیت های اصل حاکمیت اراده، نشریه کانون، سال چهل و دوم، شماره 9، ص 2.
• آخوندی، م؛ 1368، آیین دادرسی کیفری، جلد اول، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ سوم، ص51.
• ارسطا، م، 1381، بازنگری در سن بلوغ و آثار فقهی قبل از بلوغ؛ نشریه طلوع، شماره 3 و 4، ص 5.
• امامی و دریایی و کربلایی، م و ر و م، 1392، دعوای اضافی، نشریه مطالعات حقوقی دانشگاه شیراز، دوره 5 شماره 3، ص 4.
• امامی، س، 1352، حقوق مدنی، تهران، نشر اسلامیه، چاپ چهارم، ص 4.
• انصاری و طاهری، م و م، 1384، دانشنامه حقوق خصوصی، جلد سوم، تهران، نشرمحراب فکر، چاپ اول، ص 160.
• انصاری،م و طاهری، م، 1384، دانشنامه حقوق خصوصی، جلد اول، ، تهران، نشرمحراب فکر، چاپ اول، ص 23.
• باقری، غ، 1389، دعاوی مرتبط در حقوق ایران، نشر جنگل جاودانه، چاپ اول، ص 14 و ص 78.
• بدریان، ف، 1374، بررسی تطبیقی دعوای متقابل، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی تهران، 1374.
• بدریان، ف، 1391، بررسی تطبیقی دعوای متقابل، تهران، نشر نگاه بینه، چاپ اول، ص 119.
• بروجردی عبده، م، 1382، اصول قضایی-حقوق مستخرجه از احکام دیوان عالی کشور، قسمت دوم-انتشارات رهام، چاپ نخست، صص 57- 58 .
• بصری، ق، 1384، هزینه دادرسی، نشریه کانون وکلا، شماره 97، ص 54.
• بهرامی، ب، 1383، دعاوی مالی و غیرمالی، تهران، نشر نگاه بینه، چاپ اول ص 18.
• بهشتی، م و مردانی، ن، 1386، آیین دادرسی مدنی، جلد 2، تهران، نشرمیزان، چاپ اول، ص 25.
• پوراستاد، م، 1387، اصول و قواعد آیین دادرسی فراملی، موئسسه بین الملللی یکنواخت سازی حقوق خصوصی و موئسسه حقوق آمریکا، ترجمه مجید پوراستاد، ، تهران، نشر موئسسه شهر دانش، چاپ اول، ص 114.
• پوراستاد، م، 1387، مقاله اصل حاکمیت اصحاب دعوای مدنی، فصلنامه حقوق دانشگاه تهران، دوره 38، شماره 3، ص 2.
• پورطهماسبی فرد، م و محسنی، ح، 1384، اصل تسلط طرفین دعوا بر جهات و موضوعات دعوا، مجله کانون وکلا، ص 2.
• جعفری لنگرودی ،م، 1378، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، جلد سوم، تهران، نشر کتابخانه گنج دانش، چاپ اول، ص 215.
• جعفری لنگرودی، م، 1378، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، جلد سوم، چاپ اول، تهران، نشر کتابخانه گنج، چاپ اول، ص 2921 و ص 2128.
• جعفری لنگرودی،م، 1379، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، جلد اول، تهران، نشر کتابخانه گنج دانش، چاپ اول، ص 254.
• جوادی، م، 1388، جایگاه اصول و قواعد دادرسی در نظام دادرسی مدنی ایران، پایان نامه کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشگاه بین المللی قزوین، ص 19.
• الحر العاملی، م ، بی تا، وسائل الشیعه، جلد 18، بیروت، نشر دارالأحیاء تراث العربی. ص 135.
• حسن زاده، م، 1390، مهلت اقامه دعوای اضافی، نشریه حقوق اسلامی، شماره 29، ص 148.
• حسین زاده، ج، 1386، دادرسی تناظری در ابطال آیین نامه های دولتی، نشریه مدرس علوم انسانی، شماره 54، ص 2.
• حسینی، س، 1380، قانون آیین دادرسی مدنی در رویه قضایی، تهران، نشر میزان، چاپ اول، ص 25.
• حسینی، س، 1383، اعتبار امر مختوم در امور مدنی، نشریه قضاوت، شماره 26، ص 13.
• حیاتی،ع، 1383، شرایط رأی قابل اعاده دادرسی در آیین دادرسی مدنی جمهوری اسلامی ایران وفرانسه، فصلنامه پژوهشی دانشگاه امام صادق، شماره 24.
• حیاتی،ع، 1390، آیین دادرسی مدنی، جلد اول، تهران، نشرمیزان، چاپ اول، ص 159.
• حیدری، س، 1387،اصل تناظر،رساله دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ص 25.
• حیدری، س، 1389، اصل تناظر در حقوق ایران و فرانسه، نشریه مطالعات حقوقی، شماره 2، ص 3.
• دهخدا،ع، 1372، لغت نامه، جلد اول، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، ص 171.
• دهخدا،ع، 1372، لغت نامه، جلد چهارم، چاپ اول، تهران، انتشارات دانشگاه تهران. ص 211.
• رسائی نیا، ن، 1351، آیا با قبول اعاده دادرسی از واقعیت و اعتبار امر مختوم کاسته می شود؟، نشریه ماهنامه قضایی، شماره 73، ص 3.
• رستگار نامدار، ح، 1356، صلاحیت دادگاه ها، صلاحیت ذاتی،صلاحیت محلی و نسبی، صلاحیت اضافی، نشریه ماهنامه قضایی، شماره 134، ص 18.
• زراعت،ع،1383،قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی ایران، تهران، انتشارات خط سوّم، ص11.
• ساردوئی و مولودی و عیوضی، م و م و ج، 1392، قلمروء دفاع ماهوی در حقوق دادرسی با نگرشی به حقوق تطبیقی، نشریه پژوهشهای فقهی، شماره 3، ص 1.
• سلطان زاده، ر، 1382، دستورالعمل 5 گانه برای درمان اطاله دادرسی، نشریه قضاوت، شماره 12، ص .33
• شاهچراغ، س، 1389، معیارهای تمییز اصول دادرسی از تشریفات در رسیدگی های حقوقی، مجله تعالی حقوق، سال دوم، شماره 7، ص 3.
• شمس،ع ،1386، آیین دادرسی مدنی دوره پیشرفته، جلد اول، تهران، نشر دراک، چاپ اول، ص 274 و ص 22 و ص 24 و ص 25.
• شمس،ع ،1390، ادله اثبات دعوا، حقوق ماهوی و شکلی، تهران، نشردراک، چاپ اول، ص 118.
• شمس،ع، 1381، اصل تناظر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره 28. ص 3.
• صدرزاده افشار،س،1380،آیین دادرسی مدنی و بازرگانی، تهران، انتشارات جهاد دانشگاهی واحد علامه طباطبایی، چاپ ششم، ص 346 و ص 5.
• الطباطبایی الیزدی، م ،1425، مستمسک العروه الوثقی، جلد 6، قم، نشر موئسسه النشر الاسلامی، چاپ دوم، ص 144.
• عبدالرسول، د، 1389، ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری، تهران، نشرمیزان، چاپ اول، ص 33.
• عبدالله، ش، 1381، مقاله اصل تناظر، مجله تحقیقات حقوقی، شماره 36، ص 63.
• عمید، ح، 1374، فرهنگ فارسی، تهران، موئسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ چهارم، ص 110.
• غفاری و عباسی، ه و ف، 1385، مروری بر حقوق متهم در نظام حقوقی ایران با رویکردی به اسناد فراملی، نشریه فقه و حقوق خانواده، شماره 43، ص 11.
• غلامی، ع، 1392، مانع یا رافع بودن صغر، جنون و عوامل مشابه آن نسبت به مسئولیت کیفری، نشریه پژوهشنامه حقوق اسلامی، شماره 37، ص 12.
• غمامی، م و محسنی، ح، 1386، اصول آیین دادرسی فراملی، تهران، نشرمیزان، چاپ اولف ص 48.
• غمامی، م و محسنی، ح؛ اصول آیین دادرسی مدنی فراملی، تهران، انتشارات میزان، چاپ اول، پاییز 1386.
• غمامی،م، 1384، مقاله دعوای متقابل، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، شماره 66، ص 227.
• فرح زادی، ع، 1379، معرفی اجمالی اصول بنیادین دادرسی در اسلام، مجله کانون وکلا، ص40.
• قزلسو، م، 1387، حقوق و تکالیف اصحاب دعوا در اولین جلسه دادرسی، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه ازاد واحد تهران مرکز، ص 1.
• قهرمانی،ن، 1390، مباحث دشوار آیین دادرسی مدنی،جلد اول، تهران، انتشارات، چاپ دوم، ص 12.
• کاتوزیان، ن، 1387، حقوق مدنی اموال و مالکیت، تهران، نشر میزان، چاپ یازدهم، ص 11.
• کاتوزیان، ن، مقدمه علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران، تهران، انتشارات شرکت سهامی انتشار، چاپ سی و سوم، سال 1382، ص 310.
• کاتوزیان،ن، 1386، اعتبار امر قضاوت شده، تهران، نشر میزان، چاپ هفتم، ص 118.
• کاتوزیان،ن، 1387، اثبات و دلیل اثبات، جلد اول، تهران، نشرمیزان، چاپ پنجم، ص 23 و 24 و 25.
• کاشانی و جعفری، ج و ز، 1390، بررسی اثر انتقالی تجدیدنظر خواهی در دعاوی مدنی در حقوق ایران و فرانسه، نشریه پژوهش حقوق عمومی، شماره 33.
• کریمی، عباس، 1386، آیین دادرسی مدنی، تهران، نشر مجد، چاپ اول، ص 21 و ص 26 و ص 27.
• متین دفتری،ا، 1388، آیین دادرسی مدنی و بازرگانی، جلد اول، تهران، نشر مجد، چاپ سوم، ص 333.
• متین دفتری،ا، 1389، آیین دادرسی مدنی و بازرگانی، جلد اول، تهران، نشر مجد، چاپ سوم، ص 434.
• محسنی و کریمی و کاویار، ح و ع و ح، 1390، اصل آزادی دفاع در دادرسی مدنی، نشریه پژوهشنامه حقوق کیفری، شماره 3، ص 11.
• محسنی، ح، 1385، مقاله مفهوم اصول دادرسی و نقش تفسیری آن و چگونگی تمییز این اصول از تشریفات دادرسی، مجله کانون وکلا، ص 111.
• محسنی، ح، 1386، نظام های دادرسی مدنی، فصلنامه حقوق دانشگاه تهران، دوره 37، شماره 1، ص 1.
• محسنی، ح، 1389، اداره جریان دادرسی مدنی بر پایه همکاری و در چارچوب اصول دادرسی، تهران، نشر شرکت سهامی انتشار، چاپ اول، ص 71.
• مدنی، س،1382، آیین دادرسی مدنی، جلد اول، تهران، انتشارات پایدار.
• مدنی،س ،1377،آیین دادرسی مدنی، جلد دوم، تهران، انتشارات پایدار، چاپ پنجم، ص 104.
• مدنی،س، 1377،آیین دادرسی مدنی، جلد دوم، تهران، انتشارات پایدار، چاپ دوم، ص 104.
• معاونت آموزش قوه قضائیه، 1387، مجموعه نشست های قضائی مسائل آیین دادرسی مدنی، جلد 1، تهران، انتشارات جاودانه، چاپ اول، ص 191 و ص 238
• معین،م، 1375، فرهنگ فارسی، جلد اول، تهران، موئسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ نهم.
• معین،م، 1376، فرهنگ فارسی، جلد چهارم، تهران، موئسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ نهم، ص 4777.
• معین،م، 1376، فرهنگ فارسی، جلد دوم، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ نهم، ص 916.
• مقصودپور،ر ،1389، دعاوی طاری و شرایط اقامه آن، تهران، نشرمجد، چاپ اول، ص 289.
• مقصودپور،ر 1389، دعاوی طاری و شرایط اقامه آن، تهران، نشرمجد، چاپ اول.
• مهاجری، ع، 1387، دعاوی مالی و غیر مالی در حقوق ایران و فرانسه، تهران، نشر فکرسازان، چاپ اول ص 95.
• مهاجری، ع، 1388، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، جلد اول، تهران، انتشارات فکرسازان، چاپ دوم، ص38. و ص 462 و 463.
• مهین، ح، 1333، فرق بین اصول دادرسی مدنی و جزائی «1»، نشریه کانون وکلا، دوره اول، شماره 40.
• الموسوی الگلپایگانی،ا، 1401، کتاب القضاء، جلد اول، قم، منشورات مکتبه الامیرالمؤمنین. ص 121.
• مولودی، م، 1381، مقاله دعوای اضافی، نشریه مجله حقوق دانشگاه تهران، شماره 58، ص 1.
• النجفی،م، 1980، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، جلد40، بیروت، نشر دارالاحیاء تراث العربی، چاپ هفتم، ص 371.
• نیکبخت، ح، 1384، تعارض قوانین در قراردادها، قانون حاکم بر تعهدات قراردادی و اصل حاکمیت اراده، نشریه حقوقی بین المللی، شماره 32،.
• واحدی،ق، 1386،آیین دادرسی مدنی، جلد2، تهران، نشر میزان، چاپ چهارم، ص 117.
• واحدی،ق، 1387،آیین دادرسی مدنی، جلد 1، تهران، چاپ چهارم، نشر میزان.
• یلفانی،ع، 1380، شرح و تفسیر قوانین دادرسی مدنی،جلد اول، ، تهران، موئسسه انتشارات امرکبیر، چاپ اول. ص 251.