مبانی نظری و پیشینه پژوهشی تمرینات ورزشی هوازی

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری تمرینات ورزشی هوازی » که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

 

از عوامل موثر بر وضعيت سلامت و كيفيت زندگی اضافه وزن (Overweight) و  چاقي (Obesity)  است. (زهرا علي زاده ، 1391)

به طور کلی شیوع چاقی در ایران از 6/13 %در سال 1999 به 6/19% در سال 2005 و 3/23% در سال 2007 رسیده و در همین مدت شاخص توده بدن ( body mass index) از 03/25 به 14/26 (در سال 2005) و 47/26 (در سال 2007) افزایش یافته است. (یونس پور، 1391،ص 70 )

چاقی با تعدای از عوامل تهدید کننده سلامت از جمله افزایش چربی خون و قند خون در ارتباط است. (منصور نیا، 1391، 70ص)

بر اساس مطالعات موجود ،چاقی احتمال ابتلا به بیماری های مزمن از جمله قلبی عروقی ،دیابت،فشار خون را افزایش می دهد. (جکیسیک و همکاران[1] ، 2001)

همچنین احتمال بیماری های مزمن کلیوی نیز بیشتر می شود.  (تینگ و همکاران² ، 2009)

احتمال ابتلا به سرطان کولون مری اندو متر رحم و سینه نیز در زنان افزایش می یابد. (بیانچینی و همکاران³ ، 2002)

 

گسترش روز افزون امار چاقی و اضافه وزن باعث شده است که سالیانه 100 ملیارد دلار در امریکا صرف درمان اختلالات مرتبط با چاقی شود.

حتی 5الی 10 درصد از بودجه بهداشتی کشور به هزینه های مستقیم ناشی از چاقی اختصاص یابد.(گیوردانو و همکاران[2] ، 2011)

بنا بر این اهمیت توسعه برنامه های پیشگیری روز به روز افزایش می یابد. (جکیسیک و همکاران ، 2001)

از سوی دیگر ، عدم فعالیت فیزیکی یکی از عوامل موثر در ایجاد چاقی ، ديابت، برخي سرطان ها و بيمار ي ها ي قلبي- عروقي است.

با این حال بر اساس مطالعات صورت گرفته در ایران، 40% از ایرانیان بزرگسال (6/13% مردان و 6/48% زنان) فعالیت بدنی پایینی دارند. (استقامتی و همکاران ، 2011)

حتی در برخی مطالعات آماری عدم فعالیت فیزیکی در تهران بالاتر از این نیز گزارش شده است. (مومنان و همکاران ، 2011)

ورزش ﻳﻚ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻧﻬﺎدﻳﻨﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰمﻛﺎرﺑﺮد ﻧﻴﺮوي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻮاﻣﻞ دروﻧﻲ و ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ.

اﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي ورزﺷﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ ارﺗﺒﺎط ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . (ﻛﻮﺷﺎﻓﺮ ،1381، ص 58)

از ﻧﻈﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ ، «ﺗﻨﺪرﺳﺘﻲ ﺻﺮﻓﺎً ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﺑﻴﻤﺎري و ﺿﻌﻒ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻨﻈﻮر از آن ﺳﻼﻣﺘﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﺴﻤﻲ ، ذﻫﻨﻲ ، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و روﺣﻲ اﺳﺖ . در ﺣﻘﻴﻘﺖ دو ﻫﺪف ﻋﻤﺪه ﺗﻨﺪرﺳﺘﻲ ، ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻣﺮگ و ﺑﻴﻤﺎري اﺳﺖ» ( ﮔﺎﺋﻴﻨﻲ ، 1386 ،ص27)

دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت است که پیش بینی می شود با سرعت روزافزون شیوع چاقی، شیوع آن نيز افزايش می يابد.

اگر فرد ديابتی پروزن، فربه و فاقد فعالیت بدني ورزش، پیاده روی و…. باشد ممکن است در خطر ابتلا به بیماری های متعدد از جمله بیماری های قلبی- عروقی، فشار و چربی خون بالا، روماتیسم مفصلی، بیماری های کیسه صفرا وبرخی سرطا نها مانند سرطان روده بزرگ قرارگیرد.

بنابراين آگاهي نسبت به وضعيت وزن و انداز ه هاي تن سنجي )وزن، دور كمر و نمايه توده بدني به منظور مديريت وزن و بيماري ديابت بسيار مهم است.

ازمعیارهای مورد استفاده براي طبقه بندي افراد در گروه پروزن و يا چاق، نمايه توده بدني را می توان نام برد.

BMI از تقسيم وزن به مجذور قد به دست مي آيد.

اگرنمايه توده بدني بين 9/ 29 – 25 باشد، فرد پروزن و در صورتي كه بيش از 30 باشد چاق محسوب مي شود.

گفته مي شود خطر نسبی بروز دیابت در زنان با نمایه توده بدنی بالای 30 کیلوگرم بر مترمربع، 28 بار بیشتر از زنان با نمایه توده بدنی بیشتر از 22 کیلوگرم بر متر مربع است.

معیار دور كمر نيز به تنهايي يكي از اندازه هاي تن سنجي است كه مي تواند به تشخيص افراد در معرض خطر بيمار يهاي قلبي، ديابت و… كمك كند. افرادی که چربی را بیشتر به دور کمر خود بالا تنه ذخیره می کنند  به عنوان افراد “سیب شکل” و آنها که چربی را بیشتر در پايین تنه خود باسن، ران ها و لگن ذخیره می کنند، به عنوان افراد “گلابی شکل” معروف می باشند.

چاقی سیبي شکل بیشتر در مردان و نوع گلابی شکل آن بیشتر در زنان دیده می شود.

افرادي كه چاقي سيبي شكل دارند بيشتر در معرض ابتلا به بيمار يهاي قلب و عروق قرار دارند و برای همین است که در وزن برابر زن و مرد، زن ها کمتر دچار عوارض چاقی می شوند زیرا چاقی آنها بیشتر مربوط به پائین تنه است.

اما پس از سن يائسگي، چاقي سيبي شكل در خانمهايي كه نكات تغذيه اي را رعايت نمي کنند نيز حادث خواهد شد.

در واقع، زنان پس از يائسگي، بيشتر از الگوي چاقي مردان پيروي خواهند كرد و در نتيجه ممكن است به خطر افزايش گلوكز خون، افزايش چربي و عوارض فشار خون دچار شوند.

انباشت بافت چربي با مکانسيم هاي متعدد و پيچيده که کاملاً شناخته شده نيست، باعث مي شود هورمون انسولين که براي تنظيم قندخون و کاهش قندخون ضروري است، نتواند روي گيرند ه هاي خود تاثير بگذارد و در نتيجه غده پانکراس به ناچار مقدار بيشتري انسولين ترشح مي کند.

اين حالت که “مقاومت به انسولين” نام دارد، سنگ بنا و گام نخست ابتلا به ديابت است. بيمار ي ها و نارساييهاي ديگر مانند پرفشاري خون نيز به مقاومت به انسولين ربط داده مي شوند.

اگر وزن را كم كنيد و يا جلوي افزايش وزن خود را بگيريد به بهبود بسياري از اين اختلالات كمك مي کنيد.

دور كمر در زنان بايد کمتر از 88 سانتی متر و در مردان کمتر از 102 سانتی متر باشد.

تحقیقات نشان می دهد که 10 درصد کاهش وزن در افراد می تواند خطر بروز بیماری دیابت را تا 58 درصد كاهش دهد.

کاهش وزن حتی به مقدار کم  فقط 10 درصد وزن کنونی تان به کاهش خطر بیمار یهای قلبی کمک می کند.

بهترین روش کاهش وزن روش تدریجی است. چنین کاهش وزنی از طریق فعالیت بدنی و خوردن یک رژیم غذایی متعادل کم کالری و کم چربی امکان پذیر است.

کنترل وزن، حتي اگر مانع بيماري نشود،اما وقوع آن را به تأخير مي اندازد وشدت آن را بسيار كاهش مي دهد.

بنابراين افراد پروزن و چاق، حتماً بايد وزن کم کنند.

توصيه مي شود روزانه 2 و ترجيحاً 3 سهم سبزي مصرف شود.

در مورد ميو ه ها بايد گفت كه قند ميو ه ها جذب مي شود و بر قندخون تاثير دارد از اين رو افرادي که قند بالا دارند، بايد در مصرف ميوه تعادل را رعايت كنند. مقدار بيشتر از نياز ممكن است باعث افزايش وزن و بالا رفتن قندخون شود بنابراين مقدار ميوه را هم بايد يک متخصص تغذيه تنظيم كند و در مورد زمان و نحوه مصرف آن آموزش هاي لازم را به فرد بدهد. (شب بيدار 1391 ،ص 58)

انتخاب روش صحیح کاهش وزن:

رژیم های حذف وعده یا ماده غذایی خاص، حذف یک یا چند وعده غذایی و یا گروه غذایی از برنامه روزانه، رژیم های پر پروتئین یا کم کربوهیدرات” نه تنها به کاهش وزن ماندگار کمک چندانی نمی کند بلکه سلامت شما را نیز به خطر خواهد انداخت.

گفته مي شود تنها 10 درصد افراد در درمان چاقی موفق اند. يكي از علل این موفقيت، انتخاب روش ماندگار برای لاغری است. الگوي غذايي و رفتارهاي غذايي سالم نيز سهم عمده اي در اين موفقيت دارد.

رفتارهای غذایی ناسالم:

گذشته از داشتن يك رژيم غذايي و برنامه غذايي حاوي شمار كف دست نان لواش، شمار قاشق برنج و…، گرفتن راهنمايي هاي غير رژيمي از متخصص تغذيه نيز گامي مهم در كاهش وزن است.

 

فهرست منابع

یونس پور ش، علی زاده ز ، منصور نیا م. 1391. بررسي تاثير طولاني مدت 12 هفته ورزش هوازي مداوم و متناوب بر تغييرات وزن و ترکيب بدني خانم هاي چاق و داراي اضافه وزن. مجله دانشكده پزشكي، 10 ، 630- 639.

رشيدلمير الف ، غلاميان س، ابراهيمي عطري  الف . 1392 . فصلنامه فيزيولوژي ورزشي. 18 : 95 – 106.

نخستين روحي ب ، فتحي ر، فدايي ريحان آبادي س ، 1392 . فصلنامه فيزيولوژي ورزشي . 18: 121 – 135

رواسي ع ، گائيني ع ،طلوعي آذر  ج. 1392. فصلنامه علوم زيستي ورزشي 18: 63 – 75

زيلايي بوري ش، خدري الف ، آهنگرپور الف ، زيلايي بوري  م. 1392 ،  مجله دانشگاه علوم پزشكي فسا، 9: 81

 

سنكيان م، صادقي ح، پيري م ، بقر آبادي و . 1388 . مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي سمنان- جلد 11 ، شماره 1

(پياپي 33 )، پائيز 1388

آتش زاده شوریده ف، شیری ح، مشتاق عشق ز، صنیعی م. 1382 ، مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان

ج2 ، ش  3 و 4.

   شب بیدار س. 1391. پیام دیابت، 57 و 58 .

آقا علی نژاد ح، رجبی ح، سیاهکوهیان م. 1391.  فیزیولوژی ورزش کاربردی .

   — . 1390 . نقش ورزش در سلامتی انسان . نشريه خانواده مطهر. آدرس دسترسی:

   http://rasekhoon.net/article/show/204823 [آخرین دسترسی: تیر 1393]

   حیدری م، نیازی پ ، نجفی ف، مریدی ث، پاسدار ی. 1390 .پژوهش نامه علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي

كرمانشاه.

قربانيان ب . 1392 . فصلنامه فيزيولوژي ورزشي،  17: 115

رحیمیان ز، عطارزاده حسینی ر ، آرین نژاد ج. 1389 . تأثير برنامه ي تمرين هوازي و رژيم غذايي برعوامل خطرساز

قلبي- عروقي و فشار خون زنان مبتلا به اضافه وزن، چاق و فشارخون بالا. مجله ي غدد درون ريز و متابوليسم

ايران.دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي  درماني شهيد بهشتي. 12- 4 – ۳۸۴ -۳۷۶

A patuff BK. Multiple Sclerosis & exercise in Journal BD (editor). Sport Neurology. Third edition philadelphia, lippincott Co 2001.

Alizadeh Z, Kordi R, Rostami M, Mansournia MA, Hosseinzadeh- Attar MJ. Comparison between the effects of continuous and intermittent aerobic exercise on weight loss and body fat percentage in overweight and obese women; A randomized controlled trial. Int J Preventive Med 2012. [In press]

Andersson K, Karlstrom B, Freden S, Petersson H, Ohrvall M, Zethelius B. A Two-year Clinical Lifestyle Intervention Program For Weight Loss In Obesity. Food Nutr Res 2008;52

Benatti FB, Lancha Junior AH. Leptin and endurance exercise: implications of adiposity and insulin Esporte 2007; 13: 239e-244e.

Benatti FB, Lancha Junior AH. Leptin and endurance exercise: implications of adiposity and insulin. Rev Bras Med Esporte 2007; 13(4): 263-9.

Bianchini F, Kaaks R, Vainio H. Overweight, obesity, and cancer risk. Lancet Oncol 2002;3(9):565-74..

Centis E,Dalle Grave R, Calugi S, El Ghoch M, Marchesini G. Cognitive-behavioral strategies to increase the adherence to exercise in the management of obesity. J Obes 2011;2011: 348293.

Chanudet X, Lambert de Cremeur G, Bonnevie L. Physical activity in hypertension management. Presse Med 2006; 35: 1081-7.

 

Colley Rc, Hills Ap, O’moore-sullivan Tm, Hickman Ij, Prins Jb, Byrne Nm. Variability In Adherence To An Unsupervised Exercise Prescription In Obese Women. Int J Obes (lond) 2008;32(5):837-44.

Desgorces FD, Chennaoui M, Gomez-Merino D, Drogou C, Guezennec CY. Leptin response to acute prolonged exercise after training in rowers. Eur J Appl Physiol 2004; 91(5-6): 677-81.

 

Despres JP, Poirier P. Exercise in weight management of obesity. Cardiol Clin 2001;19(3):459-70.

Donnelly JE, Blair SN, Jakicic JM, Manore MM, Rankin JW, Smith BK. American College of Sports Medicine Position Stand. Appropriate physical activity intervention strategies for weight loss and prevention of weight regain for adults. Med Sci Sports Exerc 2009; 41(2):459-71.

El-Kader SMA, Gari MA. Physical Training Combined with Dietary Measures and Acupuncture in the Treatment of Adult Obesity. A comparison of two protocols. World Appl Sci J 2009; 7(4): 531-7.

Elloumi M, Ben OO, Makni E, Van PE, Tabka Z, Lac G. Effect of individualized weight-loss programmes on adiponectin, leptin and resistin levels in obese adolescent boys. Acta Paediatr2009; 98(9): 1487-93.

Esteghamati A, Khalilzadeh O, Rashidi A, Kamgar M, Meysamie A, Abbasi M. Physical activity in Iran: results of the third national surveillance of risk factors of non-communicable diseases (SuRFNCD-2007). J Phys Act Health 2011;8(1):27-35..

Esteghamati A, Khalilzadeh O, Mohammad K, Meysamie A, Rashidi A, Kamgar M, Et Al. Secular Trends Of Obesity In Iran Between 1999 And 2007: National Surveys Of Risk Factors Of Noncommunicable Diseases. Metab Syndr Relat Disord 2010; 8(3):209-13.

Friedman JM, Halaas JL. Leptin and the regulation of body weight in mammals. Nature1998; 395(6704): 763-70.

 

Garabed E (January 2008). “Adolphe Quetelet (1796-1874)—the average man and indices of obesity”. Nephrol. Dial. Transplant. 23 (1): 47–51

Giordano SH, La Vecchia C, Hortobagyi GN, Chabner B. Overweight, obesity, diabetes, and risk of breast cancer: interlocking pieces of the puzzle. Oncologist 2011;16(6):726-9.

Grant, S.; Aitchison, T.; Henderson, E.; Christie, J.; Zare, S.; McMurray, J.; Dargie, H. (1999). “A Comparison of the Reproducibility and the Sensitivity to Change of Visual Analogue Scales, Borg Scales, and Likert Scales in Normal Subjects During Submaximal Exercise”. Chest 116 (5): 1208–1217.

Guyton AC, Hall JE: Textbook of Medical Physiology. Tenth Edition. Philadelphia, W.B. Saunders Co. 2001.

Hafeezullah MA. Leptin: Fights against obesity. Pak J Physiol 2006; 2(1): 54-60.

Haghighi AH, Hamedinia MR. The effect of 13 weeks aerobic exercise on serum leptin of obese women. Olympic J 2008; 16(1): 89-98.

Haskell WL, Lee IM, Pate RR, Powell KE, Blair SN, Franklin BA, et al. Physical activity and public health: updated recommendation for adults from the American College of Sports Medicine and the American Heart Association. Med Sci Sports Exerc 2007;39(8): 1423-34.

Hojjati z, Rahmaninia F, Soltani B, Rahnama N. Acute effect of aerobic and resistance exercise on serum leptin and some of heart coronery dangers factors in obese girls. Olympic J 2008; 16(2): 7-17.

Irandoost KH, Rahmaninia F, Mohebi H, Mirzaei B, Hassannia S. The effect of aerobic exercise on plasma gherlin and leptin in obese and with normal weight women. Olympic J 2010; 18(2): 87-99.

 

Jacobsen DJ, Donnelly JE, Snyder-Heelan K, Livingston K. Adherence and attrition with intermittent and continuous exercise in overweight women Int J Sports Med 2003;24(6):459-64.

Jakicic JM, Clark K, Coleman E, Donnelly JE, Foreyt J, Melanson E, et al. American College of Sports Medicine position stand. Appropriate intervention strategies for weight loss and prevention of weight regain for adults. Med Sci Sports Exerc2001;33(12):2145-56

Jakicic JM, Marcus BH, Gallagher KI, Napolitano M, Lang W. Effect of exercise duration and intensity on weight loss in overweight, sedentary women: a randomized trial. JAMA 2003; 290(10):1323-30.

Jin L, Zhang S, Burguera BG, Couce ME, Osamura RY, Kulig E, et al. Leptin and leptin receptor expression in rat and mouse pituitary cells. Endocrinology 2000; 141(1): 333-9.

Kelley GA, Sharpe Kelley K. Aerobic exercise and resting blood pressure in older adults: a metaanalytic review of randomized controlled trials. J Gerontol A Biol Sci Med Sci 2001; 56: M298- 303.

 

Kraemer RR, Chu H, Castracane VD. Leptin and exercise. Exp Biol Med (Maywood ) 2002; 227(9): 701-8.

 

Kraemer RR, Kraemer GR, Acevedo EO, Hebert EP, Temple E, Bates M, et al. Effects of aerobic exercise on serum leptin levels in obese women. Eur J Appl Physiol Occup Physiol 1999; 80(2): 154-8.

 

Lynn Wolf D. The Effects of Exercise Training and Dietary Supplementation on Fat Metabolism and Body Composition in Obese Women”. A Dissertation for the degree of Doctor of Philosophy, University of Pittsburgh; 2006.

 

Miyatake N, Takahashi K, Wada J, Nishikawa H, Morishita A, Suzuki H, et al. Changes in serum leptin concentrations in overweight Japanese men after exercise. Diabetes Obes Metab 2004; 6(5): 332-7.

Momenan AA, Delshad M, Mirmiran P, Ghanbarian A, Azizi F. Leisure Time Physical Activity and Its Determinants among Adults in Tehran: Tehran Lipid and Glucose Study. Int J Prev Med 2011; 2(4):243-51

Morrison C. Interaction between exercise and leptin in the treatment of obesity. Diabetes 2008; 57(3): 534-5.

 

Mulé G, Cerasola G. The metabolic syndrome as a prohypertensive state. Am J Hypertens 2008; 218.

Murphy MH, Blair SN, Murtagh EM. Accumulated versus continuous exercise for health benefit: a review of empirical studies. Sports Med 2009;39(1):29-43.

Murphy M, Nevill A, Neville C, Biddle S, Hardman A. Accumulating brisk walking for fitness, cardiovascular risk, and psychological health. Med Sci Sports Exerc 2002;34(9):1468-74.

Narkiewicz K. Obesity and hypertension—the issue is more complex than we thought. Nephrol Dial Transplant 2006; 21: 264-7.

Olive Jl, Miller Gd. Differential Effects Of Maximal- And Moderate-intensity Runs On Plasma Leptin In Healthy Trained Subjects. Nutrition 2001; 17(5): 365-9.

Park SK, Park JH, Kwon YC, Kim HS, Yoon MS, Park HT. The effect of combined aerobic and resistance exercise training on abdominal fat in obese middle-aged women. J Physiol Anthropol Appl Human Sci 2003; 22(3): 129-35.

Piovesana Pde M, Colombo RC, Gallani MC. Hypertensive patients and risk factors related to physical activity and nutrition. Rev Gaucha Enferm 2006; 27: 557-63

Polacow VO, Benatti FB, Ribeiro SML, Gualano B, Coelho DF, Rogeri PS, et al. Swimming training down-regulates plasma leptin levels, but not adipose tissue ob mRNA expression. Braz J Med Biol Res 2008; 41: 866-71.

Potter, Perry: Fundamentals of Nursing. Fifth Edition. St Louis. Mosby Co. 2001.

Poirier P, Despres JP. Exercise in weight management of obesity. Cardiol Clin 2001;19(3):459-70.

Quinn TJ, Klooster JR, Kenefick RW. Two short, daily activity bouts vs. one long bout: Are health and fitness improvements similar over twelve and twenty-four weeks? J Strength Cond Res2006;20(1):130-5.

Reseland JE, Anderssen SA, Solvoll k, Hjermann I, Urdal P, Holme I, et al. Effect of long-term changes in diet and exercise on plasma leptin concentrations. Am J Clin Nutr 2001; 73: 240-5.

van Rossum EF, Nicklas BJ, Dennis KE, Berman DM, Goldberg AP. Leptin responses to weight loss in postmenopausal women: relationship to sex-hormone binding globulin and visceral obesity. Obes Res 2000; 8(1): 29-35.

Schmidt WD, Biwer CJ, Kalscheuer LK. Effects of long versus short bout exercise on fitness and weight loss in overweight females. J Am Coll Nutr 2001;20(5):494-501.

Snyder KA, Donnelly JE, Jabobsen DJ, Hertner G, Jakicic JM. The effects of long-term, moderate intensity, intermittent exercise on aerobic capacity, body composition, blood lipids, insulin and glucose in overweight females. Int J Obes Relat Metab Disord 1997;21(12):1180-9

Taghyan F and et al. The effect of aerobic exercise on plasma leptin in obese women. Journal of Research at Sports Sciences 2006; 4(11): 45-58.

Ting SM, Nair H, Ching I, Taheri S, Dasgupta I. Overweight, obesity and chronic kidney disease. Nephron Clin Pract 2009; 112(3):c121-7; discussion c127.

Thong FSL, Hudson R, Ross R, Janssen I, Graham TE. Plasma leptin in moderately obese men: independent effects of weight loss and aerobic exercise. Am J Physiol Endocrinol Metab 2000; 279(2): E307-E313.

Tsao TH, Hsu CH, Yang CB, Liou TL. The effect of exercise intensity on serum leptin and creactive protein levels. J Exerc Sci Fit 2009; 7(2): 98-103.

Unal M, Unal DO, Baltaci AK, Mogulkoc R, Kayserilioglu A. Investigation of serum leptin levels in professional male football players and healthy sedentary males. Neuro Endocrinol Lett2005; 26(2): 148-51.

Volpe SL, Kobusingye H, Bailur S, Stanek E. Effect of diet and exercise on body composition, energy intake and leptin levels in overweight women and men. J Am Coll Nutr 2008; 27(2): 195-208.