مبانی نظری و پیشینه پژوهشی سلامت روان

با سحافایل در خدمت شما هستیم با «پیشینه پژوهشی و تحقیق و مبانی نظری سلامت روان » که بطور کامل و جامع به این مبحث پرداخته و نیاز شما را به هرگونه جستجوی بیشتری برطرف خواهد نمود.

 

مقدمه

در اين فصل ابتدا به تفسير نظريه‌ها و مباحث مربوط به هوش هیجانی، مهارت‌های ارتباطی و سلامت روان پرداخته می‌شود و در پايان به ترتيب پژوهش‌های خارجي و داخلي كه در اين خصوص انجام‌گرفته است، ارائه می‌گردد.

2-2- هوش هیجانی

به اعتقاد افلاطون، تمام یادگیری‌ها داراي يك زيربناي هيجاني و عاطفي هستند. بر اساس گفته افلاطون از آن زمان تاكنون دانشمندان، پژوهشگران و فيلسوفان زيادي در جهت اثبات يا نفي نقش احساسات در يادگيري، مطالعات زيادي انجام داده‌اند. متأسفانه تفكر حاكم در اين 2000 سال اين بود كه «هیجان‌ها مانع انجام كار و تصميم‌گيري صحيح مي‌شوند و تمركز حواس را مختل مي‌سازند». در سه دهه گذشته حجم رو به رشد تحقيقات،‌ خلاف اين مطلب را ثابت كرد. در سال 1950 ابراهام مازلو مقاله‌اي در زمينه ارتقا نيازهاي هيجاني- جسمي، معنوي و رواني نوشت كه بعد از دوره رنسانس، انقلاب و تحول عظيمي در زمينه تجليل از مكتب انسان‌گرايي به وجود آورد. بين سال‌هاي 1970 تا 1980 نظريه مازلو موجب رشد و تحول علوم مربوط به توان و استعداد انسان‌ها گرديد. در تعريف واژه هوش اتفاق نظر ميان روان شناسان وجود ندارد و براي تعريف آن از ويژگي‌هايش استفاده مي‌شود. هنگامی‌که هوش مورد مطالعه قرار مي‌گيرد، خود هوش نيست، بلكه رفتار يا عملكرد هوشمندانه است. بنابراين به جاي تفكر درباره هوش بايد رفتار هوشمندانه تحليل كنيم و مبناي رفتار هوشمندانه بايد نوعي دانش و اطلاعات در كلي‌ترين معناي آن باشد كه به طور رسمي يا غیررسمی كسب شده‌اند. تأثیر هوش بر رفتار هوشمندانه با حافظه آغاز مي‌شود. يك عامل مرتبط با آن به یادآوردن اطلاعات، اعمال آموخته‌هاي قبلي در وضعيت موجود، يعني توانايي انتقال يا تصميم‌گيري است. برخي از افراد نسبت به ديگران ظرفيت بسياري بيشتري براي انتقال دارند كه نشان از هوش بالاي آن است. جنبه‌هاي ديگر هوش و رفتار هوشمندانه شامل سرعت در رسيدن به راه‌حل‌ها و پاسخ‌ها و توانايي حل مسئله است(به نقل از خائف الهي و دوستار، 1382).

عصب‌شناسان، وجود حداقل دو هوش مجزا در انسان را تأييد مي‌كنند: هوش‌شناختي و هوش هيجاني. «هوش هيجاني» نوعي از باهوش بودن است كه شامل درك احساسات خود براي تصميم‌گيري مناسب در زندگي است. هوش هيجاني توانايي كنترل حالت‌هاي اضطراب‌آور و كنترل واكنش‌هاست. به طوركلي، مي‌توان گفت هوش هيجاني يك مهارت اجتماعي است و شامل همكاري با ساير مردم، كاربرد احساسات در روابط و توانايي رهبري ساير افراد مي‌باشد. رويكرد جديد به هوش هيجاني، ريشه در پژوهش‌هاي مربوط به توانايي‌هاي انساني دارد(آتش پور، 1382).

به دنبال نتيجه‌گيري كرونباخ^[1] (1960)، كه عقيده داشت هوش هيجاني را نمي‌توان تعريف نمود و اندازه‌گيري هم نشده است، در سال1980 شكاف‌هايي در تجزيه و تحليل ماهيت هوش ظاهر گشت. براي مثال، استرنبرگ^[2] (1985) تلاش نمود توجه محققان توانايي‌هاي ذهني بشر را بيشتر به طرف جنبه‌هاي خلّاق و عملي هوش جلب نمايد. گاردنر^[3](1993ـ1983) حتي هوش درون فرد را معين نمود كه مربوط به دستيابي به زندگي احساسي فرد است. ظرفيت نشان دادن احساسات و توانايي تكيه بر آن‌ها، به عنوان وسيله درك و راهنماي رفتار. سپس، در كتاب جنجال‌برانگيز “منحني نرمال يا زنگي شكل”، هرنستين و موري^[4](1994)، بحث از وراثتي بودن هوش و اينكه تا چه حد هوش تحت تأثير شرايط اجتماعي مي‌باشد را از نو شروع كردند. كتاب “منحني نرمال هوش”، به جاي كسب حمايت در موضوع هوش وراثتي، موجب اعتراض و انگیزه بسياري از مدرسان، محققان و روزنامه‌نگاران گشت كه آيا ديدگاه سنتي در مورد هوش، محدود و يك‌ جانبه نبوده است؟ و اين مفهوم جديد شكل گرفت كه ممكن است راه‌هاي ديگري براي باهوش بودن و موفقيت در دنيا وجود داشته باشد(به نقل از آقايار، 1386).

اصطلاح «هوش هيجاني» براي نخستين بار در مجموعه مقالات آموزشي جان ماير و پيتر سالوي[5] (1993ـ1990) منتشر شد. سپس، با انتشار كتاب “هوش هيجاني: چرا هوش هيجاني مهم‌تر از هوش عمومي است”، اثر گلمن^[6] در سال 1995 اين اصطلاح، بخشي از زبان روزمره روان‌شناسان گرديد. پيش از سال 1995، تنها معدودي از محققان با اين اصطلاح آشنا بودند. اما امروزه، اين اصطلاحي فراگير شده است.

2-3- تعريف هوش هيجاني

ماير و سالوي(1990)، هوش هيجاني را شامل ادراك، ابراز، فهم و كنترل هيجانات در خود و ديگران و بهره‌برداري از هيجان در مسئله گشايي مي‌دانند.

توانايي كنترل هيجان‌هاي خود و ديگران، تشخيص و تمايز بين هيجان‌هاي مختلف و نام‌گذاري مناسب آن‌ها و همچنين استفاده از اطلاعات هيجاني در جهت هدايت انديشه و رفتار است (گلمن، 1994).

شكل ديگري از با‌هوش بودن است. آگاهي از احساس و استفاده از آن براي اتخاذ تصميم‌هاي مناسب در زندگي و همچنين توانايي تحمل كردن ضربه‌هاي روحي و مهار آشفتگي‌هاي روحي است (دژگاهی، 1388).

توانايي درك درست محيط پيرامون، خودانگيزي، شناخت و كنترل احساسات خويش؛ به‌طوري كه اين فرايند بتواند جريان تفكر و ارتباطات را تسهيل كند(ماير و سالوي، 1997؛ به نقل از منصوري، 1389).

به منزله زير مجموعه‌اي از هوش اجتماعي است؛ يعني كنار آمدن با مردم، مهار هيجان‌ها در روابط با انسان‌ها و توانايي ترغيب يا راهنمايي ديگران(گلمن، 1384).

توانايي درك و فهم عواطف، به منظور ارزيابي افكار، خلق‌وخو و تنظيم آن‌ها به گونه‌اي كه موجب تعالي و رشد شناختي- عاطفي گردد(اکبر زاده، 1386).

توجه به هيجان‌ها و كاربرد مناسب آن‌ها در روابط انساني، درك احوال خود و ديگران، خويشتن‌داري و تسلط بر خواسته‌هاي آني، همدلي با ديگران و استفاده مثبت از هيجان‌ها و شناخت آن‌ها(‌مها‌نيان، 1385).

قابليت پردازش صحيح اطلاعات هيجاني و كارآمدي در دريافت، جذب، فهميدن و سر و سامان دادن به هيجانات(جلالي، 1387).

 

فهرست منابع

– آتش پور، حميد(1382). هوش هيجاني يا قلب زيرك. مجله فولاد، شماره 105.

2- آتش پور، عليرضا(1382). هوش هيجاني و کنترل رفتار. مجله روانشناسي، سال پنجم، شماره1، صص: 51-46.

3- آقايار، سيروس(1386). هوش هيجاني سازماني. انتشارات سپاهان.

4- آهنچيان، محمدرضا(1391). رابطه مهارت‌های ارتباطي با سلامت سازماني. پژوهشنامه علوم انساني.

5- آهنگري، سعيده(1391). هوش هيجاني و ارتباط آن با اضطراب دانشجويان زبان انگليسي. آموزش و ارزشيابي، دوره 5، شماره 17، 165-147.

6- اجتماعي، شماره 12، 50-44.

7- احساني، محمد(1389).اثرات مهارت‌های ارتباطي و ارتباطات بين فردي بر اثربخشي سازماني مديران ورزشي ايران و ارائه الگو. نشريه مطالعات مديريت ورزشي، شماره26، صص: 25-20.

8- احیاکننده، منیژه(1388). بررسي رابطة هوش هيجاني و سلامت رواني دانشجويان دختر رشتة مشاوره دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهبهان. دانش و پژوهش در روانشناسي كاربردي دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان، شمارة چهل و يك،  صص 16-1.

9- اسماعيلي، كوروش(1381). تعهد سازماني. نشريه تدبير، 112، صص: 14- 8.

10- اکبرزاده، نسرين(1386). هوش هيجاني در ديدگاه سالوي. فصلنامه تازه‌هاي روان‌درماني، شماره‌های 13 و 14، ص 108.

11- امامي، فاطمه(1391). رابطه سبک رهبري و مهارت‌های ارتباطي مديران با سلامت روان کارکنان. طب انتظامي، 1(1):20-25.

12- امرایی، مرتضی(1389). رابطه‌ی بین هوش هیجانی و مهارت‌های ارتباطی کتابداران کتابخانه‌های دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. مديريت اطلاعات سلامت، دوره‌ی هشتم، شماره‌ی پنجم.

13- امینی، زرار(1387). بررسي رابطة هوش هيجاني با خودكارآمدي و سلامت روان و مقايسة آن در                  دانش آموزان ممتاز و عادي پسر دورة متوسطة شهرستان اشنويه. دانش و پژوهش در روانشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان(اصفهان)، شمارة سي و پنجم و سي و ششم، صص: 122-107.

14- بابالحوائجي، مینا(1389). رابطه هوش هيجاني با توانمندی‌های ارتباطی كتابداران کتابخانه‌های دانشگاهي شهرستان تبريز. فصلنامه پژوهش در علوم رفتاری، 3(10)، 24-13.

15- باقری، مرضیه (1386). بررسی تأثیر آلودگی صوتی بر سلامت روانی کارکنان صنایع مخابراتی شهر شیراز. پایان‌نامه کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه ارسنجان.

16- بال افشان، بیتا(1391). تعیین ارتباط بین کیفیت مهارت‌های ارتباطی با سلامت روان در کارکنان سازمان ورزش و جوانان اصفهان. مجله تازه‌های مدیریت، دوره چهارم، شماره 20، صص : 38-31.

17- بخشی شورجستانی، لیلا(1386). رابطه بین هوش هیجانی و بهداشت روانی و عملکرد دانشگاهی دانشجویان پسر و دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان. مجله تحقیق و دانش، 22(19)، 116-97.

18- بشارت، محمدعلي(1384).بررسي تاثير هوش هيجاني بر كيفيت روابط اجتماعي. مطالعات روانشناختي، 1(3-2):25-38.

19- بشارت، محمدعلی(1388). بررسی تاثیر هوش عاطفی بر کیفیت روابط اجتماعی. فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات روانشناختی دانشگاه الزهرا، 2(3)، 38-25.

20- بهرامي، آمنه(1390). بررسي رابطه بين هوش هيجاني با بهداشت رواني دانشجويان. پایان‌نامه كارشناسي روانشناسي عمومي، دانشگاه پيام نور واحد سردشت.

21- پاكزاديان، عبداله(1388). آسیب‌شناسی رواني. چاپ ششم، انتشارات رشد، تهران.

22- تهرانی، طیبه(1391). بررسي ارتباط هوش هيجاني با سلامت روان و پيشرفت تحصيلي در دانشجويان پرستاري دانشكده نيشابور. مجله علمي دانشكده پرستاري و مامايي همدان، دوره بيستم، شماره3، صص: 18-12.

23- جلالي، احمد(1387). هوش هيجاني. فصلنامه تعليم‌ و تربيت، شماره 70، صص: 26-20.

24- جمالی پاقلعه، سمیه (1389). فراتحلیل جامع رابطه میان هوش هیجانی و سلامت روان. دوره 4، شماره2، صص:32-21.

25- جمالی، سمیه(1389). نقش هوش هیجانی در سلامت روان. مجله روانشناسی، دوره 4، شماره 2، صفحه 21-32.

26- حدادی، علی اکبر(1383). بررسی مقایسه‌ای رابطه هوش هيجاني با سلامت روانی و پيشرفت تحصيلي در دانشجويان شاهد و غيرشاهد دانشگاه تهران. مجله روانشناسی و علوم تربيتی، سال سی و هفتم، شماره1، ص97.

27- حسین چاری، مریم(1389). بررسی تاثیر دانشگاه بر مهارت‌های ارتباطی بر اساس مقایسه دانش آموزان و دانشجویان. مجله دانش و رفتار، 15(3)، 33-21.

28- حسيني، محمدعلي(1380). بررسي رضايت شغلي و سلامت رواني كاركنان بيمارستان. مجله انديشه و رفتار، دوره هشتم، شماره چهارم، صص: 64-7.

29- خائف الهي، احمدعلي؛ دوستار، محمد(1382). ابعاد هوش هيجاني. مجله مديريت و توسعه، شماره 18.

30- خاقانی زاده، مهدی(1390). بررسی وضعیت بهداشت روان پرستاران استخدام شده در بیمارستان تهران. اصول بهداشت روانی،4(1)، 42-33.

31- خدارحيمي، سيامك (1374). مفهوم سلامت روان‌شناختی. تهران: انتشارات جاودان خرد، چاپ اول.

32- خسرو جردی، رضا و خان‌زاده، احمد(1387). رابطه بین هوش هیجانی و سلامت عمومی در اساتید دانشگاه سبزوار. مجله اسرار، 4(2)، 116-110.

33- دادستان، پریرخ(1389). یک بیماری جدید. تهران: انتشارات رشد.

34- درامامی، فاطمه(1391). رابطه سبک رهبري و مهارت‌های ارتباطی مدیران با سلامت روان کارکنان. طب انتظامی، سال اول، شماره1، صص: 25-19.

35- دژگاهي، صغري(1388). هوش هيجاني. نشريه رشد تکنولوژي آموزشي، شماره 7، سال 14، ص1.

36- رئيسي، سمیرا(1388). همبستگي هوش هيجاني با مهارت‌های ارتباطي مديران بیمارستان‌های آموزشي قزوين. مجله دانشگاه علوم پژشکی قزوین، 13(4)، 62-57.

37- رابینز، پی استیفن(1998). رفتار سازمانی. ترجمه علی پارسائیان و سید محمد اعرابی(1383). تهران: انتشارات نیل، چاپ دوم.

38- رابینز، پی استیفن(2003). اصول مدیریت. تهران: موسسه تحقیقات فرهنگی، چاپ دوم.

39- راد، فاطمه(1391). رابطه بین هوش هیجانی با سلامت روانی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه آزاد واحد سراب. مجله علوم تربيتي و روانشناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز، دوره سوم، سال نوزدهم، شمارة 1. ص 92-79.

40- ریاحی فارسانی، لیلا(1392). تأثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارت‌های روانی نوجوانان ورزشکار. دوره 5، شماره4، صص: 40-25.

41- زاهدی، محمدرضا؛ پالاهنگ، حسن و غفاری، مهین(1379). بررسی رضایت شغلی کارکنان بهداشتی استان چهار محال و بختیاری. مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، دوره 2، شماره 1، صص: 33-27.

42- ساسانی، مهدی(). سازمان و مدیریت. تهران: انتشارات بهار، چاپ پنجم.

43- سجادي، سید نصراله(1386). مدیریت سازمان‌های ورزشی. تهران: انتشارات سمت.

44- سجادی، سیدنصرالله(1386). مدیریت سازمان‌های ورزشی. انتشارات سمت، چاپ دوم.

45- سلطانی، رضا(1388). تعارض فردی در سازمان. ماهنامه تدبیر، صص: 20-14

46- سياروچي، ژوزف؛ فورگاس، ژوزف؛ ماير، جان(2001). هوش هيجاني در زندگي روزمره. ترجمه اصغر نوري امام زاده‌اي و حبيب الله نصيري(1383)، چاپ شهريار، انتشارات سپاهان.

47- شعباني، حسین(1389). بررسي ميزان هوش هيجاني و ارتباط آن با کیفیت عملکرد ارتباطی كتابداران کتابخانه‌های دانشگاه تهران. فصلنامه اطلاعات، 7(1)، 70-59.

48- شولتز، دوان(2002). روانشناسي‌كمال، ترجمه: گیتی خوشدل(1386)،‌ نشر نو.

49- شيرازي، محمدعلي(1382). رضايت شغلي و سلامت رواني در كاركنان يك بيمارستان عمومي. فصلنامه   انديشه و رفتار، دوره 8، شماره 4، بهار82، ص 73 تا64.

50- عباس زاده، عباس(1383). سلامت روان: دركي نو، اميدي نو. تهران: مؤسسه فرهنگي ابن‌سینای بزرگ.

51- غفوریان، حسین(1390). استرسورها در مدیران. تدبیر، 86، 36-28.

52- فداکار، مریم(1388). بررسی تأثیر دانشگاه بر مهارت‌های ارتباطی بر اساس مقایسه دانش آموزان و دانشجویان. مجله دانش و رفتار، دوره جدید، 15، 30-21.

53- فروزش، محمدعلی(1389). نقش سازمان‌های ورزشی در شکل‌گیری مهارت‌های ارتباطی کارکنان. پژوهش‌های كاربردى در مديريت ورزشي، شماره4، صص: 24-19.

54- فرهمند، فریبا(1391). بررسي ارتباط بين ابعاد هوش هيجاني با اضطراب رقابتي و سلامت روان در ورزشكاران زن و مرد رشته‌های گروهي و انفرادي استان فارس. مجله مدیریت ورزشی، شماره 21، صص: 28-24.

55- کرامتی، الهام(1389). بررسي رابطه بين مهارت‌های ارتباطي با سلامت روان در کارکنان رسانه‌های ورزشي استان اصفهان. نشریه علمی- پژوهشی حرکت، 5(2)، 23-17.

56- کشفی، ابوالقاسم(1392). تأثير هوش هيجاني بر سلامت روان و كيفيت روابط اجتماعي. فصلنامه المپيك، سال بیست و یکم، شماره 1و2، صص:52-43.

57- کوثری، سیما(1390). شناسایی عوامل مؤثر بر سلامت روان. پژوهش‌های مدیریت ورزشی و علوم حرکتی، سال اول، شمارة2، صص: 22-28.

58- کیانی، احمد(1388). بررسي ارتباط بين هوش هيجاني و اضطراب رقابتي در ورزشكاران مرد و زن. پایان‌نامه کارشناسی ارشد تربیت‌بدنی، دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز.

59- گلمن، دانیل(1384). هوش هيجاني، توانايي‌هاي محبت كردن و محبت ديدن، ترجمه نسرين پارسا، تهران: انتشارات بهار، چاپ اول.

60- گلمن، دانيل(1995). هوش هيجاني. ترجمه نسرين پارسا (1387)، تهران: انتشارات رشد، چاپ پنجم.

61- گنجي، حمزه (1378)، بهداشت رواني. تهران: نشر ارسباران، چاپ دوم.

62- مافی، لیلا(1392). ارتباط بين هوش هيجاني و مهارت ارتباطي پرستاران با بيمار. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي قزوين، سال هجدهم، شماره3، صص: 70-66.

63- مرادی، ایلما(1387). بازدهی کارشناسان در سازمان‌های ورزشی. پژوهش در علوم ورزشي، شماره6، صص: 18-14.

64- مقیمی، سید محمد(1388). سازمان و مدیریت، رویکردی پژوهشی. تهران:

65- منصوري، بهزاد(1389). ترجمه و هنجار‌يابي تست سيبريا شرينگ در دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي. مجموعه مقالات همايش تقويت نظام خانواده و آسيب‌شناسي، ص296.

66- مها‌نيان، شیوا(1385). بررسي رابطه هوش هيجاني و رضايت زناشويي. فصلنامه روانشناسي، سال دهم، شماره 3، ص 310.

67- مهداد، علي (1384). روانشناسي صنعتي سازماني. اصفهان: انتشارات جنگل، چاپ چهارم.

68- نصرالله پور، خديجه(1386). تأثير هوش هيجاني و گفتگوي با خود بر راهبردهاي مقابله با استرس بر دانشجويان دانشگاه شيراز. پايان‌نامه كارشناسي ارشد دانشگاه شيراز.

69- نظری، رضا(1389). تفاوت مهارت‌های ارتباطی بین زنان و مردان ورزشکار. مجله ورزش‌های آسیایی و آموزش فیزیکی، 3(1)، 42-36.

70- نوابی نژاد، علی(1376). رفتارهای نابهنجار در کودکان و نوجوانان. تهران: انتشارات اولیاء و مربیان.

71- نوری، اصغر(1384). هوش عاطفی در زندگی روزمره. تهران: انتشارات رشد.

72- نیک گفتار، مریم(1387). هوش هیجانی، سلامت عمومی و موفقیت دانشگاهی. مجله روانشناسی رشد، 5(19)، 198-187.

73- ويسي، محمدكاظم(1390). بررسي تأثير استرس شغلي بر خشنودي شغلي و سلامت روان در كاركنان دانشگاه‌های علوم پزشكي شهيد بهشتي. فصلنامه انديشه و رفتار، سال 6، شماره 22 و 23، صص: 78-70.

74- یعقوبی، حمید(1390). رابطه سازه‌های ورزش، شادکامی و هوش هیجانی با سلامت روان‌شناختی. فصلنامه پژوهش‌های نوین روان‌شناختی، سال ششم، شماره 23، صص: 28-20.

75- يوسفي، فريده(1385). رابطه هوش هيجاني و مهارت‌های ارتباطي در دانشجويان. روانشناسي تحولي(روانشناسان ايراني)، 3(9):5-13.

76- یوسفی، فریده(1390). بررسی پایایی و روایی مقیاس سنجش مهارت‌های اجتماعی ماتسون و مقایسه عملکرد دختران و پسران دبیرستانی در این مقیاس. مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، 36(4)، 158-147.

77- Anderson, G. (2002). Trait emotional intelligence, depression and suicide. The Spanish of Journal Psychology, 10, 2, 349- 357.

78- Antesin, M. (2005). Emotional intelligence. Imagination. Cognition and Personality, 9(2), 185-211.

79- Armong, M.(2011). Relationship between communication skills and mental health. International Journal of Conflict Management, 5(2), 245–272.

80- Astine, P. (2004). Emotional intelligence meets traditional standards for an, in telliyence. Intelligence, 27(4), 46-51.

81- Bar- On, R. (1997). Emotional intelligence: The effect of gender. Journal of Research on Adolescence, (33)7, 22-32.

82- Bar- On, R. (2005). The impact of emotional intelligence on subjective. J Well- Being Perspect Edu, 23(2): 45 -49.

83- Bar- On, R. (2006). Bar- On model of emotional- social intelligence. Psicothema, 18, 13-25.

84- Bar-on R. Darker, D.A. (2000). The hand book of Emotional intelligence: theory development, Assessment and application at home, School and work Place. Sanfrancisco.

85- Brooks, K. (2004). Skilled interpersonal communication. Social Development, 6(4), 56-68.

86- Carson, K., Carson, P.F.K., Birken, B. (2000). Measuring emotional intelligence: development and validation of an in strumpet. The Journal of Behavioral and Applied Management Review, 12, 237- 268.

87- Cartwright S, (). Managing workplace stress. Journal of Management, 4(3), 66-58.

88- Carvez, Scheir& Winterab. (2006). The happy personality: Mediational role of trait emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 42, 1633-1639.

89- Ceyarouchi, S. Y. (2001). Direct and indirect effects of emotional intelligence on stress. North American Journal of Psychology, 8, 2, 253- 268.

90- Ciarrochiy, JP., Deniss, D.,& Anderson, JD.(2008). Emotional intelligence in everyday life. Emotional, 1(3), 19- 27.

91- Corsini, R. J. (2000).Current psychotherapies. Peacock publishers. Inc. ITASCA. Illinois.

92- Dermof, H.(2013). The relation between emotional intelligence and physical health. Journal of Sports and Physical Education, 3 (1), 44-50.

93- Dong, Q., & Howard, T. (2006). Emotional intelligence, trust and job satisfaction. Competition Forum, 4, Issue2, P 381.

94- Dougass, J. C. (2004). Trait emotional intelligence and depression, suicide. The Spanish of Journal Psychology, 10, 2, 349-357.

95- Edward, L. A. (2000). Relation of emotional intelligence to depression and anxiety. Journal of Vocational Behavior, 68(7), 88-96.

96- Golman, D. (1994). To 3 r’s, some add emotions. New York, Mar 10.

97- Haggerty, K.(2012). Emotional intelligence, personality characteristics, cognitive ability with mental health. Canadian Journal of Sport Science, 1(2)126-133.

98- Hamlin, L. (2005). Perceiving affective content in ambiguous insula stimuli: A component of emotional intelligence. Journal of Personality Assessment, 54(34), 52-58.

99- Holowetzi, A. (2007).The relationship between creativity and organizational culture. Applied Information Management and the Graduate School of the University of Oregon, 3(5), 42- 50.

100- Kapliani, D.(2012).The effect of emotional intelligence on mental health. International Journal of Sport Psychology, 3(4), 106–112.

101- Keeyar, S. (2002). Perceiving affective content in ambigous nisual stimuli: A component of emotional intelligence. Journal of personality Assessment, 54(34), 28-36.

102- Kurzen, C. (2010). Contemporary practical/ vocational nursing. Lippincott, 12, 262- 70.

103- Langley, J. Z. (2000). Developing effective salespeople: Exploring the link between emotional intelligence and sales performance. International Journal of Organizational Analysis, 11, 211-221.

104- Meyer, D. R., &  Sojka, J. Z. (2000). Developing effective salespeople: Exploring the link between emotional intelligence and sales performance. International Journal of Organizational Analysis,11, 211-221.

105- Meyer, J. D& Salovy, P. (1990). Emotional intelligence. Baywood Publishing Co., Inc.

106- Meyer, J. D& Salovy, P. (1997). Emotional intelligence. Baywood Publishing Co Inc.

107- Okada, H., & Rolando, P. (2000). Relation between emotional intelligence with depression, anxiety, happiness and self- esteem. Journal of Applied Psychology, 10(4), 18- 26.

108- Perlini, JD, Halverson, G. (2006). Emotional intelligence and the identification of emotion. Intelligence, 22(4), 14- 22.

109- Saklofskeh, JD. (2007). Selecting a measure of Emotional Intelligence. Hard book of emotional intelligence, California, Bass Inc.

110- Salaski, M., Gartwright, S. (2002). Health, performance and emotional intelligence: an explovatory study of retail managers. vol18, PP, 63-68

111- Salovey, P. (2000). Perceived emotional intelligence, stress reactivity and Symptom Reports. Psychology and Health, 17(5), 98-106.

112- Sarrni, D. (2000). Emotional intelligence in the prediction of placement success in the company business incentives. Toront, Canada: Multi –Health Systems.

113- Spoitzberg, B. (2010). Methods of interpersonal skill assessment. Handbook of communication and social interaction skills, 4(2), 66-74.

114- Vagner, L& Moors, K. (1999). Sources of stress emotional intelligence among college students. College Students Journal, 33 (2), 312-317.